«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է «Հանրապետություն» կուսակցության նախագահ Արամ Սարգսյանը:
– Պարոն Սարգսյան, ընդդիմադիր ուժերն արդեն քննարկումներ են իրականացնում սահմանադրական փոփոխությունների դեմ պայքար ծավալելու համար: Դուք և «Հանրապետություն» կուսակցությունն ո՞ւմ հետ եք համագործակցելու կամ ի՞նչ պայքար եք ծավալելու ընդդեմ իշխանությունների այդ նախաձեռնության:
– Մենք ակտիվ «ոչ»-ի կողմնակից ենք և գտնում ենք, որ միանշանակ պետք է մասնակցել ու «ոչ» ասել: Այդ ուղղությամբ կուսակցությունն ինքնուրույն իր գործունեությունը ծավալելու է հանրապետության ամբողջ տարածքով մեկ: Մենք այցելելու ենք բոլոր մարզեր, այցելելու ենք շրջաններ, մեծ քաղաքներ: Փորձելու ենք հասարակությանը մեկնաբանել, թե ինչու ենք «ոչ» ասում, որ այս չարաբաստիկ փոփոխությունները իրականություն դառնալու պարագայում ինչ փորձություններ են իրենց սպասվում: Փորձելու ենք այդ գործընթացը հանել հանրային մակարդակի, որը թե ընտրության շրջանում, թե ընտրություններից հետո իշխանությունների վրա լուրջ ճնշումներ կգործադրի:
– Այսինքն՝ ակտիվ հակաքարոզչությո՞ւն եք իրականացնելու:
– Այո՛, ակտիվ հակաքարոզչություն ենք կազմակերպելու՝ իմանալով նաև այս իշխանությունների՝ ընտրությունները կեղծելու, հետընտրական պրոցեսներում որոշակի զարգացումների գնալու պահվածքը:
– Իսկ որևէ կուսակցության կամ հասարակական կառույցի հետ համագործակցելո՞ւ եք, որևէ ուժի հետ ունե՞ք համատեղ պայքարի մասին քննարկումներ:
– Մենք բազմիցս հայտարարել ենք, որ կհամագործակցենք բոլոր այն ուժերի հետ, որոնք որևէ կապ չունեն Մարտի 1-ի հետ, որոնք Մարտի 1-ից հետո չեն խրախուսել նման կերպ իշխանության գալը և մաս չեն կազմել այն ուժերին, որոնք դրանով պաշտոնի են եկել: Մենք նաև չենք համագործակցի այն ուժերի հետ, որոնք Եվրասիական տնտեսական միությանն անդամակցելու մեջ չեն տեսնում Հայաստանի անկախությանը սպառնացող վերահաս վտանգը: Այս ուժերի հետ մենք ընդհանուր ճանապարհ չունենք գնալու, որովհետև ապագայի մասին մեր տեսակետները բացարձակ տարբեր են: Բայց մենք գաղափարական դաշինքներին կողմնակից ենք: Իսկ ինչ վերաբերում է սահմանադրական փոփոխություններին «ոչ» ասելուն, ապա անգամ իշխանություններն իրենց արած հարցումների արդյունքներում գիտեն, որ Հայաստանի բնակչության 70 տոկոսից ավելին դեմ է այդ փոփոխություններին:
– Հայաստանում դժվար է գտնել ձեր պայմաններն ապահովող ուժեր, և ստացվում է, որ դուք գրեթե միայնակ կամ շատ քիչ ուժերի հետ համագործակցությա՞մբ եք պայքարելու:
– Նախ ասեմ, որ «ոչ»-ի քարոզչությունը համախմբված տանելու գաղափարը ես շինծու և իշխանություններին ձեռնտու եմ համարում: Այստեղ որևէ կուսակցության՝ Ազգային ժողով մտնելու կամ որևէ անձի նախագահ դառնալու խնդիրը չէ: Թող այն ուժերը, որոնք ԵՏՄ-ին կողմնակից են և «ոչ» են ասում, գնան ու մեկնաբանեն, հետն էլ ԵՏՄ-ին իրենց անդամակցությունը քարոզեն: Այնուամենայնիվ, ինչքան շատ մարդուն տեղեկություն տաս «ոչ»-ի մասին, ինչքան շատ մարդիկ գնան գյուղ,- թող իրար հերթ չտան,- սա օգուտ է: Մարդը պետք է հասկանա, որ պետք է գնա ու մասնակցի, որ իր մասնակցությունը կարևոր է: Որ չմասնակցելը տանում է լճացման, և իր կյանքն էլ ավելի է բարդացնելու: Իսկ միայնակ լինելուց երբեք չենք վախեցել: Օրինակ՝ 2013թ. նախագահական ընտրություններին Րաֆֆի Հովհաննիսյանն էլ մեն-մենակ էր:
– Այսինքն՝ սահմանադրական փոփոխությունների պայքարում «Ժառանգության» հետ համագործակցություն տեսնում եք:
– Իհարկե, տեսնում ենք, «Ժառանգությունը» նույնպես «ոչ» է ասում, Սերժ Սարգսյանի հետ էլ հանդիպման չի գնացել:
– «Ազատ դեմոկրատներ» կուսակցությունը նույնպես «ոչ» է ասում, բայց Ս. Սարգսյանի հետ հանդիպման գնացել է: Նրանց հե՞տ էլ եք համագործակցելու:
– «Ազատ դեմոկրատների» դեպքում մեզ համար հիմք է, որ «ոչ» են ասում: Բոլոր այն ուժերը, որոնք գնացել են նախագահի հետ հանդիպման, բայց մտնելու են «ոչ»-ի գործընթացի մեջ և դեմ են ԵՏՄ-ին անդամակցելուն, պատրաստ ենք նրանց հետ համագործակցել: Այն ուժերը, որոնք գտնում են, որ ԵՏՄ-ն անշրջադարձային է և արդեն կայացած փաստ է, նրանց հետ ապագային վերաբերող ծրագրեր չունենք:
– Այսինքն՝ այս պայքարում դժվար թե ՀԱԿ-ի հետ համագործակցեք:
– ՀԱԿ-ի դեպքում մենք ուրիշ բաների ենք «այո» ասում: Եվ այս դեպքում ավելի լավ է իրար հետ չգնալը, քան թե իրար հետ գնալն ու իրար խանգարելը: Մենք կարող ենք առանձին գնալ, նույն «Ազատ դեմոկրատները», «Ժառանգությունը» կարող են առանձին գնալ, բայց համագործակցել իրար հետ: Գալուստ Սահակյանի շինծու թեզն է, թե միասին չեն լինի, ուրեմն կպարտվեն: Ո՛չ: Նորից եմ ասում՝ Ր. Հովհաննիսյանը 2013թ. մեն-մենակ ձեզ հաղթել է, հաղթել է 75 տոկոսով: Դուք էլ դա շատ լավ գիտեք, իշխանություննե՛ր: Եվ ճիշտ քարոզչության դեպքում որևէ մեկը մյուսին չի խանգարի հաղթել: Խնդիրն այն է, որ հասարակությունն իսկապես դեմ է այս իշխանություններին, և այդ հասարակությանը գեներացնել է պետք: Ջահելները երեք օրում գեներացրեցին ու այնպիսի բանի հասցրեցին, որ իշխանությունները ստիպված սկսեցին զիջումների գնալ ու այլ տակտիկա կիրառել:
– Մեկնաբանություններ են հնչում, որ «ոչ»-ի պայքարի մեջ կարող է մտնել նաև նախկին նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը, ով հսկայական ֆինանսական հնարավորություններ ունի և կարող է այդ պայքարում ներդրումներ անել: Չէ՞ որ կարծիք կա, թե նա ակտիվ քաղաքականություն վերադառնալու մտադրություն ունի: Եվ չի բացառվում, որ նա սահմանադրական փոփոխությունների դեմ պայքարելուց սկսի: Այս դեպքում Ռ. Քոչարյանը կկարողանա՞ համախմբել դեմ արտահայտվող որոշ ուժերի:
– Չեմ ցանկանում կանխատեսում անել, բայց Քոչարյանն ինքն է ասել, որ չի ցանկանում դառնալ երիտասարդ թոշակառու, թեև արդեն վաղուց անցել է թոշակառուի տարիքը: Այնպես որ, հեչ երիտասարդ թոշակառու չէ, ճիշտ թոշակառուի ժամանակն է, թող վայելի, թեև դա չի վաստակել: Իսկ ինչ վերաբերում է ակտիվ քաղաքականություն իր մուտքին, ապա ես շատ-շատ կուզենամ, որ Ռ. Քոչարյանը մտնի քաղաքական դաշտ, մտնի իր դեմքով:
– Ինչո՞ւ եք այդպես ցանկանում:
– Կոնկրետ ինձ համար չկա ավելի հարմար թեկնածու, որին կարելի է մինչև վերջ ներսից ու դրսից քննադատել, որի պարագայում կարելի է հասարակությանը համախմբել ու փողոց հանել: Չկա որևէ հայ մարդ, ում հանդեպ հայ ժողովուրդն այդքան չարություն ունենա: Եթե Քոչարյան-Սարգսյան հակադրություն կա, ու Քոչարյանը պիտի մտնի, դա շատ լավ է, որովհետև իմ ձայները չեն գնալու նրան: Ով ինձ հետ է կամ ընդհանրապես ընդդիմության հետ է, նա կյանքում Քոչարյանին ձայն չի տա: Եթե ձայներ գնան, Ս. Սարգսյանի ձայներից են գնալու:
– Այսինքն՝ ցանկալի է, որ Ռ. Քոչարյանն ակտիվ քաղաքականություն մտնի հենց այս սահմանադրական փոփոխությունների՞ ժամանակ: Եթե, իհարկե, մտնելու ցանկություն ունի:
– Բոլոր ժամանակներում գերադասելի է, որ քաղաքական գործիչը գործի ոչ թե ստվերում, այլ ուղիղ: Եվ հայտարարությունից հետո, թե չի ցանկանում դառնալ երիտասարդ թոշակառու, նա պիտի ձևավորեր քաղաքական ինչ-որ միավոր, որի շրջանակներում էլ քաղաքականություն վարեր: Բայց ինքը դա անում էր ստվերում, անում էր որոշ կուսակցությունների միջոցով, որոնք ինչ-որ պահից խաղից դուրս մնացին:
