Նավթի համաշխարհային գները շարունակում են դինամիկ անկում ապրել. Brent տեսակի նավթի գինը Լոնդոնի բորսայում տատանվում է 54,5 դոլարի սահմաններում: Միջազգային վերլուծաբանները շարունակում են պեսիմիստական կանխատեսումներ անել, նրանց որոշ մասը համարում է, որ նավթի գինը կարող է իջնել 25-30 դոլար` մեկ բարելի համար:
Ինչ ազդեցություն դա կարող է ունենալ Հայաստանի վրա: Թվում է` Հայաստանը պետք է միայն ուրախ լինի նավթի գների շարունակական անկումից, քանի որ մենք չունենք նավթի արդյունահանում և արտահանում, հետևաբար Հայաստանում օգտագործվող նավթամթերքը 100 տոկոսով ներմուծվում է: Առողջ տրամաբանությունը հուշում է, որ որքան իջնում են նավթի միջազգային գները, այնքան էժանանում են նավթամթերքի գները, հետևաբար դա իր դրական ազդեցությունը պետք է թողնի Հայաստանի արտաքին առևտրային հաշվեկշռի վրա: Նավթամթերքի գների էժանացումը պետք է ունենար նաև սոցիալական նշանակություն, նկատի ունենալով, որ բնակչությունը պետք է ավելի քիչ գումար ծախսեր վառելիքի վրա, իսկ խնայված գումարը կօգտագործվեր այլ նպատակներով:
Բայց իրականում համաշխարհային շուկայում նավթի գների անկումը որևէ ազդեցություն չի թողնում Հայաստանում բենզինի և դիզվառելիքի շուկայի վրա: Մասնավորապես վերջին մեկ ամսվա ընթացքում նավթի գինը նվազել է շուրջ 10 դոլարով՝ մեկ բարելի հաշվարկով, իսկ Հայաստանում բենզինն ու դիզվառելիքը չեն էժանացել և նույնիսկ թանկացել են: Այնպես որ այս տրամաբանությունը Հայաստանում չի աշխատում, և եթե անգամ նավթի գինը իջնի և դառնա 30 դոլար, դրանից կօգտվի միայն նավթամթերք ներմուծողը, բայց ոչ հասարակությունը:
Համաշխարհային շուկայում նավթի գների անկումը իր հետ բերում է նաև գազի միջազգային գնի անկման: Ճիշտ է դա տեղի չի ունենում միանգամից, այլ ավելի աստիճանական գործընթաց է, սակայն գազի գինը անմիջականորեն կապված է նավթի համաշխարհային գների հետ: Բայց այս իմաստով ևս հայ հասարակությունը որևէ դրական փոփոխություն չի կարող ակնկալել, որովհետև Գազպրոմ Արմենիա ընկերությունը դժվար թե թեկուզ մեկ դրամով իջեցնի հայ սպառողներին մատակարարվող գազի գինը: Ռուսական Գազպրոմ ընկերությունը համարում է, որ Հայաստանին գազը վաճառվում է արտոնյալ գնով՝ 165 դոլար՝ հազար խորանարդի դիմաց, մինչդեռ հայ սպառողը գազը գնում է եվրոպականին մոտ գներով՝ 325 դոլարով: Եթե անգամ գազի համաշխարհային գները կրկնակի չափով իջնեն, այդ 325-ը 324 չի դառնա:
Բայց նավթի գների իջեցումը, որևէ օգուտ չտալով հայաստանցի սպառողներին, կարող է զգալիորեն լուրջ վնաս տալ Ռուսաստանում ապրող և աշխատող մեր հայրենակիցներին և նրանց միջոցով նաև Հայաստանին: Ռուսաստանի տնտեսական վիճակը անմիջականորեն կապված է նավթի միջազգային գների հետ, և նավթի գնի մեկ դոլար անկումը իր հետ բերում է ռուսական ռուբլու արժեզրկման՝ 1-1,5 ռուբլու չափով՝ մեկ դոլարի հաշվարկով: Որքան էժանանում է նավթը, այնքան էժանանում է ռուբլին, այնքան նվազում են հայ աշխատանքային միգրանտների եկամուտները: Երեկ արդեն մեկ դոլարը 58,5 ռուբլի էր, չնայած նախորդ օրը այն 57.5 էր: Ռուբլու արժեզրկումը էական հարված է հասցնելու Հայաստանից ապրանք արտահանողներին, որովհետև նրանք իրենց ապրանքը վաճառում են ռուբլով, իսկ այն, հետ գալով Հայաստան, ավելի քիչ դրամի է փոխանակվում: Իսկ տրանսֆերտների և ապրանքների արտահանման ծավալների կրճատումը իրական հարված է հասցնելու Հայաստանի տնտեսությանը, և դրա հետևանքները մենք կտեսնենք առաջիկայում:
2009թ. երբ համաշխարհային տնտեսական ճգնաժամի հետևանքով Հայաստանում արձանագրվեց 14 տոկոսը գերազանցող տնտեսական անկում, բոլորը միաբերան սկսեցին խոսել այն մասին, որ Հայաստանի տնտեսությունը պետք է դիվերսիֆիկացնել, որ չի կարելի տնտեսություն կառուցել միայն շինարարության աճի վրա, և պետք է զարգացնել տնտեսության այլ ճյուղեր ևս: Պետք է պակասեցնել Հայաստանի տնտեսության կախվածությունը տրանսֆերտներից, որովհետև այն ժամանակ ևս պարզ էր, որ դրանք մի օր պակասելու են: Ինչ ունենք արդյունքում. իհարկե շինարարությունը որպես տնտեսության հիմնարար ճյուղ գյություն չունի, և չկա նրա ծավալների կրճատման արդյունքում նման անկում ունենալու վտանգ: Բայց չկան նաև տնտեսության այլ ճյուղեր, որոնք պետք է փոխարինեին շինարարությանը: Հայաստանը ինչպես կախված էր արտաքին տրանսֆերտներից, այնպես էլ շարունակում է մնալ, և դրանց նվազումը նույքան ցավագին է զգացվում, որքան որ զգացվել է միշտ:
