«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է Գյումրիի նախկին քաղաքապետ Վարդան Ղուկասյանը:
– Պարոն Ղուկասյան, Գյումրիի ավագանիի որոշմամբ Գյումրին այսուհետ կունենա Կուրսկի հրապարակ: Իբրև նախկին քաղաքապետ՝ ի՞նչ եք կարծում այս որոշման վերաբերյալ:
– Դա արել է անհատը: Մեր գյումրեցիներից մեկը, ով ապրում էր Կուրսկում, մահացավ, կիսատ թողեց, օղորմի իրեն: Ինձ հետ էլ ընկեր էր: Հետո ավարտին հասցրեց նրա որդին: Իրականում այնտեղ ընդհանրապես հրապարակ չկա:
– Վերջերս Գյումրիում Սերժ Սարգսյանը խիստ զրույց է ունեցել Սամվել Բալասանյանի հետ:
– Որևէ բանից տեղյակ չեմ, և էդպիսի հայտարարություններ, որքան գիտեմ, չկան, ուղղակի դուք մի քանի բան գրում եք: Ես տեղյակ չեմ դրանից:
– Հիմա քաղաքի վիճակը ինչպե՞ս եք գնահատում:
– Աշխարհի քաղաքական, տնտեսական վիճակից Հայաստանը չի կարող անմասն մնալ: Յուրաքանչյուր քաղաքապետ պետք է կարողանա իր քաղաքում փոքր և միջին բիզնեսը խթանել, բայց եթե երեք տարվա ընթացքում բացի հինգ գազալիցքավորման կայանից, ոչ մի ուրիշ բան չի արվել, էլ ասելս ինչո՞ւմն է կայանում: Հինգ հատ շինթույլտվություն են տվել, ապօրինի շինություններն ընդհանրապես խնդրի առաջ են կանգնած, ավարտական ակտերը խնդրի առաջ են կանգնած: Այսինքն՝ այստեղ կյանք չկա, շինարարություն չկա, մինչդեռ իմ օրոք 100 միլիարդ դրամի շինարարություն արվեց: Հասկանո՞ւմ եք՝ դա ինչ թիվ է: Եվ դրա համար ինձ պարգևատրեցին ՀՀ նախագահի մեդալով, ՀՀ վարչապետի կողմից պարգևատրվեցինք, որ ՀՀ բոլոր քաղաքները և գյուղերը միասին, բացի Երևանից, անհատը, մասնավորը այդքան շինարարություն չէր անում, ինպես Գյումրի քաղաքում: Այսինքն՝ քաշքշուկներ չէինք ստեղծում, մարդկանց չէինք խեղդում, թե քառակուսի մետրը մեկ սմ պակաս է, և այսօր դատարաններում լցված են իմ տված հազարավոր շինթույլտվությունները, որ մարդիկ ուզում են կառուցապատել, բայց, ցավոք սրտի, դատարաններում յոթ սմ պակաս է տրված: Եվ պատկերացրեք հսկայական նախաձեռնություն արեց կառավարությունը՝ օրենք մշակեց, որ ապօրինի շինությունները օրինականացնեն, և դրանից քաղաքային բյուջեի հողահարկը և գույքահարկը կավելանային, ցավոք սրտի, սա մինչև այսօր չի հասկանում, որ դրանով է լցվում քաղաքային բյուջեն: Եվ մարդիկ 7 միլիոնով կամ երեք միլիոնով ուզում են գումարներ բյուջե մուտքագրել, բայց չեն տալիս: Հավատացեք, պրոբլեմ է: Երբ ասում եմ՝ իմ-իմ, իհարկե՝ երկրի երկու նախագահների, հետո քաղաքապետին նկատի ունեմ, քանի որ որքան էլ հզոր լինի քաղաքապետը, առանց երկրի նախագահի՝ չի կարող ոչինչ անել:
– Պարոն Ղուկասյան, հանրությունը բավականին բուռն արձագանքեց Սուրիկ Խաչատրյանի որդուն նորից ազատության մեջ տեսնելով: Ստացվում է՝ իշխանության մեջ լինելը մարզպետին որդու հանցանքը կոծկելու հնարավորությո՞ւն է տալիս:
– Ամոթ է մամուլով Սուրիկ Խաչատրյան, Վարդան Ղուկասյան և այլն անընդհատ գրել և ասել, դնել և վերցնել: Գիտեք՝ մարդ է, քայլով տեղն էլ փորձանք է լինում, և եթե քո մեջ ինքնասիրություն կա, եթե քեզ մեկը հիմա անպատվի, կասես՝ ընկեր միլիցա, ոստիկանություն, հասե՞ք, չես անպատվի՞ նրան: Եվ ամեն խոսքը վերցնելով և գիշեր-ցերեկ Սուրիկ Խաչատրյան ասել…այդպիսի բաներ ես չեմ սիրում:
– Այսինքն՝ Դուք արդարացնում եք նրա որդու արարքը:
– Երբ մարդ մի բան է անում, գործում է օրենքը, իսկ փառք Աստծո, մեր երկրում օրենքը շատ բարձր հիմքերի վրա է դրված, և սկսած ինձնից, մյուսներից վերջացրած, չկան մարդիկ, որ օրենքից հեռու մնան: Եվ եթե մի սխալ բան են անում, ուրեմն օրենքով համապատասխան պատիժը կրում են: Դարձրել եք մատի փաթաթան, և գիշեր-ցերեկ խոսել՝ Սուրիկ Խաչատրյանի շունը բռնաբարեց հարևանի շանը, բայց Սուրիկ Խաչատրյանի շունն է: Է, ամոթ է էլի, հասկացանք, դուք չեք զգո՞ւմ, որ շատ եք ասում: Չենք արդարացնում, որ տղան կամ որևէ մեկն իր հարազատներից ինչ-որ մի բան անի: Պարզապես նման կերպ նողկալի է, ամոթ է: Գիտեք, որ մի քանիսը, որ այդպես խոսում են, ընդունվո՞ւմ է ժողովրդի կողմից: Չէ՛, ժողովուրդն արդեն ձանձրացել է նմանատիպ հոդվածներից և նմանատիպ խոսքերից:
– Իսկ մի՞թե գաղտնիք է, որ նա վախի մթնոլորտում է պահում Սյունիքը:
– Մեկ բան ասեմ՝ եթե վախի մթնոլորտ է, ես չեմ հարգում նման մարդու, բայց ես չեմ հավատում, որ վախի մթնոլորտ լինի: Սա ավելի շատ քաղաքականացված է, քան թե վախի մթնոլորտ է: Հավատացեք, այն մարդը, որ կարող է իր անձնական շահերով վախի մթնոլորտ ստեղծի չորս բոլորը, ես նման մարդկանց չեմ հարգում՝ լինի Վարդան Ղուկասյան, Պողոս Երվանդյան կամ այլք: Այսօր դուք լավ տղա անունից էնպես եք փախչում, լավ տղա անունը տրվում է ի վերուստ: Եթե մարդը լավ տղա է, լավ մարդ է, հարգանք ունի, պետք է հարգել այդ մարդուն և հարգում են: Այդ մարդը լավ բաներ է արել, որ նրան ասում են՝ լավ մարդ, լավ անձնավորություն: Ես լավ մարդ եմ, լավ տղա եմ և այս քաղաքի լավ անձնավորություն եմ, հայրենիքի պատրիոտ եմ, և լավ իմացեք, դրա տակից չեմ էլ փախչում:
– Պարոն Ղուկասյան, ասացիք, որ մեր երկրում արդարադատություն կա: Այդ դեպքում, համամի՞տ եք, որ Ձեր եղբոր որդուն արդարացի դատեցին:
– 20 տարեկան երեխան, երբ կյանքում երբևէ որևէ նմանատիպ քայլ չի արել, ինստիտուտ սովորող է, երբ ինքը խփում է, ինքը պատասխան է տալիս, բոլորիս հետ էլ կարող է նմանատիպ դեպք տեղի ունենալ: Եվ ես ընդհանրապես չեմ արդարացնում և չեմ ուզում անդրադառնալ այդ ամենին: Ով ինչ անում է, օրենքով արժանվույն պատիժը ստանում է:
