Հանրապետական կուսակցության այսօր գումարված գործադիր մարմնի նիստը պատասխանեց հանրության համար շաբաթներ առաջ պարզ դարձած հայտնի մեկ հարցին միայն՝ ՀՀԿ-ՀՅԴ համագործակցությունը կամ կոալիցիան անխուսափելի է։
Հասկանալի է, որ ՀՀԿ վերնախավը ՀՅԴ-ի հետ նոր համաձայնությամբ բախվում է իր շահի պաշտպանության խնդրին, և քանի որ բոլորը հասկանում են, որ մեկը մյուսին վնասելը կամ բռնանալը, ըստ էության, չի բերի որևէ լավ բանի և կտանի փակուղի, եկել են այն եզրահանգման, որ պետք է ևս երկու-երեք օր քննարկել, մինչև բոլորը բոլորին համոզեն, կամ մեկը բոլորին համոզի, և կայացվի ընդունելի որոշում: Իսկ ահա երբ հարցը վերաբերում է հանրային շահերին, ապա այստեղ, իհարկե, ժողովրդավարության, քննարկումների, իրական բազմակարծության վրա իշխանությունն, իհարկե, թքած ունի, որովհետև այստեղ իշխանական թևերի շահեր գոյություն չունեն, այստեղ իշխանությունը դեմոկրատիայի մեջ «քյար» չի տեսնում:
Այս իրավիճակը, ըստ էության, հանդիսանում է Հայաստանում իշխանական համակարգի լավագույն ինդիկատորներից մեկը՝ այն իմաստով, որ տեղի է ունենում իշխանական համակարգի յուրօրինակ ախտորոշում: Համակարգը փորձելով բյուրեղանալ՝ այդ բյուրեղացման պրոցեսով իրականում անցնում է ռենտգենի տակով: Եվ այստեղ, իհարկե, հասարակության խնդիրը ոչ թե թամաշան է, թե ինչ են պայմանավորվում ՀՅԴ-ն ու ՀՀԿ-ն և ինչպես են կիսում պաշտոնները, պորտֆելները, մեքենաներն ու այլ իշխանական արտոնությունները, այլ հասկանալը, թե ինչպես է դա տեղի ունենում, ինչ տրամաբանությամբ է քննարկվում, ինչպես է ընթանում համաձայնեցման գործընթացը, ինչու է այդպես ընթանում և այլն:
Հասարակությունն ունի այս իրավիճակը հասկանալու և իշխանության ռենտգեն պատկերը ստանալու խնդիր, դրանից բխող եզրակացություններով: Համակարգին հաղթել, համակարգի դեմ մրցունակ լինել, համակարգին մեծ կամ փոքր զիջումների մղել հնարավոր է միմիայն նրան առավելագույն ճանաչելու դեպքում: Եվ նման գործընթացները իրականում ճանաչման լավ, պատեհ հնարավորություններ են: Ի դեպ, նաև հենց այս հնարավորությունից հանրությանը հեռացնելու համար են նաև իշխանությունները իրենք նպաստում, որպեսզի այս գործընթացը վերածվի թամաշայի, այսինքն՝ ռենտգենի պատկերն ուղղակիորեն լղոզվի: