Թուրքիայում ռուս դեսպանի սպանությունը չի դառնա կարևոր քաղաքական գործոն, սակայն Պուտինի և Էրդողանի խաղաղասիրությունը խաբուսիկ է՝ գրում է Sueddeutsche Zeitung գերմանական թերթի սյունակագիր Շտեֆան Կորնելիուսը։
Եթե Անդրեյ Կարլովին սպանած անձը այդ հանցագործությունը կատարեր թուրքական ռազմաօդային ուժերի կողմից ռուսական ինքնաթիռի կործանումից անիջապես հետո, հետևանքները անկանխատեսելի կլինեին։ «Չնայած մեր ժամանակներում դեսպանի սպանությունը հավասարազոր չէ պետության վրա հարձակմանը, սակայն այն կարող է լուրջ հակամարտություն առաջացնել»,- կարծում է հեղինակը։
Այս տարի ռուս-թուրքական հարաբերությունները տպավորիչ կերպով փոխվել են։ Սակայն «Կարլովի սպանությունից հետո Ռուսաստանին և Թուրքիային կապում է ոչ թե ողջամտությունը, այլ սեփական շահերը»։
Թուրքիան հետաքրքրված է Սիրիայի տարածքում քրդական ազդեցության նվազեցմամբ։ Նրա տեսանկյունից՝ եթե չի հաջողվում տապալել Բաշար Ալ-Ասադի վարչակարգը, ապա գոնե անհրաժեշտ է կանխել քրդերի առաջխաղացումը։ Այս հարցում Թուրքիային կարող է օգնել Ռուսաստանը։
Պուտինի շահն իր հերթին այն է, որ Սիրիայում քաղաքացիական պատերազմն ընթանա իր և Ասադի պայմաններով, ինչի համար Թուրքիան անհրաժեշտ է ոչ թե որպես հակառակորդ, այլ որպես կայունացնող գործոն սահմանի վրա։ Անկարայում Կարլովի սպանությունը խոչընդոտում է այս փոխզիջմանը, այդ պատճառով «այն չպետք է դառնա քաղաքական կարևոր գործոն, առավել ևս՝ չի դառնա ռազմական առճակատման պատճառ»՝ գրում է Կորնելիուսը։
Միևնույն ժամանակ վերջին իրադարձությունները ցույց են տալիս, որ որոշ չափով վտանգավոր է ստեղծված իրավիճակը։ Եթե մի քանի օր առաջ Հալեպը չանցներ սիրիական կառավարական զորքերի վերահսկողության տակ, Ռուսաստանը դժվար թե փոխհամաձայնության գար Իրանի և Թուրքիայի հետ՝ «սիրիական կարկանդակը» կիսելու հարցում, և դեսպանի սպանությունը կներկայացվեր այլ լույսի ներքո։
Այսպիսով՝ Ռուսաստանը և Թուրքիան տարածաշրջանում խաղում են շատ մեծ ռիսկով։ Քանի որ Հալեպի գրավումը չի նշանակում պատերազմի ավարտ, քրդերը չեն ցանկանում հրաժարվել իրենց ինքնավարության հավակնությունից, իսկ Իրանը շարունակում է մնալ անկանխատեսելի դաշնակից, Պուտինի և Էրդողանի խաղաղասիրությունը խաբուսիկ է՝ եզրափակում է հոդվածագիրը։
