Տնտեսական զարգացման և ներդրումների նախարար Սուրեն Կարայանը նախորդ շաբաթ հայտարարել էր, որ մարտի վերջին Հայաստան կգան Ռուսաստանից հայ գործարարներ, որոնք կոնկրետ հայտարարություններ կանեն ներդրումային մտադրությունների մասին: Ըստ Կարայանի՝ նրանք ավելի կոնկրետացնելու են այն հայտարարությունը, որ արել են դեռևս հունվարին Մոսկվայում, ուր այցելել էր Կարեն Կարապետյանը: Նրանք հայտարարություն արեցին, որ պաշտպանում են նրա ծրագրերը և պատրաստ են աջակցել ներդրումներով:
Ըստ էության, Ռուսաստանի հայ գործարարների «պատասխան» այցը պլանավորված է նախընտրական էֆեկտի հաշվարկով: Հարցը, սակայն, այն է, թե ո՞ւմ ծրագրերին է նպաստելու այդ էֆեկտիվ աջակցության քայլը կամ մտադրությունը: Այն, որ Սերժ Սարգսյանի ու Կարեն Կարապետյանի ծրագրերը տարբեր են, ակնհայտ է արդեն բավական երկար ժամանակ և առավել տեսանելի ու շոշափելի է դառնում ամեն հաջորդ օր, անգամ քարոզարշավի ընթացքում հնչող հայտարարություններից և տեղի ունեցող դրսևորումներից:
Ընդ որում, ծրագրերի այդ տարբերությունը երևի թե ավելի շուտ օրինաչափ և տրամաբանական է՝ հաշվի առնելով, թե Սերժ Սարգսյանի, թե Կարեն Կարապետյանի խնդիրները: Մեծ հաշվով երկու դեպքում էլ ամեն ինչ հանգում է իշխանության խնդրին, սակայն եթե Կարեն Կարապետյանի համար այստեղ իրավիճակը ավելի հստակ է՝ նա կամ ստանում է 2018-ից հետո վարչապետ մնալու իրավունք, այսինքն՝ հասնում է նման իրավունքի, կամ ոչ, ապա Սերժ Սարգսյանի դեպքում, իհարկե, պատասխանատվությունը ունի շատ ավելի լայն շրջանակ, որովհետև նրա պարագայում խնդիրը շատ ավելի բազմաշերտ է, նրա պատասխանատվության շրջանակը ներառում է նոր իշխանության ձևավորման համար գլխավոր պատասխանատվություն՝ անկախ զուտ իր անձի դերակատարման կամ կարգավիճակի եզակի խնդրից:
Նա կմնա որևէ պաշտոնում, թե չի մնա, ավելի կոնկրետ՝ կմնա նախագահի պաշտոնից հետո որպես վարչապետ, թե ոչ՝ դա Սարգսյանի համար խնդրի գուցե կարևոր, բայց մի մասն է ընդամենը: Որովհետև անկախ ամեն ինչից՝ նա պետք է ապահովի իշխանության որևէ անցում, անցնցում անցում և նաև շատ կոնկրետ ու կանխատեսելի վիճակ դրանից հետո: Այս հանգամանքները չէին կարող չառաջացնել «ծրագրային» տարբերություններ, եթե Կարեն Կարապետյանը պատրաստ չէ լինել Սերժ Սարգսյանի համար ընդամենը միջոց կամ գործիք, լինի դա կարճաժամկետ, թե երկարաժամկետ: Իսկ Կարապետյանը կարծես թե մտադիր չէ նման դերակատարման համաձայնելու և ունի իր հավակնությունները, հետևաբար նաև իր ծրագիրը:
Այս հարցում ինչպես են կողմնորոշվելու Ռուսաստանից հայ գործարարները: Խնդիրը այն է, որ եթե Կարեն Կարապետյանը հունվարին Մոսկվա կատարած այցով արժանացավ բավականին պատշաճ ընդունելության, որից հետո էլ հայ գործարարները աջակցեցին նրան, ապա մարտին այդ այցը «հակակշռվեց» Սերժ Սարգսյանի Մոսկվա կատարած այցով, որտեղ նա փաստորեն ստացավ Պուտինի հավանությունը Հայաստանում «անցումային փուլը» գլխավորելու հարցում:
Այստեղ բաց է մնում այն հարցը, թե ինչ է ենթադրում այդ գործընթացը՝ Սարգսյանն անցումային փուլը գլխավորելու կարևոր քարտ-բլանշ ստացել է կոնկրետ անձի իշխանությունը փոխանցելո՞ւ հեռանկարով, թե՞ «ազատ ստեղծագործության»՝ սեփական պատասխանատվությամբ: