Ստեղծվում է Հայաստանի ստեղծագործական միությունների խորհուրդ, որը ամիսը մեկ անգամ կհավաքվի ոչ միայն մշակութային հարցեր քննարկելու համար։ Խորհրդում կքննարկվեն նաև ազգային հասարակական հնչեղություն ունեցող կարևոր խնդիրներ: Գրողների միության նախագահ Լևոն Անանյանը հույս է հայտնում, որ խորհուրդը, ի տարբերություն մյուս խորհուրդների, կլինի գործուն: Միևնույն ժամանակ տարբեր գրական մրցանակաբաշխությունների կողքին սահմանվում է «Կեղանք» մրցանակաբաշխությունը` գրական մշակութային արժեքները խեղաթյուրելու, մշակույթի գործիչներին անվանարկելու համար: Ընդ որում, մրցանակակիրներին կտրվեն դիպլոմներ և 37 թվականին թողարկված երեք ռուբլիանոցների պատճեններ, ինչը կխորհրդանշի, որ նյութերը գրված են 37-ի ոգով, իսկ 3 ռուբլին էլ՝ երեք ռուբլով խիղճը վաճառողներին: «Շատ ավելի լավ է կրկեսի մոտ մարմինը վաճառել 3 ռուբլով, քան խիղճը վաճառել որևէ դրամով»,- ասել է Լևոն Անանյանը` ավելացնելով, որ արդեն քսան տարի է` Հայաստանը անկախ պետություն է, շուկայական հարաբերություններ են ստեղծվել, փորձում են կայացնել երկիրը, բայց 90-ականներին, ըստ նրա, կարողացանք միայն բոլոր հիմքերը, եղած կառույցները քանդել, և քսան տարի է՝ շուկայի թելադրանքով շուկայական հարաբերություններ ենք հաստատում: «Շուկան ամբողջությամբ, դուռ- լուսամուտ ջարդելով, մտել է մեր հասարակության հոգեբանության մեջ ոչ այնքան բարեկիրթ դրսևորումներով: Խոսքն այն մասին է, որ 1,5 տարի հետո կլինեն ընտրություններ, մեր հասարակությունը նորից ծայրաստիճան կքաղաքականանա, արդեն օդի մեջ զգացվում են սպասվելիք գզվռտոցները, և մենք նորից ունենալու ենք այն կորուստները, որոնց ականատեսներն ենք նաև այսօր»,- նկատել է բանախոսը:
Ըստ նրա` մամուլի ամբողջ ծառը գլխիվայր է աճել, որովհետև մենք վաղուց արդեն կորցրել ենք ազատության և անարխիայի սահմանագիծը, որը մամուլին պետք է առաջնորդեր՝ իբրև չորրորդ իշխանություն կազմակեպվելու և հասարակական միտք ձևավորելու։ Մինչդեռ այն, ինչ կատարվում է մամուլի որոշ օրգանների էջերի մղջավանջում, որևէ կերպ չի կարելի արդարացնել: Լևոն Անանյանի խոսքերով, մամուլն անպատասխանատվության հովիտ է դարձել. «Բարեբախտաբար, տպաքանակները փոքր են, մինչդեռ հեռուստաընկերությունները զուսպ են և չեն հեղինակազրկում»:
