Օգոստոսի 11-ին ԼՂՀ զորամասերից մեկի ուղղությամբ հետախուզադիվերսիոն գործողությունների արդյունքում ծառայության 21-րդ ամսում ուսերի և ոտքի շրջանում վիրավորված Արթուր Բալայանը բուժումը շարունակում է Կենտրոնական հոսպիտալում: Այստեղ բոլորը նրան հերոս են կանչում: Մեքենայի մեջ է եղել նաև զորամասի սարկավագ Հովհաննես Գալստյանը: Վերջինս վիրավորվել է գլխից:
«Սնունդ տեղափոխող մեքենան եմ քշել, ինչ ծառայում եմ: Օգոսոստի 11-ին, ժամը 19:00-ի կողմերը 25 հոգանոց հարձակում տեղի ունեցավ մեքենայի վրա, կտրուկ, միակ ելքը այդտեղից քշելն էր, ճիշտ է մեքենային շատ կրակեցին, մեզ վրա էլ, վիրավորվեցինք, բայց կարողացա վարել մեքենան և դուրս պրծանք: Ուսերից վիրավորում ստացա, ու ոտքս վիրավորվեց»:
Ոտքերի մկանները դեռ ձգված են, քայլում է ձեռնափայտի օգնությամբ: Մեզ հետ զրույցում Արարատի բնակիչ Արթուր Բալայանը պատմեց, որ կատարածն անսպասելի էր, բայց կարողացել է արագ կողմնորոշվել և շարունակել է վարել մեքենան, մինչև կհասնի մոտակա զորամասերից մեկը:
«Առողջականս չէի ասի, որ լիովին լավ ա, բայց գնալով դզվում եմ, մնում են ոտքիս մկանները բացվեն, վերքերս գնալով սպիանում են»,- ասաց նա:
Արթուրը նշեց, որ 21 ամիսներին այսքան լարված չի եղել սահմանը:
«Պատկերացնում եք՝ նրանք 25 հոգի, մենք չորս հոգի, ու զինված չէինք, եթե մեքենան կանգներ, կենդանի չէինք մնա, միակ փրկությունը դա էր, այդպես գիտակցեցի»,-հավելեց զինծառայողը:
Խոստովանում է՝ բանակում մեքենա վարելը պատասխանատու գործ է, թեև ծնողները հորդորել են մեքենա չվարել բանակում, բայց չի լսել: Այս ամսիներին վարել է զորամասի սնունդ տեղափոխող մեքենան:
«Չեմ փոշմանում, որ էդ մեքնենան եմ քշել, էս դեպքն էլ, որ եղավ, էլի չեմ փոշմանում»,- հավելեց նա և հավաստիացրեց, որ բուժումն ավարտելուց հետո, եթե ի վիճակի լինի, ծառայությունը շարունակելու է, անպայման կգնա:
