«Մեր երկրում անիմաստ է կառավարության մասին լուրջ խոսել, որովհետև Հայաստանում գոյություն չունի իշխանության թևերի բաժանում. գործադիր, օրենսդիր, դատական իշխանությունները, ցավոք, մեզանում բաժանված չեն, և Հայաստանը, հատկապես վերջին տարիներին, միանձնյա պետություն է. այս տարիներին դա Ս. Սարգսյանի միանձնյա իշխանությունն է, նա է զբաղվում և՛ արտաքին, և՛ ներքին քաղաքականությամբ, նա է որոշում ամենամանր թվացող հարցերը, այնպես որ չարժե որևէ լուրջ ակնկալիք ունենալ այս կամ այն վարչապետից»,- «Առաջին լրատվական»- ի հետ զրույցում ասաց կինոռեժիսոր Տիգրան Խզմալյանը:
Նրա դիտարկմամբ՝ վարչապետների և կառավարության փոփոխություններով կարելի է հասկանալ, թե ինչ է իրականում տեղի ունենում իշխանության մեջ: «Տեղի է ունենում բավականին լուրջ գործընթաց, առաջացել են շատ խոր ճեղքեր իշխանության մեջ, և այդ պառակտման նշանն է հանդիսանում հենց Կարեն Կարապետյանը: Ինչո՞ւ է հայտնվել Կարեն Կարապետյանը պատժամիջոցների տակ գտնվող «Գազպրոմից», բանն այն է, որ Կարեն Կարապետյանը օտար է Հայաստանի իշանության գլխին գտնվող օլիգարխիկ համակարգին, իր հետևից չունի որևէ լուրջ կլան, չունի տնտեսական, սոցիալական հենք, և դա շատ կարևոր է Ս. Սարգսյանի համար, որովհետև Հայաստանի նախագահը հիմա զբաղված է որոշակի, չէի ասի բարեփոխումներ, բայց լուրջ փոփոխություններով:
Նա փորձում է ազատվել հին օլիգարխներից, տեղ է բացում նորերի համար. ինչպիսի՞ն կլինեն նոր օլիգարխները կամ կլինե՞ն օլիգարխներ, թե ոչ, դա ուրիշ հարց է, սակայն ակնհայտ է, որ որոշ նախարարներ, օրինակ՝ Գագիկ Բեգլարյանը, Գագիկ Խաչատրյանը լուրջ ֆինանսական կարողությունների և համակարգերի ղեկավարներ էին, նրանց փոխելով՝ ոչ թե պաշտոններ է փոխել, այլ լծակներ: Դա փոխում է ուղղվածությունը: Իսկ դեպի ո՞ւր:
Ս. Սարգսյանը այս իշխանական բուրգում ամենից լավ է հասկանում, որ հիմա փոխվում են տերերը: Եվ եթե պատկերավոր ասենք, այն, ինչ կատարվում է Հայաստանում, նման է մի իրավիճակի, երբ լվեճները փնտրում են նոր շանը: Շունը փախել է, կամ պատրաստվում է փախուստի, նրա մորթին թափում են: Լվեճները, որ տարիներ շարունակ բարգավաճում էին այդ մորթու ծալքերում, հանկարծ հասկացան, որ շանը պետք է փոխել: Եվ հիմա գնում է հենց այդ գործընթացը:
Ասելով՝ տերերը փոխվում են, ես նկատի ունեմ Ռուսաստանի տնտեսական, քաղաքական, գաղափարական ակնհայտ թուլացումը: Դա բերելու է շատ մեծ փոփոխություններ ինչպես Ռուսաստանի, այնպես էլ Հայաստանի համար, որովհետև Հայաստանի տնտեսությունը, քաղաքականությունը, գաղափարախոսությունը տասնամյակներ շարունակ, հատկապես վերջին տարիներին՝ Քոչարյանի պաշտոնավարման ժամանակներից սկսած, անքակտելիորեն շաղկապված են ռուսական զարգացումներին»,- նշեց կինոռեժիսորը:
Տիգրան Խզմալյանի խոսքով՝ իշխանական տեխնոլոգիաները հիմա փոխվում են, և վարչապետի մջոցով Սերժ Սարգսյանը քաղաքական խնդիրներ է լուծում:
«Գլխավոր խնդիրը հիմա Կրեմլում է, և Կրեմլից հեռանալը մեր գլխավոր նպատակն է: Որքան էլ պարադոքսալ հնչի, Կ. Կարապետյանը՝ մարդ, որը եկել է Կրեմլից, «Գազպրոմից», կամա թե ակամա կարող է այդ ժամանակավոր դերը խաղալ և կարծում եմ՝ նրան հենց դրա համար է մոբիլիզացրել Ս. Սարգսյանը»,-ընդգծեց կինոռեժիսորը՝ հավելելով, որ Կարեն Կարապետյանը լծակներ չունի, այդ ամենը մնում է Ս. Սարգսյանի մենաշնորհը. վարչապետի լիազորությունները սահմանափակված են նախագահի որոշումներով և պատերացումներով:
Անդրադառնալով մշակույթի նախարարի փոփոխությանը՝ կինոռեժիսորը նշեց, որ ոչ ոք չի հավատում, որ ազգային մշակույթը, նրա ծաղկումը և անկումը կախված է որևէ նախարարից:«Նախարարը չէ, որ ստեղծում է ազգային մշակույթը: Լավագույնը, ինչ կարելի է անել հայ ժողովրդի, հայ մշակույթի հետ, թողնել մեզ հանգիստ, ազատ: Իհարկե կառավարությունը, ի դեմս մշակույթի նախարարության, ունի պատասխանատվություն՝ որոշակի չափանիշներ սահմանելու և հետևելու, որ այդ չափանիշները չխախտվեն, ինչը, ըստ երևույթին, չի արվել:
Մշակույթը հաճախ սխալմամբ ստորադասվում է տնտեսական, քաղաքական խնդիրներին: Իրականում մշակույթն ամենակարևոր բանն է: Երբ որ պատերազմներ, զավթումներ, հեղափոխություններ են տեղի ունենում որևէ երկրում, զավթիչները կամ հաղթողները նախևառաջ ձգտում են ներդնել սեփական մշակույթը: 25 տարուց ավելի է Սովետական Միությունը չկա, բայց սովետական մշակույթը ծաղկում է մարդկանց հոգիներում, մտածելակերպում… Սովետառուսական գերիշխանությունը մեզանում սարսափելի մեծ դեր ունի, և այս օրերի ամենավառ օրինակը ռաբիսի հետ կապված Հանրային հեռուստատեսության խայտառակությունն է: Հասարակությունն ընդիմացավ դրան, և մենք տեսանք, որ մենք մնում ենք որպես ազգ: Այդ հեռուստատեսությունը ոչ թե հանրային է, այլ օլիգարխների նեղ շրջանակն է ներկայացնում: Հ1-ը արտացոլում է իշխող շրջանակների ճաշակը, նրանց ներքնաշխարհը, ընկալումները:
Մշակույթի նախարարությունը պարտավոր է խրախուսել, պաշտպանել և պահպանել ազգային տարրերը: Մշակույթը և քաղաքականությունը շաղկապված են»,- նշեց Տ. Խզմալյանը և ընդգծեց, որ յուղոտ քյաբաբնոցի երաժշտությունը առաջին պլան դնելը մտածված քաղաքական ակցիա էր:
Մանրամասները՝ տեսանյութում:
