ՌԴ Պետդումայի վերին պալատի՝ Դաշնային խորհրդի տեղեկատվական քաղաքականության հարցերով հանձնաժողովի նախագահ Ալեքսեյ Պուշկովը ադրբեջանցիներին հանգստացրել է՝ ասելով, որ հայ-ռուսական միացյալ զորախումբը որևէ վտանգ չի ներկայացնում Ադրբեջանի համար: Պուշկովը հայտարարել է, որ «Հայաստանը սահմանակից է մի երկրի, որը ՆԱՏՕ-ի անդամ է: Այդ պատճառով համատեղ զորախմբի ստեղծման մասին համաձայնագրի ստորագրումը դաշնակցային հարաբերությունների պայմաններում խելամիտ է»:
Այսպիսով՝ ռուսաստանցի պատգամավորը փաստորեն ակնարկում է, որ միացյալ զորախումբը Թուրքիայի դեմ է: Չէ՞ որ Հայաստանի սահմանակից միայն Թուրքիան է ՆԱՏՕ-ի անդամ: Սակայն միայն առաջին հայացքից է այդ հայտարարությունն ակնարկ, որ զորախմբի մասին ՌԴ նախագահ Պուտինի նախաձեռնությունը Թուրքիայի դեմ է՝ Հայաստանը Թուրքիայի կողմից պաշտպանելու համար:
Իրականում ռուսաստանցի պատգամավորը անում է Հայաստանի համար չափազանց վտանգավոր ձևակերպում՝ ասելով, թե Հայաստանը սահմանակից է ՆԱՏՕ-ին, և այդ իսկ պատճառով «խելամիտ» է նման համաձայնագիրը: Իրականում դա գուցե խելամիտ է Ռուսաստանի համար, սակայն ոչ՝ Հայաստանի, քանի որ Հայաստանի համար, մեղմ ասած, չի կարող «խելամիտ» լինել ՆԱՏՕ-ին հակադրվելը: Իսկ Ռուսաստանի Դաշնային խորհրդի անդամը իր հայտարարությամբ փաստորեն հակադրում է ՆԱՏՕ-ն և Հայաստանը՝ բացահայտորեն հայտարարելով, որ հայ-ռուսական միացյալ զորախումբը ստեղծվում է ՆԱՏՕ-ի սպառնալիքի դեմ:
Այսինքն՝ ընդամենն առաջին հայացքից է թվում, թե խոսքը թուրքական սպառնալիքի մասին է: Իրականում բացահայտորեն հայտարարվում է ՆԱՏՕ-ի մասին, այսինքն՝ ռուսաստանցի պատգամավորը Հայաստանը ներքաշում է ՆԱՏՕ-ի հետ դիմակայության: Եվ թեկուզ այդ դիմակայությունն ուղիղ առճակատում չէ, այդուհանդերձ՝ հայտարարությունը նշանակում է, որ Հայաստանը ՆԱՏՕ-ի դեմ ռուսական խաղաքարտ է: Իսկ դա էլ իր հերթին նշանակում է, որ այդ խաղաքարտը կարող է գործի դրվել ոչ միայն Թուրքիայի ուղղությամբ, այլ նաև, իսկ գուցե նույնիսկ ավելի շուտ, վրացական ուղղությամբ, եթե ՆԱՏՕ-ն այս մասով դրսևորի ակտիվություն և խորացնի հարաբերությունը Վրաստանի հետ մինչև անդամություն:
Ահա այս ֆոնին, երբ ռուսաստանցի ամենևին ոչ շարքային ինչ-որ փորձագետ կամ, այսպես կոչված, ընդդիմադիր պատգամավոր, այլ իշխանության ներկայացուցիչ պատգամավորը անում է այդպիսի հայտարարություն, Ադրբեջանն, իհարկե, մտահոգվելու խնդիր չունի: Ավելին՝ Բաքուն նման հայտարարություններից հետո կարող է նույնիսկ ծափահարել և ուռա բացականչել, քանի որ Ադրբեջանի համար չի կարող լինել առավել նպաստավոր զարգացում, քան Հայաստանը ՆԱՏՕ-ին հակադրելն ու ՆԱՏՕ-ի դեմ ռուսական գործիք ներկայացնելը: Այնպես որ՝ Բաքուն կարող է նույնիսկ շնորհակալ լինել ՌԴ նախագահին այդ նախաձեռնության համար:
Տվյալ դեպքում հարցն այն է, թե ինչ պետք է անի Հայաստանի արտգործնախարարությունը կամ պաշտոնական Հայաստանը Պուշկովի նման հայտարարությունից հետո: Եթե, իհարկե, կա Հայաստանի արտգործնախարարություն, և այն զբաղված է Հայաստանի շահերը սպասարկելով: Թեև այդ առումով, իհարկե, խնդիրը միայն արտգործնախարարությունը չէ, քանի որ միացյալ խմբավորման մասին համաձայնագիրը ստորագրել է, օրինակ, պաշտպանության նախարարը, իսկ այն վավերացնելու են ՀՀԿ-ական պատգամավորները, որոնց լռությունը տվյալ պարագայում նշանակելու է, որ Հայաստանը հաստատում է ՆԱՏՕ-ի դեմ ռուսական գործիք դառնալու Պուշկովի հայտարարությունը:
