Եթե քարոզչական աշխատանքները համակարգող «Այո»-ի շտաբների կարելի է հանդիպել Երևանի բոլոր համայնքներում և Հայաստանի գրեթե բոլոր քաղաքներում ու գյուղերում, ապա «Ոչ»-ի քարոզչական շտաբ գտնելը բավականին դժվար է կամ գրեթե անհնար:
Շիրակի մարզում մեր կատարած շրջայցի ընթացքում փորձեցինք ճշտել, թե որ փուլում են գտնվում «Այո»-ի շտաբների քարոզչական աշխատանքները:
Եթե մի քանի օր առաջ Կոտայքի մարզի Արգել գյուղի շտաբում քարոզչության փոխարեն նարդի էին խաղում, ապա Շիրակի մարզի մեր այցելած առաջին գյուղում՝ Մեծ Մանթաշում, հանդիպեցինք ևս մեկ յուրօրինակ շտաբի:
Այստեղ «Այո»-ի շտաբը մանկապարտեզի տարածքում էր: Սակայն գյուղացիների հետ զրույցից պարզեցինք, որ Հանրապետականները մանկապարտեզի պատին փակցրել են միայն պաստառը և ներսում շտաբ չի գործում:
Ուրվական շտաբներից հաջորդը Անուշավան գյուղում էր: Այստեղ «Այո»-ի շտաբի պաստառը փակցված էր կիսակառույց շինության շենքի վրա: Ուշագրավ էր, որ շինության վրա փակցված էին նաև Հանրապետականների «Այո»-ից տարբերվող Դաշնակցություն կուսակցության «Այո»-ի քարոզչական պաստառները:
Արևշատ գյուղում շտաբի պաստառը գյուղապետարանի շենքում էր: Մեր հույսերը, թե վերջապես գործող շտաբ ենք հայտնաբերել, շենք մտնելուն պես ի չիք դարձան:
Սակայն այստեղ հանդիպեցինք փոքրիկ գյուղի համար բավականին մեծ ծավալ ունեցող ընտրացուցակների: Ընտրացուցակներում, սակայն, ըստ գյուղացիների, ընդգրկված են անուններ, որոնցից շատերը բավականին երկար ժամանակ է արդեն՝ հեռացել են Հայաստանից, մի մասի անունն էլ առաջին անգամ էին կարդում:
Մեր շրջայցի ամենալուսավոր կետը Մարալիկ քաղաքում էր, այստեղ գործող ու նաև բաց շտաբ գտանք:
