Նորանշանակ վարչապետ Կարեն Կարապետյանը այսօր կառավարության նիստում հայտարարել է, որ բոլոր կառավարիչները պետք է ունենան տեսլականներ, երազներ իրենց ոլորտների, իրենց կառավարման ենթակա բնագավառների և բնակավայրերի հեռանկարների կապակցությամբ, ըստ դրա էլ հստակ ներկայացնեն զարգացման քայլերը:
Կարեն Կարապետյանի միտքը հասկանալի է՝ նա, ըստ էության, խոսում է չինովնիկական կամ կառավարչական անտարբերության հաղթահարման մասին, որպեսզի կառավարիչներին չհետաքրքրի միայն սեփական փողը կամ տուն պահելը: Կամ այլ կերպ ասած՝ Կարեն Կարապետյանը փորձում է առաջ քաշել «փողի վրա փող չուզելու» փիլիսոփայության այլընտրանքը, որ կառավարիչը պետք է մտածի այլ կերպ և այլ կատեգորիայով: Եվ սա, իհարկե, նախընտրելի և ողջունելի տարբերակ է:
Սակայն կա մի խնդիր: Ներկայումս մենք գիտենք, թե ովքեր են ոլորտային և համայնքային կառավարիչները, նրանց ճնշող մեծամասնությունը, և գիտենք, թե ինչու են այդ կարգավիճակում հենց նրանք, ինչպես է ՀՀԿ-ն մինչև այժմ ընտրել այդ կառավարիչներին: Իսկ դրանք, մեղմ ասած, հարյուրապատիկ ավելի շատ են, քան այն մի քանի պրոֆեսիոնալները, որ կառավարության համար ընտրել է Կարեն Կարապետյանը, եթե ենթադրենք, որ նրանք համապատասխանում են տեսլականի և երազների նրա չափանիշներին:
Դուք պատկերացնում եք, թե ինչ երազներ ունեն նրանք, որոնց Հանրապետական կուսակցությունը մինչ այսօր ընտրել է տարբեր բնագավառների և համայնքների կառավարչի կարգավիճակի համար: Եթե այդ բոլորը հանկարծ սկսեն կառավարել բացառապես սեփական երազներով և տեսլականներով, ապա դրանից Հայաստանի իրավիճակը ոչ միայն դեպի լավը չի փոխվի, այլ կարող է սրընթաց շարժվել ներկայիս անկման ուղղությամբ, սակայն բազմապատիկ արագությամբ:
Հետևաբար, ի սեր Հայաստանի, պետք է հանգիստ թողնել ՀՀԿ-ի ընտրած կառավարիչների տեսլականներն ու երազները, եթե դրանք ինչ-որ բան նշանակեին մինչև հիմա, ապա Հայաստանում չէր հասունանա կառավարության փոփոխության անհրաժեշտություն: Այդ տեսլականների ու երազների բուրգն է, որ կոչվում է ՀՀԿ, և որի բացարձակ իշխանությունը Հայաստանը հասցրել է բացարձակ տնտեսաքաղաքական սնանկության: Այն աստիճանի, որ անգամ Սերժ Սարգսյանը հարկ է համարում խոստովանել՝ քիչ թե շատ համարժեք երևալու համար, որ ՀՀԿ-ին պետք է նոր ոգի:
Եվ ուրեմն, ըստ այդմ՝ անհրաժեշտ է փոխել այդ երազներն ու տեսլականները կամ փոխել կառավարիչներին, իսկ քանի դեռ դա տեղի չի ունեցել, նրանց պետք է հակառակ հանձնարարությունը տալ՝ մոռացեք, մի կողմ թողեք ձեր տեսլականներն ու երազները և անցեք բացառապես պաշտոնական պարտականությունների կատարմանը: Դա կլինի գոնե չարյաց փոքրագույնը:
