Երբ նախկին արտգործնախարար Վարդան Օսկանյանը և պաշտպանության նախկին նախարար Սեյրան Օհանյանը հանդես են գալիս առկա իրավիճակի քննադատությամբ, անմիջապես հայտնվում են Հանրապետական գործիչներ, որոնք Օսկանյանին և Օհանյանին հիշեցնում են նախկինը: Ասել, թե Օսկանյանին և Օհանյանին նախկինը հիշեցնելու բան չկա, մեղմ ասած՝ սխալ կլինի: Այն համակարգը, որն այժմ քննադատում են Օսկանյանը և Օհանյանը, բյուրեղացել, ինստիտուցիոնալ է դարձել այն ժամանակ, երբ նա նույն այդ համակարգում աշխատում էին որպես արտաքին գործերի նախարար, իսկ Օհանյանը մինչև վերջերս որպես Պաշտպանության նախարար: Վարդան Օսկանյանը մի առիթով հայտարարել է, որ երկրի ներքին խնդիրները, ներքին արատները բավական բարդացնում են արտաքին քաղաքականությունը: Իսկապես դժվար է չհամաձայնել դրա հետ: Բայց իր արտգործնախարար եղած տարիներին նա որևէ կերպ չէր փորձում այդ մասին հայտարարել, քննադատել այն բարքերը, որ կային Ռոբերտ Քոչարյանի նախագահության տարիներին:
Այդ պարագայում, իսկապես, բավականին մեծ թվով հարցեր են առաջանում՝ կապված Օսկանյանի և Օհանյանի ներկայիս քննադատության հետ, կասկածի տակ դնում այդ քննադատության սկզբունքայնությունն ու կոնցեպտուալությունը: Բայց երբ Վարդան Օսկանյանին և Սեյրան Օհանյանին նախկինն է հիշեցնում ՀՀԿ-ն, որևէ ՀՀԿ-ական գործիչ՝ դա պակաս տարօրինակ և զավեշտալի չէ: Բանն այն է, որ որևէ մեկին որևէ բան հիշեցնելու իրավունք ունեն թերևս բոլորը՝ բացի Հանրապետականից, որովհետև Հանրապետական կուսակցությունը 1995 թվականից իշխանության մաս է կազմել, իսկ 1998 թվականից էլ եղել է իշխանություն: Հետևաբար Հանրապետականը թերևս որևէ մեկին որևէ բան կարող է հիշեցնել մինչև 1995 թվականը եղած ժամանակահատվածը, իսկ առավել ևս 1998 թվականից հետո Հանրապետականը որևէ բան հիշեցնել կարող է միմիայն ինքն իրեն՝ ուրիշ ոչ մեկի:
Եթե Վարդան Օսկանյանի գործունեությունը արտգործնախարարի պաշտոնում ունեցել է թերացումներ, ապա դրանց պատասխանատուն այն կուսակցությունն է, որն այդ տարիներին եղել է իշխանական մեծամասնություն: Իսկ այդ կուսակցության անունը Հանրապետական էր: Եթե ՀՀԿ-ն Վարդան Օսկանյանի և Սեյրան Օհանյանի քննադատությանը պատասխան է որոնում, ապա այդ պատասխանը կարող է որոնել միմիայն ներկայիս տիրույթում՝ խոսելով այն հարցերի շուրջ, որ բարձրացնում է Համախմբում կուսակցության առաջնորդ Օսկանյանը, որովհետև այն, թե ինչ է արել նա պաշտոնյա եղած տարիներին, ինչպես է գործել, ինչպես է լռել՝ կարող է քննարկել միայն հասարակությունը:
Հանրապետական կուսակցությունը ներկայումս պետք է միմիայն պատասխան տա այն քննադատությանը, որ հնչում է իր հասցեին, որովհետև ՀՀԿ-ն սպառել է քննարկելու որևէ բարոյական իրավունք, ՀՀԿ-ն ավելի քան մեկ տասնամյակ եղել է անքննելի իշխանություն: Այդ պարագայում որևէ մեկի հասցեին ՀՀԿ որևէ հիշեցումը չունի գրոշի արժեք, որովհետև այն ամենը, ինչ ՀՀԿ-ն փորձում է հիշեցնել այսօր, նա կարող էր կանխել երեկ՝ լինելով իշխող կուսակցություն: Բայց Հանրապետականն ու նրա գործիչները լռել են ու վայելել իշխանություն լինելու հաճույքը՝ այդ հնարավորությունը ձեռք բերելով ու պահպանելով մշտական կամ ավանդույթ դարձած գործարքներով, նախ՝ ՀՀՇ-ի, հետո Վազգեն Սարգսյանի, հետո Ռոբերտ Քոչարյանի, իսկ հետո էլ Սերժ Սարգսյանի հետ: Ու կասկած չկա, որ եթե վաղը հարկ լինի այդ հաճույքի պահպանությունն ապահովելու համար Վարդան Օսկանյանի կամ Սեյրան օհանյանի հետ գործարքի գնալ և նրան դարձնել, ասենք, ՀՀԿ նախագահ, ապա այսօր Օսկանյանին և Սեյրան Օհանյանին ինչ-որ բան հիշեցնող Հանրապետականը մեծագույն պատրաստակամությամբ կանի նաև այդ բանը:
