Հայաստանի Հանրապետական կուսակցությունը, ի թիվս մյուս կուսակցությունների ու դաշինքների, իր հերթական նախընտրական ծրագիրն է ներկայացրել հանրության դատին: Ի տարբերություն մյուս կուսակցությունների և դաշինքների՝ ՀՀԿ-ի ծրագիրը պետք է ներկայացվեր «ընթացքի մեջ», քանի որ վերջին 15-20 տարիներին այս կուսակցությունը ղեկավարելով երկիրը, այնուամենայնիվ, ինչ-որ բաներ է արել, որ ծրագրերի հետ կարող է աղերսներ ունեցած լինեն: Հետևաբար ՀՀԿ-ն պետք է հանրությանը ցույց տար իրականում անկախ ու հպարտ երկրի կառուցման ճանապարհին ինչ և ինչպես է արել ու ինչ չի հասցրել անել:
Եվ քանի որ իրականում ազատ ու անկախ երկիր կառուցելու համար ոչինչ էլ չի արվել, բնականաբար, ՀՀԿ-ն խուսանավել է անցյալի իր ծրագրերի իրականացման մասին իր ընտրողին որևէ բան տեղեկացնելուց և «25 ամյա երկրի անկախության խորհուրդում» գերադասել է պոստուլատներով ներկայացնել Հայաստանի հզորացման իր տեսլականը (արդեն 20 տարի է՝ միայն տեսլական է), որ, ցավոք, ավելի շատ դպրոցական շարադրություն է հիշեցնում:
«Մենք դեռևս չենք կառուցել մեր երազած երկիրը: Բայց մեր ժողովուրդն իր ողջ պատմության ընթացքում երբեք չի հրաժարվել իր երազած երկիրն ունենալու գաղափարից, առավել ևս հիմա դժվարություններն ու սխալները չեն կարող խոչընդոտ հանդիսանալ մեր երազանքն իրականություն դարձնելու համար: Չէ՞ որ չի սխալվում միայն նա, ով ոչինչ չի ձեռնարկում: Դասեր քաղելով մեր սխալներից՝ անմնացորդ աշխատանքով մենք շարունակելու ենք կառուցել մեր երազած երկիրը՝ ԱԶԱՏ, ԱՆԿԱԽ, ԱՐԴԱՐ և ԻՆՏԵԼԵԿՏՈՒԱԼ ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ»:
Իսկ ինչո՞վ էր զբաղված կուսակցությունը անցած տասնամյակների ընթացքում, երբ էլի ինքն էր ազատ, արդար ու ինտելեկտուալ Հայաստանի կառուցման գլխավոր ճարտարապետը: Ի՞նչ թիմով էին կառուցում, ի՞նչ էին կառուցում, ո՞ւր են հասել, ի՞նչը չի ստացվել, ի՞նչ թիմով են շարունակելու կառուցել, ի՞նչ մոտեցումներ են վերանայվել: Լռում են: Մինչդեռ բոլորին է հայտնի, որ մինչև հիմա երկրի անկախությունն ու ապագան կառուցել են նախընտրական ցուցակի 10-15-րդ հորիզոնականներից հետո թաքցրած «ինտելեկտուալներով»:
Այս անգամ առաջին մի քանի անունները փոխելով՝ շպարել, թաքցրել են կուսակցության իրական դեմքը և շպարված դեմքով փորձում են իշխանություն վերցնելով շարունակել իրենց պատկերացրած ինտելեկտուալ Հայաստանի կառուցումը նույն «ճարտարապետներով»: Իսկ այս կուսակցության «ինտելեկտուալ ճարտարապետների» մոտ այնքան մեծ է ԱԶԱՏ, ԱՆԿԱԽ, ԱՐԴԱՐ ՀԱՅԱՍՏԱՆ կառուցելու ցանկությունը, որ չեն երկնչում անգամ փողոցներում, մարդաշատ վայրերում զենքի գործադրմամբ միմյանց` ՀՀԿ-ականների ու այլոց նկատմամբ հաշվեհարդար տեսնել, ժողովրդին ամենաստոր ձևով կաշառել և ցանկացած անօրինականության գնալ միայն մի նպատակով՝ որ հենց իրենք՝ նժդեհի անմնացորդ գաղափարակիրները լինեն ազատ, արդար ու ինտելեկտուալ Հայաստան կառուցողները:
Չորս տարի առաջ այս կուսակցությունը «հերթական անգամ ժողովրդի քվեն ստացավ» ապահով Հայաստան կարգախոսով: 2016թ. ապրիլին 2 օրվա ընթացքում սահմանի վրա ավելի քան 100 երիտասարդի «մատաղ արեցին» այդ կարգախոսին: Եվ բոլորովին էլ զարմանալի չէ, որ երկրի ու Հանրապետական կուսակցության ղեկավարությունը, որ նույն ապահով Հայաստանի հեղինակներն ու «ջատագովներն» են, թուրքերի հարձակումից դեռևս օրեր առաջ տեղյակ են եղել սպասվող հարձակման մասին: Վկան՝ Կոմանդոսը: Բայց այդ հարձակումից «հանկարծակիի եկան»: Պարզվում է նաև, որ բանակի վառելիքին կերոսին է խառնվում, և դրան տեղյակ է ամբողջ վերնախավը: Փաստորեն նաև այդ պատճառով սահմանին կանգնած տղաները առաջին պահին չկարողացան պաշտպանություն կազմակերպել, ու այդքան զոհեր ունեցանք:
Այդպես է մինչև հիմա ՀՀԿ-ն ապահով Հայաստան կերտել, ու հիմա էլ նույնը փորձում են անել այլ՝ «հայրենիքի անվտանգությունն ապահովելու պարտականություն» ձևակերպմամբ: Իրենց նախկին գործունեության, իրականացրած ու չիրականացրած ծրագրերի մասին ոչինչ չխոսելով՝ հանկարծ ՀՀԿ-ականները հայտարարում են՝ «Ժամանակն է, որ փոխվենք և փոխենք մեր իրականությունը»։
Ստացվում է, որ, այնուամենայնիվ, ՀՀԿ-ականներն ընդունում են, որ իրենք այն չեն, պետք է փոխվեն, ու իրենց ստեղծած միջավայրը նույնպես փոխվելու պետք ունի: Դա, իհարկե, լավ է: Բայց ժողովրդական ասացվածք կա՝ մարդը ինչպիսին կա, այնպիսին էլ մնում է, ու «իր կաշին երբեք չի փոխում»: Այնպես որ՝ առաջ Հայաստան:
