«Առաջին լրատվական»- ի զրուցակիցն է «Ժառանգություն» կուսակցության փոխնախագահ Արմեն Մարտիրոսյանը:
-Պարոն Մարտիրոսյան, հետաքրքիր է, այս փուլում, երբ ամբողջ քաղաքական դաշտը քննարկումների մեջ է դաշինքների և ընդհանրապես ընտրություններին պատրաստվելու շուրջ, և արդեն հայտնի են մի քանի ռեյտինգային թեկնածուներ, «Ժառանգություն» կուսակցության քննարկումները ո՞ր փուլում են:
– «Ժառանգություն»-ում քննարկումներ դեռևս չեն սկսվել մի պարզ պատճառով՝ մենք քննարկումների մեջ ենք մեր գործընկեր ուժերի ներկայացուցիչների հետ: Փորձելու ենք այս պարագայում լայն դաշինք ստեղծել: Որքանով կստացվի, դրանից կախված կլինի նաև մեր որոշումը: Մենք ունենք «դաշտային աշխատանք» մինչև վերջնական որոշումը և դրանից հետո արդեն վերջնական որոշման կհանգենք:
-Դուք չէիք բացառել, որ հնարավոր է չմասնակցեք խորհրդարանական ընտրություններին:
-Այո՛, տեսականորեն չի բացառվում, քննարկումները կարող են նաև այդպիսի եզրահանգման բերել՝ մի շարք հանգամանքներից ելնելով: Այս պահին չեմ կենտրոնանա դրա վրա, որովհետև դա ամենավերջին հնարավոր սցենարն է: Հիմնական սցենարը, կարծում եմ, դաշինքով կամ միայնակ մասնակցելու շրջանակում կլինի: Թե ինչպիսին կլինի մեր վերջնական որոշումը, կախված է նրանից, թե արդյո՞ք մեր գործընկերների հետ կկարողանանք որոշակի պայմանավորվածությունների գալ, թե՞ ոչ, երևի տեղյակ եք «Ժառանգության» մանիֆեստի մասին, որտեղ մեր դիրքորոշումները մինիմալ սանդղակով ներկայացրել ենք: Եվ երկրորդ՝ արդյո՞ք կկարողանանք այդ լայն համախմբումը ստեղծել: Ակնհայտ է՝ երբ իշխանությունը հանդես է գալիս այսպիսի կեղտոտ Ընտրական օրենսգրքով, ռեյտինգային կոչվող քվեարկությամբ, որը քաղաքական չէ, համամասնական չէ և կուսակցական չէ, ըստ էության, ընդդիմության համար պայքարի այլ տարբերակ չի մնում, քան միասնական ձևաչափով մասնակցելով և սա դարձնելով ամբողջովին քաղաքական ընտրություն, որ քաղաքացին հասկանա՝ ընտրում է կա՛մ Ս. Սարգսյանին՝ ՀՀԿ-ին կամ այլընտրանքը. այսինքն՝ գոնե մեկ խոշոր ընդդիմադիր միավոր պետք է լինի, որը միանգամից ընտրողին թույլ կտա կողմնորոշվել, և այդ թաղային մակարդակի իջեցված գործընթացները չկարողանան ազդել: Հակառակ դեպքում, եթե միասնական չգնան, ընդդիմությունը մեկը մյուսի դեմ է պայքարելու. դա է խաղի կանոնը, իսկ այդ դեպքում թաղային, ռեյտինգային համակարգը կաշխատի ի նպաստ Ս. Սարգսյանի, ՀՀԿ-ի և այս իրավիճակի շարունակվելու:
Մեր ցանկությունը Հայաստանում արմատական փոփոխություններ հաստատելն է, մեր ցանկությունն է, որ Հայաստանն իր ինքնիշխանությունը, իր սուբյեկտայնությունը միջազգային ասպարեզում վերականգնի, բարձրացնի: Իսկ դա կարող է լինել, երբ Հայաստանում տեղի ունենա իշխանափոխություն: Մենք ունենք բազմաթիվ խնդիրներ՝ և՛ սոցիալ-տնտեսական, և՛ արդարադատության ու արդարության հետ կապված, ունենք քաղբանտարկյալներ, ինչը միանշանակ անընդունելի է, և ամենակարևորը՝ մենք անվտանգության հետ կապված խնդիր ունենք. անվտանգություն չկա առանց ժողովրդի, առանց տնտեսության, առանց առողջ բարոյահոգեբանական մթնոլորտի:
–Պարոն Մարտիրոսյան, Դուք խոսեցիք համախմբման անհրաժեշտությունից, արդեն մեկ դաշինք կա և ակնհայտ է, որ միասնական հանդես չի գա, այս խորհրդարանական ընտրություններում միայն երկու ուժ չէ, որ պայքարելու են, նկատի ունեմ իշխանություն և ընդդիմություն: Հետաքրքիր է՝ Դուք ո՞ր ուժերի հետ եք հնարավոր համարում Ձեր համագործակցությունը, մամուլն անընդհատ գրում է «Համախմբում» կուսակցության, Վիկտոր Դալլաքյանի, Սեյրան Օհանյանի կուսակցության հետ, արդյո՞ք կան նրանց հետ նման քննարկումներ:
-Ես որևէ մեկի հետ քննարկումների վերաբերյալ տեղեկությունները ո՛չ կհաստատեմ, ո՛չ կժխտեմ, ամբողջական ինֆորմացիա կտամ այն ժամանակ, երբ որ մեր վերջնական որոշումն ունենանք: Մանրամասներն այս պահին չեմ կարող ներկայացնել: Մենք մանիֆեստում խոշոր հաշվով, ներկայացրել ենք այն շրջանակը, որը մեզ համար ընդունելի է: Բայց թույլ տվեք չհամաձայնել ձեր այն դիտարկմանը, որ ընդդիմությունը չի միավորվի: Ես, այնուամենայնիվ, հույս ունեմ, որ այն երեք ուժերը, որոնք միավորվեցին, նրանք ևս այդ լայն համախմբման մեջ կներառվեն, որովհետև ցանկացած պարագայում մեր միմյանց դեմ պայքարելը իշխանությանը ձեռնտու է լինելու: Մենք պետք է կարողանանք գտնել ուղիներ և միասնական պայքարի ելնել, առավել ևս, որ բոլորը համակարգային փոփոխությունների մասին են խոսում: Եթե խոսում ենք համակարգային փոփոխությունների մասին, ուրեմն պետք է մեր ջանքերը համադրենք: Այնպես որ հույսս չեմ կտրում, որ լայն համախմբում կլինի:
-Նրանք Մարտի 1-ը բաժանարար գիծ են համարում:
-Շատ ճիշտ բաժանարար գիծ են դնում: Օրինակ՝ պարոն Սարգսյանը ՀԱԿ դաշինքում էր մասնակցում նախկինում, ՀԱԿ դաշինքը, որը ղեկավարում էր Լևոն Տեր-Պետրոսյանը, շատ լավ համագործակցում էր Վարդան Օսկանյանի հետ միասնական շտաբում: Իմիջիայլոց, չարդարացնելով, չպաշտպանելով, իրենց փաստաբանը չդառնալով՝ և՛ Սեյրան Օհանյանի, և՛ Վարդան Օսկանյանի դեպքում, նշեմ, որ օրինակ՝ 2012-ին չէին հիշում, որ Վարդան Օսկանյանը Մարտի 1-ին արտգործնախարար է եղել, հայտարարություն է տարածել: Ես այդ հայտարարությունը չեմ ընդունել, և այդ մասին նաև պարոն Օսկանյանին եմ ասել, թաքցնելու խնդիր չունեմ: Բայց նաև ակնհայտ է, որ պարոն Օսկանյանն ունի շատ լուրջ կրթություն, հեղինակություն միջազգային ասպարեզում, Սփյուռքում, ունի կառավարման համակարգի փորձ, այնուամենայնիվ, համոզված եմ, որ հրաման տվողների շարքում Վարդան Օսկանյանը դժվար թե լիներ, համենայնդեպս թիկնապահներ՝ «սափրագլուխներ» էլ չուներ այն ժամանակ: Իրենց փաստաբանը չլինելով, կարծում եմ, որ Մարտի 1-ի արյուն իրենց ձեռքերի վրա չկա: Սեյրան Օհանյանի մասին կարող եմ մեկ բան ասել, որքան գիտեմ նա մարտի 3-ից հետո է աշխատանքի մեջ եղել:
Ես հարցադրում եմ անում, և որևէ մեկը չի կարողանում իմ հարցադրմանը պատասխանել. ես ասում եմ՝ նշեք մեկին, ով իշխանության մեջ է եղել, և այդ տարիների բացասական երևույթների համար պատասխանատվություն չի կրում, ցույց տվեք մեկին, որը բացասական հետագիծ չունի. կարող եմ ասել, որ «Ժառանգություն»-ը չունի, բայց «Ժառանգություն»-ը միայնակ չի կարող իշխանափոխություն իրականացնել, մենք դա տեսանք 2013-ին, երբ Ր. Հովհաննիսյանն առանց ընդդիմադիր ուժերի աջակցության մասնակցեց ընտրություններին և հաղթեց, բայց, ցավոք, ձայները չկարողացանք պահել և հետընտրական պրոցեսում շատ ուժեր, ում աջակցել էինք, ուղղակի մի կողմ քաշվեցին: Մենք միայնակ չենք կարող իշխանափոխություն իրականացնել, գործընկերների առումով էլ, ցավոք սրտի, սրբեր չկա, կամ բացարձակ մաքուր ձեռքեր չկան: Միակը մենք ենք: Մենք համեմատության մեջ ենք դիտում: Դրա համար մենք այդ համագործակցությանը կողմ ենք: