Ասում է վրացի քաղաքագետ Սոսո Ցինցաձեն
– Պարոն Ցինցաձե, վերջին շրջանում Վրաստանում հայերի կողմից կատարված հանցագործությունների վերաբերյալ բացահայտումներ են լինում: Լրտեսությանն առնչվող պատմությունը դեռ չավարտված, հիմա էլ ուրանի վաճառքի հետ կապված պատմությունն է երեւան եկել: Ըստ ձեզ, այս ամենը պատահականությո՞ւն է, թե՞ այդուհանդերձ, ռուս-վրացական լարված հարաբերությունների անդրադարձը Հայաստանի վրա:
– Հիմա, երբ, ըստ երեւույթին, լարված են Վրաստանի եւ Ռուսաստանի հարաբերությունները, իհարկե, ռուսական կողմը ամեն գնով փորձելու է ինչ-որ կերպ օգտագործել բոլոր երեւակայելի եւ աներեւակայելի շղթաները: Բայց քանի դեռ քննությունն ավարտված չէ, քանի դեռ հստակ տեղեկություն չկա, հիմա մեկնաբանել այդ ամենը շատ բարդ է: Ես կարող եմ միայն ասել այն, որ Մոսկվայի եւ Թբիլիսիի այսօրվա հարաբերությունները, իհարկե, բարենպաստ հող են ստեղծում նման լրտեսական գործունեության համար` թե՛ այս եւ թե՛ այն կողմում: Այնպես որ, մեզ այլ բան չի մնում, քան սպասել ավելի հստակ տեղեկատվությունների: Իսկ ինչ վերաբերում է հայերին, ապա կասեմ, որ հանցագործությունը ազգություն չունի, այդտեղ նաեւ վրացիներ են խառնված: Ցանկացած հանցագործ էլ կարող էր դրանով զբաղվել, այդ թվում եւ ազգությամբ հայերը: Այնպես որ, ես հիմա շեշտը չէի դնի հանցագործների էթնիկ պատկանելության վրա` հայ է, վրացի է, ռուս է, պորտուգալացի է: Երբ մեծ փողերի հոտ է գալիս, այն ժամանակ ազգային պատկանելությունը վերանում է, եւ սկսվում է ինտերնացիոնալ գործունեություն:
– ՀՀ երկու քաղաքացիներին դեռեւս մարտ ամսին են ձերբակալել, բայց այդ լուրը հրապարակվել է միայն երկու օր առաջ: Դա պատահականությո՞ւն էր, թե՞ Վրաստանի կողմից Հայաստանին ուղղված մեսիջ:
– Եթե ձեզ հետաքրքրում է` արդյո՞ք այս ամենը կազդի հայ-վրացական հարաբերությունների վրա, ապա կարծում եմ` ե՛ւ Հայաստանը, ե՛ւ Վրաստանը երկուսն էլ շահագրգռված են մեկ քաղաքական ուղեգծով, այն է` որ նման դեպքերը թյուրիմացություն են: Անգամ բարեկամ երկրների առանձին քաղաքացիներ կարող են նման ֆոկուսներով զբաղվել: Այնպես որ, ես չէի շեշտադրի եւ ընդգծի այն հանգամանքը, որ հենց հայերը կամ հենց վրացիները դա արեցին: Էթնիկ պատկանելությունը ոչ թե երկրորդական, այլ տասներորդական է այս պարագայում:
– Այսինքն, կարծում եք, այս պատմությունից հետո հայ-վրացական հարաբերություններում բացասական փոփոխություններ չե՞ն լինի:
– Իհարկե, դա միջպետական հարաբերությունների վրա չի ազդի: Օրինակ` դուք մի պատգամավոր ունեք` Շիրակ Թորոսյան, ես նրան անձամբ չեմ ճանաչում, ծանոթ եմ միայն էպիստոլյար ձեւով, կարդում եմ ինտերնետում նրա հայտարարությունները, այ նման պատգամավորները չեն նպաստում հայ-վրացական հարաբերությունների ամրապնդմանը, բայց դա առանձին դեպք է: Իսկ ինչ վերաբերում է միջպետական հարաբերություններին, ապա կարծում եմ` այնտեղ ամեն ինչ նորմալ է: Քանի որ թե՛ մեր, թե՛ ձեր ղեկավարները շատ լավ հասկանում են այն իրականությունը, որ 21-րդ դարում, առավել եւս այսօրվա իրավիճակում, Հայաստանը պետք է Վրաստանին, եւ Վրաստանը պետք է Հայաստանին: Այ դա իրականությունն է, իսկ մնացածը արդեն քնարերգություն է:
