«Առաջին լրատվական»- ի զրուցակիցն է կինոռեժիսոր, հասարակական գործիչ Տիգրան Խզմալյանը:
-Պարոն Խզմալյան, ՀՀ-ում ԱՄՆ դեսպան Ռիչարդ Միլսն իր վերջին ելույթում բավականին կոշտ հայտարարություններ արեց թե՛ Հայաստանում կոռուպցիայի դեմ պայքարի անարդյունավետության վերաբերյալ, և թե՛ Սարի թաղում հուլիսի 29-30 տեղի ունեցած միջադեպերի հետ կապված: Հետաքրքիր է, Թրամփի ընտրվելուց հետո շատ էր խոսվում այն մասին, որ Հայաստանը և Կովկասն առհասարակ ԱՄՆ առաջնահերթություններում չեն լինելու: Նման հայտարարություններով մենք կարո՞ղ ենք փաստել, որ ինչ-որ հետաքրքրություններ ամեն դեպքում կան՝ մանավանդ կապված առաջիկա ընտրությունների հետ, և աչքփակոցի չի՞ լինի:
-Հարցը բավականին բարդ է և բազմաշերտ: Նախ՝ ի տարբերություն շատ այլ երկրների, ամերիկյան քաղաքական մշակույթում դեսպանի դերը շատ մեծ է: Ի տարբերություն ՀՀ-ի, Ռուսաստանի, մի շարք այլ երկրների դեսպանների, նա ոչ թե պարզապես իր կառավարության խոսնակն է, այլ լիազորված է որոշումներ ընդունելու, և սովորաբար պետական դեպարտամենտը և քաղաքական ատյանները Միացյալ Նահանգներում շատ ուշադիր են լսում դեսպանի կարծիքը, այսինքն՝ դեսպանի դերը մեծ է: Տվյալ դեպքում ես չեմ կարող հստակ ասել՝ արդյո՞ք միտումը շարունակվում է իներցիայով, և սա դեսպան Միլսի անձնական ազնիվ և բազմաթիվ անգամներ արտահայտված դիրքորոշումն է, թե՞ դա նոր պետական դեպարտամենտի գիծն է: Կարծում եմ՝ ցավոք դեռ առաջին վարկածն է՝ այսինքն՝ նրա շարունակվող և հետևողական դիրքորոշումն է: Այդպես եմ կարծում, քանզի պետական դեպարտամենտը հետխորհրդային տարածքում կադրային ջարդի է ենթարկվում և ամենաշատ փոփոխություններն այնտեղ են, ուստի չեմ կարծում, որ արդեն կարելի է խոսել Սպիտակ տան պաշտոնական քաղաքականության մասին, մենք դեռևս վայելում ենք դեսպան Միլզի և նրա նախորդ ադմինիստրացիայի իներցիոն քաղաքականությունը: Այնուհանդերձ ես (միգուցե պարադոքսալ հնչի) չեմ կարող համաձայնել դեսպանի գնահատականի հետ, որ կոռուպցիան է ամենամեծ խնդիրը, իմ կարծիքով դա ածանցյալ է, և երևի նրա դիվանագիտական դիրքը նրան թույլ չի տալիս ասել այն, ինչ մենք պարտավոր ենք ասել: Կոռուպցիան, իհարկե, ահռելի չարիք է, որը հետապնդում է մարդկային քաղաքակրթությանը դարեր շարունակ, սակայն կոռուպցիան բոնորոշ է պետություններին: Հայաստանը պետություն չէ, այլ, ցավոք սրտի, պետության կցորդ է: Կոռուպցիան ունի երկու շերտ՝ տնտեսական և քաղաքական, առանց քաղաքական հովանավորության տնտեսական կոռուպցիան լուրջ մակարդակի չի հասնում:
Հարցազրույցն ամբողջությամբ՝ տեսանյութում:
