ԳԱԱ նախագահ Ռադիկ Մարտիրոսյանն այսօր հրավիրված մամլո ասուլիսում խոսեց մտավորականության դերի նվազման մասին: Նրա խոսքերով` մտավորականությունը մեր հասարակության մեծ մասը կազմող հանրություն է, սակայն մեր հանրության մոտ գիտաշխատողի վարկը բավականաչափ ընկել էր, բայց հիմա միտում կա աստիճանաբար բարձրանալու: Նա նշեց, որ հատկապես վերջին մի քանի տարիներին գիտաշխատողը և գիտական աշխատանքը հանրության մեջ հեղինակություն ունեն: Ըստ ԳԱԱ նախագահի՝ անկախությունը թեև կարևոր էր, բայց բերեց դժվարություններ մանավանդ գիտության ասպարեզում:
«Նախկինում գիտությունը հովանավորվում էր հզոր պետության` Սովետական Միության կողմից, որն ուներ գիտության զարգացման համար բոլոր հնարավորությունները: Հայաստանում կար հսկայական թվով գիտական և գիտատեխնիկական կենտրոններ, իսկ անկախության սկզբից գիտական հանրությունը կանգնեց դժվարությունների առաջ: Մեր երկրի հնարավորությունները հենց սկզբից փոքրացան»,- ասաց Ռ. Մարտիրոսյանը` հավելելով, որ եթե նախկինում ընտանիքի որևէ անդամ դառնում էր գիտության թեկնածու, պարծանք էր ընտանիքի համար, իսկ հիմա լավ է լինել մեկ բիզնես-օջախ, քան տասը գիտության թեկնածու: Ըստ նրա` պետք է բարձրացնել գիտաշխատողի վարկը: Պետությունը գիտությամբ զբաղվողի համար պետք է ստեղծի մինիմալ պայմաններ: «Գիտաշխատողների մոտ արտագաղթ կա, բայց այն աստիճանի չէ, ինչ 90-ականներին, 2000-ականների սկզբին: Նա նշեց, որ գիտական ատագաղթը Ռուսաստանում շատ ավելի մեծ է, քան Հայաստանում:
ԳԱԱ-ում միջին աշխատավարձը պետական բյուջեից 80000 դրամ է կազմում, իսկ արտաբյուջեից գումարված գումարի հետ կազմում է 100 000: Նա նշեց, որ երեք–չորս տարի առաջվա համեմատությամբ` տարբերություն կա, բայց դանդաղ է, և ճիշտ կլիներ՝ պետությունն այս ասպարեզում գործողություններ կատարեր:
«Մեր գիտական ինֆրակառուցվածքի արդիականացման խնդիր բարձրացրինք տարեկան ժողովի ժամանակ՝ նախագահի առաջ։ Քննարկումներ կընթանան»,- ասաց Ռադիկ Մարտիրոսյանը:
«Առաջին լրատվական»–ի հարցին`մտավորականը պետք էիր գործառույթո՞վ զբաղվի, թե՞ նաև պետք է ունենա քաղաքացիական դիրքորոշում, Ռադիկ Մարտիրոսյանը նկատեց, որ մտավորականը երկրի քաղաքացի է հանդիսանում՝ եթե քաղաքացի է, ապա նրան պետք է անհանգստացնի տվյալ երկրի առօրյան: Լավ մտավորականը, եթե բարձր կարգի քաղաքագետ չէ, ավելի լավ է զբաղվի գիտությամբ և ոչ թե՝ քաղաքականությամբ:
«Ցավոք սրտի, կան մարդիկ, որոնք գիտության մեջ հաջողություն չունեն, փորձում են երբեմն ստանալ բարոյական բավարարվածություն՝ զբաղվել քաղաքականությամբ»,– ասաց նա:
Ըստ Ռ. Մարտիրոսյանի՝ գիտության մեջ աշխատողի համար գիտական նվաճումն ավելի մեծ բավարարվածություն է բերում, քան սոցիալական վիճակը: