Friday, 29 03 2024
Սուրեն Պապիկյանը ծանոթացել է նաև ՀՀ ռազմարդյունաբերության նորագույն նմուշներին
Հանրակրթության նոր չափորոշիչի ներդրմանը զուգահեռ դասարաններում կկրճատվի աշակերտների թիվը. Անդրեասյան
ՔՊ նիստում քննարկվել են եվրոպական կուսակցական միությունների գաղափարախոսությունները
«Դժվարին որոշում եմ կայացրել` չհավակնել Բարձրագույն դատական խորհրդի դատավոր անդամի թափուր տեղին». Վազգեն Ռշտունի
«Ռուսաստանը հաջողության է հասնում այնտեղ, որտեղ դրա կարիքն ունի»․ Պուտին
Հրազդանում մթնոլորտային օդում փոշու պարունակությունը գերազանցել է սահմանային թույլատրելի կոնցենտրացիան
Վլադիմիր Վարդանյանը կմասնակցի Մարդու իրավունքերի եվրոպական դատարանի դատավորների ընտրության հանձնաժողովի նիստին
Ծեծի է ենթարկել իր անչափահաս դստերը և փորձել սեռական հարաբերություն ունենալ նրա հետ
Այն, ինչ կներվի Բաքվին, չի ներվի Երևանին. Կրեմլը բաց է խաղում
ԵՄ ներկայությունը Բաքվին հանգիստ չի տալիս
Ադրբեջանը «կլրջացնի՞» ՀԱՊԿ-ի հետ ընկերությունը
Ազատագրվել ռուսական կախվածությունից. եվրաինտեգրման առաջնահերթությունները
Դիմակներն այլևս հանված են. Մոսկվան հանձնում է իր ամենաարժեքավոր ագենտին
Տղամարդը դանակահարել է նախկին կնոջն ու նրա քրոջը
Հայաստանը «դիվերսիֆիկացնում է» քաղաքականությունը, Ռոսատոմը մոդեռնիզացնում է Մեծամորի ԱԷԿ-ը
Գործակալ հիշեցնող Շահրամանյանը
Բաքվի խոշոր «խաղադրույքը»
Կլիմայի փոփոխության բացասական ազդեցությունը նկատելի է գյուղատնտեսության և տնտեսության մի շարք այլ ճյուղերում. փոխնախարար
Ռուսաստանում տեղի ունեցած ահաբեկչության գործով նոր կասկածյալ է հայտնվել
Արմեն Գևորգյանը ԵԽԽՎ դիտորդական առաքելության կազմում կհետևի Հյուսիսային Մակեդոնիայի նախագահական ընտրություններին
Մի համագործակցության խրոնիկա
Հայաստանը չունի ավելի ուժեղ զենք, քան միջազգային իրավունքը. չկրակելը խելամիտ չէ
Սասունցի Դավթի դարաշրջանը չէ. ԱՄՆ-ից ակնկալիքներին զուգահեռ պետք է ամրապնդել պետությունը
Երևանում ծառի ճյուղը թեքվել և ընկել է էլեկտրական լարերի վրա. փրկարարները մասնատել են ծառի ճյուղը
21:40
Ղազախստանի դեսպանատունը խորհուրդ է տվել լքել Օդեսայի և Խարկովի մարզերը
Վիճաբանություն և ծեծկռտուք՝ անչափահասների մասնակցությամբ․ կա վիրավոր
Քանի՞ մարդ է թունավորվել Հայաստանում
«Հայաստանի և Ռուսաստանի հարաբերություններում ստեղծված իրավիճակը լավատեսություն չի ներշնչում»․ Լավրով
Բաքվի անհիմն մեղադրանքն ու խորամանկ խաղը Բրյուսելից առաջ
«Կրոկուսի ահաբեկչության հեղինակներն Ուկրաինայից զգալի գումարներ և կրիպտոարժույթներ են ստացել»․ ՌԴ ՔԿ

1990 թ. ԻՆՉՊԵՍ ԵՂԵԼ Է. Կամոյի շրջանում փեսան 2 ընկերների հետ մերկացրել և հրկիզել է աներձագին՝ տան նրա բաժնին տիրանալու համար

1990 թվականի մայիսի 6-ին Կամոյի շրջանի անտառտնտեսության Նորադուզի հատվածում, ճանապարհից մոտ երկու կիլոմետր դեպի անտառի խորքը, մի փոքրիկ բացատում հայտնաբերվել էր մահամերձ մի տղամարդ: Նա լրիվ մերկ էր, մարմինը հրկիզել էին, բայց կրակը հանգել էր, տղամարդը դեռևս շնչում էր…

Մահամերձին տեղափոխել էին Կամոյի կենտրոնական հիվանդանոց:

Չնայած անհայտ տղամարդու օրհասական վիճակին, նա ինչ-որ վանկեր էր արտաբերում, փորձում էր ինչ-որ բան հայտնել իրեն շրջապատած ոստիկաններին ու բժիշկներին:

Տղամարդու կողմից արտաբերված վանկերը ի մի բերելով՝ իրավապահները ենթադրել էին, որ նա Մասիսի կամ Մարտունու շրջանի բնակիչ է, անունը՝ Դավո, Դավիթ…

Բժիշկների ջանքերն արդյունք չէին տվել: Տղամարդը մահացել էր…

Մասիսի շրջան մեկնած օպերատիվ խումբը հաջորդ օրը պարզել էր, որ հիվանդանոցում մահացած տղամարդը Ղուկասավան գյուղի բնակիչ, տաքսու վարորդ Դավիթ Մ.-ն էր:

Սպանվածի հարազատների հարցաքննությունների ժամանակ իրավապահների ուշադրությունը գրավել էր նրա քրոջ ամուսինը՝ Ժուլիվերը: Մտաբերել էին՝ երբ մահամերձ Դավիթին հարցրել էին՝ ո՞վ է նրան այդ վիճակին հասցրել, նա արտաբերել էր. «Ժու-ու-ու-լ»: Այն ժամանակ մտածել էին, որ այրվածքներից տառապող Դավիթը ջուր է ուզում…

Ժուլիվեր Հ.-ն նախկինում մի քանի անգամ դատապարտված էր: Հարցաքննությունների ժամանակ հարցերին պատասխանում էր կակազելով, անհանգիստ շուռումուռ գալով, խճճվելով ու սայթաքելով:

Ի վերջո, հարցաքննություններից մեկի ժամանակ նա խոստովանել էր, որ ինքն է սպանել Դավիթին, ասել էր, թե մենակ է արել… Սակայն քննությամբ բացահայտվել էին նաև նրա հանցակիցները:

Ժուլիվերի կենսագրության որոշ էջեր ուշագրավ էին եղել գործը քննողների համար:

1987 թվականին 20-ամյա Ժուլիվերն ամուսնացել էր անչափահաս աղջկա հետ:

1989 թվականին նա լքել էր կնոջն ու երկու երեխաներին և բնակություն էր հաստատել սիրուհու՝ Ղուկասավանի բնակչուհի, երկու երեխաների մայր, այրի Արաքսյայի հայրական տանը: Այդ տանը գրանցված ապրում էր նաև Արաքսյայի եղբայր Դավիթ Մ.-ն:

Արաքսյայի ծնողներն ու եղբայրը դեմ էին եղել, որ Արաքսյան ապրի Ժուլիվերի հետ: Բայց Արաքսյան համառել էր:

Դավիթը, չցանկանալով քրոջ հետ ապրել նույն տանը, առաջարկել էր, որ քույրը որպես նվիրատվություն՝ տունը ձևակերպի իր անունով: Դավիթը քրոջն ու Ժուլիվերին առաջարկել է նոր հողամաս ստանալ ու իրենց համար տուն կառուցել կամ տեղափոխվել Վարդենիս ու հաստատվել լքված տներից մեկում:

Արաքսյան ու Ժուլիվերը չէին ընդունել Դավիթի առաջարկը, տան շուրջ նրանց վեճերը պարբերաբար կրկնվել էին:

Հերթական վեճը տեղի էր ունեցել 1990 թվականի մայիսի սկզբին:

Եվ Ժուլիվերը որոշել էր տան նկատմամբ Դավիթի ունեցած հավակնություններին վերջ տալ՝ նրան սպանելու միջոցով:

Ժուլիվերը համաձայնության էր եկել իր 33-ամյա ազգական Հրաչյա Մ.-ի ու 28-ամյա ծանոթի՝ Ռուբեն Վ.-ի հետ՝ վերջինիս խոստանալով վարձահատույց լինել՝ սպանությունից հետո նրան տալ տուժողի մոտ եղած ամբողջ գումարը:

Ըստ Ժուլիվերի ծրագրի՝ Դավիթին պիտի քնաբեր դեղի միջոցով քնեցնեին, ապա մի որևէ բարձունքից նրա վարած տաքսին պիտի գլորեին՝ ստեղծելով դժբախտ պատահարի տպավորություն:

Ժուլիվերը խնդրել էր տաքսու վարորդ Դավիթին, որ շտապ գործով՝ աշխատանքային գրքույկը վերցնելու նպատակով իրեն տաքսիով տանի Հրազդան:

Մայիսի 6-ին, ժամը 11-ի սահմաններում Դավիթը մեքենայով գնացել էր Ժուլիվերի ասած վայրը: Ժուլիվերը մենակ չէր այնտեղ: Հրաչյային ու Ռուբենին նա ծանոթացրել էր Դավիթին՝ որպես իր բանակի ընկերների: Ասել էր, որ ընկերներն էլ պիտի իրենց հետ մեկնեն:

Ճանապարհին Ժուլիվերն ու ընկերները ուտելիք, լիմոնադ, կոնյակ  էին գնել:

Երբ խանութ էին մտել կոնյակ գնելու, Դավիթն էլ էր գնացել նրանց հետ, իսկ Ռուբենը մենակ էր մնացել մեքենայի մեջ: Նա լիմոնադի շշերից մեկի մեջ քնաբեր դեղ էր լցրել:

Հրազդան չհասած՝ ուղևորները Դավիթին առաջարկել էին ճանապարհից թեքվել ու դաշտում հաց ուտել:

Քնաբերով լիմոնադը հրամցրել էին Դավիթին, բայց նա այդ լիմոնադից քիչ էր խմել, դժգոհել էր, որ լիմոնադը նստվածք ունի:
Ճանապարհը շարունակել էին: Երբ Դավիթը վատ էր զգացել, ղեկը զիջել էր Ժուլիվերին: Բայց մինչև Հրազդան հասնելը հանցախումբը չէր կարողացել իրականացնել հանցավոր մտադրությունը, որովհետև Դավիթը խոր չէր քնել:

Ճանապարհը շարունակել էին դեպի Կամո: Ճանապարհից շեղվել, մտել էին լճամերձ անտառը, խորացել էին երկու կիլոմետր՝ սպանության համար «հարմար» տեղ ընտրելով:

Երեքով կոնյակ էին խմել: Հրաչյան կոնյակի շշով հարվածել էր Դավիթի գլխին,այդպես  շշմեցրել էին նրան ու սկսել էին չպաշտպանվող զոհի դաժան ծեծը:

Երբ Դավիթը գիտակցությունը կորցրել էր, որոշել էին հրկիզել նրան՝ սպանել հրկիզելու եղանակով: Նախ մերկացրել էին Դավիթին: Ռուբենը բենզինով տարա էր հանել մեքենայի բեռնախցիկից, բենզին էին լցրել զոհի վրա: Ժուլիվերը մոտեցրել էր լուցկին…

Իրենց «գործը» ավարտված համարելով՝ նրանք Դավիթի տաքսիով մեկնել էին Երևան: Հանցագործության հետքերը խճճելու նպատակով  Դավիթի մեքենան թողել էին Նորքի «Ծիծեռնակ» հյուրանոցի մոտ, իրենք հեռացել էին…

ՀՀ գերագույն դատարանի քրեական գործերի դատական կոլեգիայի՝ 1992 թվականի ապրիլի 21-ի դատավճռով երեք ամբաստանյալները՝ Ժուլիվերը, Հրաչյան ու Ռուբենը մեղավոր էին ճանաչվել ծանրացուցիչ հանգամանքներում կատարած սպանության համար՝ այն ժամանակվա քրեական օրենսգրքի 99 հոդվածի 1-ին և 6-րդ կետերով:

Ժուլիվեր Հ.-ն դատապարտվել էր մահապատժի, իսկ Հրաչյա Մ.-ն ու Ռուբեն Վ.-ն՝ 15-ական տարի ազատազրկման:

1990 թվականին կատարված դաժան սպանությունը հիշեցնում է արդեն մեր օրերում փորձագետ Կարեն Վարդանյանի սպանությունը՝ համարյա նույն ձեռագրով, շահադիտական դրդումներով ու անգթությամբ…

 

Բաժիններ
Ուղիղ
Լրահոս
Որոնում