Խադիջա Իսմաիլովայի պատժամիջոցը՝ ազատազրկումից պայմանական ազատազրկման։ Նաև Գերագույն դատարանի որոշմամբ՝ Խադիջան արդարացվել է իր մեղադրանքների 2 հոդվածներով։ Այսպիսով, Խադիջան այժմ դատապարտված է 3.5 տարի պայմանական ազատազրկման։
Նա ձերբակալվել էր 2014թ. դեկտեմբերին ինքնասպանության հասցնելու մեղադրանքով, այնուհետև դրան ավելացվել էին տնտեսական մեղադրանքներ, արդյունքում Խադիջան դատապարտվել էր 7.5 տարվա ազատազրկման։ Իսմաիլովայի ազատազրկումը Ադրբեջանի և միջազգային հանրության միջև հակասությունների ամենամեծ աղբյուրներից էին։ Միջազգային կազմակերպությունները համարում են, որ Խադիջա Իսմաիլովայի ձերբակալությունը վրեժ էր իշխանության բարձր օղակներում կոռուպցիայի վերաբերյալ նրա բացահայտումների համար։
Այսօր ավելի վաղ Խադիջա Իսմաիլովայի ազատ արձակման հարցն էր բարձրացրել Եվրոպայի խորհրդի՝ մարդու իրավունքների հարցերով եվրահանձնակատար Նիլս Մույժնիեքսը։ Մույժնիեքսը հայտարարել է, որ մարդու իրավունքները չեն կարող լինել բանակցությունների կամ սակարկության առարկա և իր անհամաձայնությունն է հայտնել Ադրբեջանի իշխանությունների այն պնդումների համար, որ քաղբանտարկյալները դատապարտվել են կոնկրետ քրեական գործերի համար, և որ նրանց մեղքը ապացուցված է դատարանի կողմից:
Երեկ նույն հարցն էր բարձրացրել ամերիկյան ազդեցիկ սենատոր, հանրապետական Ջոն Մակքեյնը։Նա Բաքվին կոչ է արել ազատ արձակել ադրբեջանցի հետաքննող լրագրողուհի Խադիջա Իսմաիլովային: Մակքեյնը սպառնացել է, որ հակառակ դեպքում միջոցներ կձեռնարկվեն Ադրբեջանի իշխանությունների հանդեպ:
Այն, ինչ անում են նրանք, սխալ է: Նրանք փչացնում են ողջ ազգի իմիջը: Իշխանությունների գործողությունները վնասում են ադրբեջանցիների իմիջին»,- ասել է Մակքեյնը:
Ադրբեջանի իշխանությունները, արդարանալով Խադիջայի ձերբակալության համար, ասում են, որ նա անվտանգության նախկին նախարար Էլդար Մահմուդովի հանցագործ խմբի գործունեության արդյունք է, չնայած Մահմուդովը պաշտոնանկ էր արվել դեռևս հոկտեմբերին, իսկ Իսմաիլովայի ձերբակալության նկատմամբ միջազգային հանրությունը անընդհատ սևեռում էր Ադրբեջանի ղեկավարության ուշադրությունը։
Մյուս այլախոհներին ազատ արձակելու շարքում Խադիջա Իսմաիլովային ազատ արձակելը խորհրդանշական է։ Այն կարող է լուրջ փոփոխության նախանշան լինել ժողովրդավարացման ուղու վրա շրջադարձի՝ Ադրբեջանի քաղաքականության մեջ, ինչը սկսեց նկատվել Վիեննայի բանակցություններից հետո։
