Վարչապետի և կառավարության փոփոխությունից հետո, ի պատասխան հարցադրումների, թե պաշտոնից հեռացած Հովիկ Աբրահամյանը, Գագիկ Բեգլարյանը, և մի շարք այլ ՀՀԿ-ականներ նեղացած են. ՀՀԿ-ականները հայտարարում են, որ ոչ մի նեղացած մարդ չկա և նման խնդիր էլ չկա: Ըստ որում, սա հայտարարվում է որպես դրական իրողությունների նշան, այսինքն իբրև թե ոչ մի նման խնդիր չկա: Իրականում սակայն, շատ վատ է, եթե ոչ մի նման խնդիր չկա: Նեղացածությունը տվյալ դեպքում իհարկե պետք է դիտարկել լայն կոնտեքստում, և ըստ էության որակել առավել չեզոք՝ դժգոհություն հասկացությամբ:
Եվ ուրեմն, շատ վատ է, եթե ՀՀԿ-ում կառավարության փոփոխությունից դժգոհներ չկան: Որովհետև իրավիճակը Հայաստանում վաղուց է շատ հստակ և հասկանալի. կամ պետք է դժգոհ լինի հասարակությունը, կամ պետք է դժգոհ լինի ՀՀԿ-ն:
Մինչև այսօր դժգոհ է եղել հասարակությունը: Եվ եթե սրանից հետո ՀՀԿ-ն դժգոհ չլինի, եթե ՀՀԿ-ն դժգոհ լինելու պատճառներ չունենա, եթե ՀՀԿ-ում բառի լայն, նեղ, բուն թե պատկերավոր իմաստով նեղացածներ չլինեն, ուրեմն դա նշանակում է, որ ոչ մի փոփոխություն էլ չի լինելու և դժգոհ շարունակելու է մնալ հասարակությունը, նեղացած շարունակելու է մնալ Հայաստանի քաղաքացին, կամ Հայաստանի քաղաքացին շարունակելու է դժգոհ ու նեղացած գնալ այս երկրից, պետությունից: Ամեն ինչ առավել քան հստակ է: Անցնող տարիների ընթացքում Հանրապետական կուսակցությունը ըստ էության սնուցվել է հասարակության ավյունից, հասարակության էներգիայով, հասարակության նյութական և հոգեբանական ռեսուրսներով: ՀՀԿ-ի այսպես ասած բարեկեցությունը կառուցվել է հասարակության անապահովության վրա, և՛ նյութական, և՛ հոգեբանական իմաստով: Իսկ այն, որ ՀՀԿ-ն բարեկեցություն է կառուցել, առավել քան պարզ է, նայելով օրինակ ՀՀԿ խորհրդի կամ գործկոմի անդամների ունեցվածքին, ապրելակերպին:
Այսպիսով, հասարակության բարեկեցության վրա կառուցված կուսակցությունը չի կարող գոհ լինել, չի կարող դժգոհ չլինել, երբ երկրում կատարվում են, հայտարարվում են, խոստացվում են հասարակությանը կյանքը բարելավելու, կյանքն էապես փոխելու մասին փոփոխություններ, փոփոխությունների մասին հայտարարություններ: Որովհետև բարելավել հասարակության կյանքը հնարավոր է միմիայն ՀՀԿ-ի հաշվին, որն այս տարիներին յուրացրել է մարդկանց կյանքի համար անհրաժեշտ ռեսուրսները: Այսպիսով, եթե ՀՀԿ-ում դժգոհներ չկան, ուրեմն չկան իրական փոփոխության հեռանկարներ, ուրեմն փոփոխության մասին հայտարարությունները կեղծ են, ֆիկցիա, քարոզչություն: Հակառակ դեպքում, ՀՀԿ-ն պետք է դժգոհ լինի, ՀՀԿ-ում պետք է լինի նեղացածների առնվազն մի հոծ զանգված, ընդ որում, առաջին հերթին կարկառուն ՀՀԿ-ականներից կազմված:
Այսպիսով, ՀՀԿ-ի դժգոհությունը ներկայիս՝ նոր կառավարության և վարչապետի գործունեության ինդիկատորն է: Դժգոհ է ՀՀԿ-ն, շահում է հասարակությունը, և հակառակը:
