Հանրային վերաբերմունքի առումով ունենք տարերային պատկեր, մեծ մասամբ դա շարունակվել է 2 տասնամյակ, երբ հրադադարից հետո սկսվեց Ղարաբաղյան հիմնախնդրի կարգավորման բանակցային գործընթացը: Դրա պատճառն այն է, որ չառաջացավ քաղաքական հայեցակարգերի դիսկուրս, բանավեճ, քաղաքական մրցակցություն Արցախի խնդրի վերաբերյալ բանավեճի շուրջ: Չձևավորվեցին նաև ընդհանուր սկզբունքներ, որ մեր հասարակության և մեր պետության համար ունենար այն նշաձողը, սահմանը, որից այն կողմ մենք չենք գնա Արցախի հարցում»,- այս մասին «Առաջին լրատվական»- ի հետ զրույցում ասաց քաղաքական վերլուծաբան Հակոբ Բադալյանը:
Նրա դիտարկմամբ՝ Արցախյան պատերազմի հաղթող կողմը պատերազմի դադարից հետո ոչ թե ինքն էր պայման թելադրում, այլ սպասում էր, թե ինչ պայամաններ, առաջարկներ պիտի թելադրեն, և կարևոր չէ, որ թելադրողն Ադրբեջանը չէր:
Փորձագետի կարծիքով՝ առանցքային խնդիրը հենց այն է, որ չձևավորվեց Հայաստանի պետական վերաբերմունքը և հասարակական կարծիքը:
Հ. Բադալյանի կարծիքով՝ Ս. Սարգսյանի արտահայտությունը՝ Աղդամը մեր հայրենիքը չէ, Լ. Տեր-Պետրոսյանի հոդվածի հետևանք էր. «Հայաստանի իշխանության քաղաքակնությունը սկզբունքային փոփոխության չի ենթարկվել Ղարաբաղյան հիմնախնդրի լուծման հարցում: Ապրիլյան պատերազմից հետո էլ մենք չենք տեսել այդ միտումը, երբ թվում էր, թե կրկին հնարավորություն է ստեղծվել, որ Հայաստանը դուրս գա կորստաբեր փիլիսոփայությունից, որ այսպես թե այնպես ենթադրում է տարածքային զիջում:
Տարածքային զիջումը ոչ մի թիզ հող չհանձնելու հարց չէ, այստեղ ռեալ անվտանգության հարց է, տարածքները անվտանգության և ռազմաքաղաքական ռեսուրս են: Այս առումով Հայաստանը հայտնվել է փակուղում՝ իր չձևավրած դիրքորոշման հետևանքովՄեր քաղաքական դաշտին բնորոշ հատկանիշներից մեկն այն է, որ փնտրվում է վերին ատյան կամ միջազգային տանիք, որի հավանությանն արժանաանալուն են միտված առանցքային քայլերը: Եվ քանի որ Հայաստանի վրա շատ մեծ է Ռուսաստանի ազդեցությունը, տարիներ շարունակ հայացքները ուղղվել են Ռուսաստան»:
Հակոբ Բադալյանի կարծիքով՝ Արցախի խնդիրը Հայաստանի ներքին բարեփոխումների խնդրն է, անհրաժեշտ է բարեփոխումների հասնել և դրանով ամրացնելը հայկական պետականությունը, և այդ փաթեը ներկայացնել աշխարհին, այսինքն՝ Արցախի խնդիրը և ընդհանրապես հայկական պետականության խնդիրը դարձնել քաղաքակրթական խնդիր:
Մանրամասները՝ տեսանյութում: