Հայաստանում կեղծ է ոչ միայն քաղաքական դաշտն ինքնին, այլ նաև դրա վերաբերյալ սահմանված չափորոշիչները՝ որպես հետևանք: Դրանք կեղծ են, արհեստական: Եվ այդ չափորոշիչներից մեկն էլ այն է, թե ով ընդդիմադիր որևէ ուժի քննադատում է, հանդիսանում է իշխանության, տվյալ պարագայում Սերժ Սարգսյանի կամակատարը: Ընդ որում` այս մտայնությունը ամբողջ թափով գեներացնում են հենց իրենք՝ այսպես ասած ընդդիմադիր ուժերը: Իրականում, սա Հայաստանում առկա ամենավտանգավոր մտայնություններից մեկն է, և ահա թե ինչու:
Բանն այն է, որ իշխանությանը քննադատելը ներկայումս առավելապես իներցիոն բնույթ կրող երևույթ է: Այն, որ իշխանությունն արժանի է ամենախիստ քննադատության, այն, որ Սերժ Սարգսյանը կատարելապես ձախողել է իր նախագահությունը և ակնհայտ է, որ նա ի զորու չէ լուծել Հայաստանի առջև կանգնած արտաքին ու ներքին մարտահրավերների չնչին մասն անգամ, և այն, որ նա առավելապես զբաղված է ընդամենը մանիպուլյացիոն քայլերի շնորհիվ սեփական կարգավիճակն ու իշխանությունը, հետևաբար դրանից բխող պտուղները պահպանելու գործով, կասկածից վեր է: Եվ այս իմաստով, Սերժ Սարգսյանին քննադատելը մի կողմից միանգամայն արդարացի և անհրաժեշտ է, մյուս կողմից, սակայն, արդեն իսկ խիստ անբավարար է Հայաստանի խնդիրները լուծելու համար, որովհետև Սերժ Սարգսյանից այդ առումով այլևս օբյեկտիվորեն սպասելիք չկա, եթե ինչ-որ պահի ինչ-որ մարդկանց մոտ նույնիսկ եղել է:
Հայաստանում փոփոխությունները պայմանավորված են նրանով, թե ինչպիսին կլինի և ինչ կանի ընդդիմադիր դաշտը: Ահա այստեղ է, որ առանցքային է դառնում հասարակության ձևավորած պահանջը ընդդիմադիր դաշտի նկատմամբ, և այդ պահանջի նշաձողի բարձրացումը: Այն, ինչով այսօր զբաղված է ընդդիմադիր դաշտը, մեղմ ասած, չի նպաստում Հայաստանում համակարգային փոփոխությունների մոտեցմանը:
Այդ իմաստով, ընդդիմադիր դաշտը նույնքան անգործության է մատնված իր մասով, որքան իշխանությունն իր մասով: Ավելին` ընդդիմադիր դաշտի մի մեծ հատված այսօր զբաղված է իշխանական համակարգի մի ամբողջ հսկա հատվածի, այսպես ասած, ընդդիմադիր օծման և լեգիտիմացման վտանգավոր գործով: Եվ այս պայմաններում ուղղակի մոլորություն կամ ինքնախաբեություն, կամ գիտակցված մանիպուլյացիա է հայտարարել, թե ընդդիմությանը քննադատելը նշանակում է օգնել իշխանությանը: Հայաստանի իշխանությանը այլևս ոչինչ և ոչ ոք չի օգնի և օգնում՝ ընդդիմությունից բացի, և Հայաստանի ընդդիմությանը պետք է քննադատել հենց իշխանությանը օգնելու համար: