Նախագահությունից հեռանալուց հետո ինը տարի է, ինչ Ռոբերտ Քոչարյանը ցանկանում է վերադառնալ իշխանության: Եվ գործող իշխանությունները, Սերժ Սարգսյանի գլխավորությամբ, այդքան ժամանակ էլ պայքարել են, որ նա շարունակի մնալ երիտասարդ թոշակառուի կարգավիճակում: Ռոբերտ Քոչարյանը փորձում է տարատեսակ ուժերի միջոցով ապահովել իր վերադարձը, գործող իշխանություններն ամեն անգամ ջլատում են այդ ուժերին:
Անգամ կարծիք կա, որ իշխանությունները սահմանադրական փոփոխությունները նախաձեռնեցին ոչ այնքան իրենց վերարտադրության, որքան Ռ.Քոչարյանի վերադարձը կանխելու համար: Չէ որ այդ փոփոխությունների արդյունքում Հայաստանն այլևս կիսանախագահական համակարգ ունեցող երկիր չէ և չի կարող ունենալ ուժեղ, գործադիր լծակներ ունեցող նախագահ: Այդ փոփոխությունների արդյունքում Հայաստանում ներդրվել է խորհրդարանական կառավարման համակարգ, որտեղ երկրի փաստացի ղեկավարը վարչապետն է: Իսկ վարչապետը դառնալու է խորհրդարանում մեծամասնություն ունեցող ուժի ներկայացուցիչը:
Իսկ դրան հասնելու համար Ռ.Քոչարյանին հարկավորը է ունենալ քաղաքական ուժ, որն ապրիլյան խորհրդարանական ընտրություններում կհաղթի: Որքան էլ դժվար, այնուամենայնիվ, նորից եկել է մի պահ, մի հնարավորություն՝ ապրիլյան խորհրդարանական ընտրությունները, որոնք Ռ.Քոչարյանի համար կրկին վերադառնալու հույսեր են նշմարում:
Իսկ ապրիլյան ընտրական գործընթացները որքան էլ վերահսկվող լինեն իշխանությունների կողմից, որքան էլ տիրապետող լինի կարծիքը, թե Գագիկ Ծառուկյանը՝ քաղաքականության 2015թ. փետրվարին փակած էջը Սերժ Սարգսյանի հետ պայմանավորվածության արդյունքում է բացել, միևնույն է, այն կարող է դուրս գալ նրանց վերահսկողությունից ու հորդել բոլորովին այլ ուղղությամբ, որտեղ արդեն դրանց կարող է դիմավորել Ռ.Քոչարյանը: Եվ Ս.Սարգսյանը ընտրական գործընթացներն իր վերահսկողության տակ պահելու հետ զուգահեռ՝ աշխատում է այնպես անել, որ հանկարծ թե՛ Ծառուկյանը, թե՛ իր իսկ թիմի այն անդամները, որոնք դժգոհություն ունեն իր նկատմամբ, և թե՛ քաղաքական այլ ուժեր, որոնք կարող են Քոչարյանի հետ համագործակցել, հանկարծ շատ չհզորանան, որ նախկին նախագահին հետ բերեն: Ինչ խոսք, դա ծանր գործ է, բայց առայժմ դա Ս.Սարգսյանին հաջողվել է: Եվ այդ գործը նույն հաջողությամբ վերջնակետին հասցնելու համար, ընդամենը, երկուսուկես ամիս է մնացել՝ մինչև խորհրդարանական ընտրությունները:
Եվ այսօր իշխանությունները մի քանի ուղղությամբ են աշխատում այդ վտանգը չեզոքացնելու համար: Ակնհայտ է, որ պաշտպանության նախկին նախարար Սեյրան Օհանյանը քաղաքականության մեջ մտնելով՝ սպառնում էր դառնալ Ռ.Քոչարյանի հենարանը: Եվ Վարդան Օսկանյանի կողմից նրան սատարող ուժերի հետ համագործակցելը, արդեն իսկ, ակնհայտ է դարձնում, որ Ս.Օհանյանը նրա միջոցով նախընտրական համագործակցության քննարկումներ է սկսել Ռ.Քոչարյանի հետ: Իսկ իշխանական կուլիսներից հավատացնում են, որ նրանք հանդիպումներ են ունեցել Մոսկվայում, անգամ փորձել են այնտեղից աջակցություն ստանալ ընտրություններում հաջողություն ունենալու համար: Նրանք անգամ փորձել են ՌԴ իշխանությունների հետ սերտ հարաբերություններ ունեցող և ՀՀ քաղաքական դաշտի վրա մեծ ազդեցություն ունեցող Սամվել Կարապետյանից աջակցություն ստանալ: Բայց երկու կողմերից էլ մերժում են ստացել, քանի որ ռուսական կողմը չի ցանկանում իրենց կադր՝ «Գազպրոմ»‑ից Հայաստան գործուղղված վարչապետ Կարեն Կարապետյանի թիկունքից Ռ.Քոչարյանի համար երկակի խաղեր սկսել:
Մեր տեղեկություններով՝ դա հանդիսացավ Ս.Օհանյանի թուլացման պատճառներից առաջինը: Չէ որ սկզբից, երբ նա հանրությանն ու քաղաքական դաշտին հասկացնել տվեց, որ քաղաքականություն է մտնում, նրա նկատմամբ հանրային հետաքրքրությունը կտրուկ բարձրացավ: Իսկ դա ընտրությունների շեմին մտահոգեց իշխանություններին, որոնք էլ իրենց հերթին սկսեցին կանխարգելող միջոցներ ձեռնարկել: Եվ հիմա, արդեն, ներկուլիսային խոսակցություններ կան, որ պատրաստվում են թե՛ Ս.Օհանյանի գործունեության, թե՛ նրա կնոջ շքեղ կենցաղին վերաբերող աղաղակող փաստեր, որոնք անհրաժեշտության դեպքում կարող են հրապարակվել: Ավելին, չի բացառվում, որ հրապարակ նետվեն նաև Ապրիլյան պատերազմի կորուստների ու հատկապես 800 հեկտար տարածքի կորուստին վերաբերող որոշ նյութեր, որոնց հակադարձելը կամ որոնց համար արդարանալը դժվար կլինի նախկին պաշտպանության նախարարի համար:
Ահա ռուսական կողմից աջակցություն չստանալու և խիստ խոցելի Ս.Օհանյանին՝ որպես հենարան ընտրելու Քոչարյանի հաշվարկներն այնքան էլ չարդարացան: Եվ հիմա, արդեն, մեկ այլ հույս կա՝ Ծառուկյանը, որն ավելի հզոր է, և որին միավորվել է սպառնում Ս.Օհանյանն իրեն սատարող դաշինքով: Այդպիսով՝ իշխանությունները չեն բացառում, որ Ռ.Քոչարյանը կարող է հենվել այս ուժի վրա, որը կձևավորվի Ծառուկյանի և Օհանյանի համագործակցությունից:
Ինչ խոսք՝ դա տպավորիչ համագործակցություն կլինի, որի զարգացումներին ուշի ուշով հետևում է Ռ.Քոչարյանը, որպեսզի ի վերջո հայտարարի՝ ի՞նքն էլ է բացում 2008թ. մարտի մեկով փակած իր քաղաքական էջը: Ընդ որում՝ այդ հայտարարությանը կամ նրա գրասենյակի ղեկավար Վիկտոր Սողոմոնյանի խոստացած հարցազրույցը կարող է շատ չուշանալ․ մինչև փետրվարի 16-ը ժամանակ կա: Դա այն օրն է, երբ ավարտվում են խորհրդարանական ընտրություններին մասնակցելու վերաբերյալ Կենտրոնական ընտրական հանձնաժողով կուսակցությունների և դաշինքների կողմից դիմում ներկայացնելու ժամկետը:
Մեր տեղեկություններով՝ ներքաղաքական կյանքում հիմա լուռ ու անտեսանելի պայքար է ծավալվել: Ռ.Քոչարյանն իր հերթին է աշխատում, որ վերը նշված ուժերը միավորվեն, որպեսզի ինքը հենվելով նրանց վրա՝ վերադառնա: Մյուս կողմից էլ՝ իշխանությունները փորձում են թույլ չտալ, որ հանկարծ ձևավորվի հզոր ուժ, որը կարող է այլընտրանք հանդիսանալ, սպառնալ իր վերարտադրմանը և քաղաքականություն վերադարձնել Ռ.Քոչարյանին: