Բրազիլական իշամեղվի մի տեսակի թույնը կարող է սպանել քաղցկեղածին բջիջները և միաժամանակ չոչնչացնել դրանց առողջ հարևաններին՝ շնորհիվ այն բանի, որ դրա մոլեկուլները «տրամադրված են» աշխատելու այն ճարպերի հետ, որոնք առկա են միայն քաղցկեղածին բջիջների մակերևույթին: Այս մասին ասվում է Biophysical Journal ամսագրում հրապարակված հոդվածում:
«Իմացությունն այն բանի, թե այդ սպիտակուցն ինչպես է աշխատում, մեզ կօգնի հասկանալ՝ ինչպես կարող ենք այն առավելագույնս արագ հարմարեցնել և սկսել օգտագործել հօգուտ մարդու առողջության: Ինչպես մենք արդեն ցույց ենք տվել՝ այն արձագանքում է միայն քաղցկեղածին բջիջներին և թունավոր չէ առողջ հյուսվածքների համար, ինչը վկայում է դրա պոտենցիալ անվտանգության մասին: Այնուամենայնիվ, մենք դեռ պետք է լրացուցիչ փորձեր կատարենք դա հաստատելու համար»,- նշում է Փոլ Բիլսը Լիդսի համալսարանից:
Մարմնի նորմալ բջիջները պարունակում են երկու շերտ ճարպեր, որոնցից յուրաքանչյուրը բաղկացած է տարբեր մոլեկուլներից: Երբ բջիջը վերածվում է քաղցկեղային ուռուցքի, այդ շերտերի քիմիական բաղադրությունը խախտվում է, և մեմբրանի ներքին կեսը կազմող մոլեկուլները հաճախ ընկնում են արտաքին շերտ:
Թույնի ամրացումը մեմբրանի մակերևույթին հանգեցնում է այն բանին, որ դրանում սկսում են առաջանալ ծակոտիներ՝ ըստ էության, սովորական «խոռոչներ», որոնց տրամագիծն արագորեն աճում է «քիլլեր»-մոլեկուլների թվի հետ միասին: Դրա արդյունքում քաղցկեղածին բջջի պարունակությունը պարզապես «դուրս է հոսում», և այն մահանում է:
Բիլսը և նրա գործընկերները հուսով են, որ Polybia paulista-ի թույնը և դրա սինթետիկ օրինակը հնարավոր կլինի օգտագործել որպես հիմք կամ բաղադրիչ քաղցկեղի դեմ ապագա դեղերի համար, որոնք չեն առաջացնի կողմնակի ազդեցություններ և առողջ բջիջների զանգվածային մահ, ինչպես քիմիա- և ռադիոթերապիայի դեպքում է:
