Մինչ Հայաստանում շարունակվում են տարբեր թեժության կրքեր բորբոքվել Բաղրամյան պողոտայի շուրջ, վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանը երկօրյա աշխատանքային այցով մեկնել է Ֆրանսիա: Այս այցելությունը գուցեև առանձնահատուկ ուշադրություն չգրավեր, հատկապես երբ այցի օրակարգում կարծեք թե որևէ կարևոր հարց նախանշված չէ, եթե չլինեին երկու իրողություններ:
Ամեն ինչի մասին՝ հերթով:
Հովիկ Աբրահամյանը վերջին օրերին բավական հետաքրքրական «երթուղով» է անցել: Նա մասնակցեց ԱՄՆ դեսպանատանը Միացյալ Նահանգների անկախության տոնին նվիրված միջոցառմանը և ջերմ երկույթ ունեցավ հայ-ամերիկյան հարաբերությունների և ԱՄՆ պատմական ու քաղաքակրթական ձեռքբերումների մասին, հաջորդ օրը զանգահարեց ՌԴ վարչապետ Մեդվեդևին և զրուցեց նրա հետ հայ-ռուսական հարաբերությունների մասին, իսկ մեկ օր հետո էլ, փաստորեն, ճամպրուկները հավաքեց Ֆրանսիա մեկնելու համար:
Այսպիսով, արձանագրենք, որ Ֆրանսիան Հովիկ Աբրահամյանի աշխարհաքաղաքական շղթայի վերջին կետն է, և Փարիզում հայտնվելուց առաջ նա շփումներ է ունեցել Վաշինգտոնի ու Մոսկվայի հետ:
Մյուս իրողությունն այն է, որ Ֆրանսիան Հայաստանի համար առանձնահատուկ նշանակություն ունեցող երկիր է, այսպես ասած, քաղաքական պատրոնաժության առումով: Կա յուրօրինակ չգրված մի ավանդույթ, որ Հայաստանի իշխանության առաջին դեմքերը, ըստ էության, որոշակի «քննական» այցեր են կատարում Ֆրանսիա, և նրանց պաշտոնավարման հարցը լուծվում է այդ քննության արդյունքների հիման վրա:
Ահա այս համատեքստում, ԱՄՆ, Ռուսաստան, Ֆրանսիա շղթայով Հովիկ Աբրահամյանը երևի թե զբաղված է իր հետագա իշխանական ճակատագրի դասավորման համար վճռական գործընթացներով, և այս եռանկյունում, որը, ի դեպ, հետաքրքրական է, որ նաև Մինսկի խմբի համանախագահությունն է, կորոշվի՝ խորտակվելո՞ւ է Աբրահամյանի քաղաքական կարիերան, թե՞ կշարունակի նավարկությունը նաև ընտրական գործընթացներից հետո:
Այս շղթան հետաքրքրական է Հայաստանում ծավալվող զարգացումների համատեքստում, Բաղրամյանի իրադարձությունների ֆոնին: Սրան գումարվում է նաև այն, որ իշխանությունը, ըստ էության, պատրաստվում է սահմանադրական բարեփոխումների նախագծի հրապարակմանը, որից պարզ կլինի, թե Հայաստանում գալիք ընտրական փուլում ի՞նչ կշիռ է ունենալու վարչապետի պաշտոնը: Ավելի շուտ, այս հարցերը իշխանության մեջ կարծես թե արդեն իսկ պարզվել են, որի մասին հայտարարություններ հնչեցին մի քանի շաբաթ առաջ՝ կուսակցությունների և Սերժ Սարգսյանի հանդիպումից հետո:
Այսօր երևի թե ԱՄՆ, Ֆրանսիա, Ռուսաստան եռանկյունում որոշվում է այդ պաշտոնը զբաղեցնող Հովիկ Աբրահամյանի նախընտրական դերակատարության շրջանակը: Առավել ևս, որ կա նախադեպ, երբ Հովիկ Աբրահամյանն ԱԺ նախագահի պաշտոնը թողեց ՀՀԿ նախընտրական շտաբը գլխավորելու համար, և չի բացառվում, որ նրան վարչապետի պաշտոնից էլ հեռացնեն նմանօրինակ ձևակերպումով:
Սրանով հանդերձ, չպետք է բացառել նաև հակառակը, երբ Հովիկ Աբրահամյանին հաջողվի համոզել և՛ Մոսկվային, և՛ Վաշինգտոնին, և՛ Փարիզին, որ հայաստանյան իրավիճակը Սերժ Սարգսյանից հետո կարող է տիրապետել միայն ինքը, և միայն իր հետ կարող են վստահ և կանխատեսելի աշխատել այդ երեք կենտրոնները:
