Քիմ Քարդաշյանը կարծես թե կամաց-կամաց վերածվում է Հայ դատի խորհրդանիշի, ինչը միանգամայն նոր որակ է հաղորդոմ հայոց ցեղասպանության ճանաչման գործընթացին, Հայ դատի համար մղվող սուրբ պայքարին: Միայն թե այդ որակը ոչ թե առավել լրջացնում և անկասելի է դարձնում պայքարը, այլ այն վերածում է պարզապես զավեշտի, ինչը կարելի է թերևս արձանագրել թուրքական որոշակի մարտավարության հաղթանակ:
Դժբախտաբար, Թուրքիային հաջողվեց խաղարկել Քիմի ակտիվությունը այդ հարցում և նրան ներքաշել գործընթացի մեջ հիմնովին, իրենց համար քաղաքական բարդ պայքարից այն վերածելով թեթև շոուի: Այդ մարտավարության մեջ բավական էական հանգրվաններից մեկը հանդիսացավ թուրքական Cosmopolitan ամսագրի ապրիլի համարի առաջին էջում Քիմ Քարդաշյանի լուսանկարը տպելու պարագան: Այսպես ասած հայկական կողմը, փոխանակ զերծ մնալու թուրքական խայծը կուլ տալուց, ոչ միայն կուլ տվեց այն, այլ նույնիսկ փորձում է անհույս ջանքեր գործադրել, որ մարսողության պրոբլեմներ առաջանան թուրքերի մոտ:
Դրա մասին է վկայում այն, որ իր լուսանկարը առանց թույլտվության տպագրելու դեմ Քիմի դժգոհությանը միացել է ամերիկահայ լոբբի ազդեցիկ կազմակերպություններից մեկը` Ամերիկայի հայկական համագումարը: Մինչդեռ, կա պարզ, նույնիսկ տարրական ճշմարտություն, որ մարսողության խնդիր լինում է նրանց մոտ, ովքեր ինչ որ բան են կուլ տալիս, այն էլ առանց ծամելու, ոչ թե նրանց մոտ, ովքեր տալիս են կուլ տալու այդ խայծը: Կարող է իհարկե տվողը դա չմարսել, բայց եթե դիմացինը ոչ թե կուլ է տալիս խայծը, այլ վերադարձնում: Իսկ ամերիկահայ լոբբին, ի դեմս իր ամենաազդեցիկ կազմակերպություններից մեկի, խայծը կուլ է տալիս և Քիմի լուսանկարի առիթով պոլեմիկայի մեջ մտնում թուրքական կողմի հետ, փորձելով դա խաղարկել Հայ դատի գործընթացում և ապրիլի 24-ի համատեքստում:
Փաստորեն ամերիկահայ լոբբին այն աստիճան է սպառել իր քաղաքական զինանոցը, որ մնացել է շոուի հույսին և պատրաստ է առաջին իսկ հարմար առիթով կախվել Քիմ Քարդաշյանից` ինչպես և որտեղից որ պատահի, միայն թե կարողանա դրանով ուշադրություն հրավիրել հայկական խնդրի հանդեպ: Ինչ խոսք, ցանկացած պայքարում նոր մոտեցումների հարցը միշտ էլ կարող է արդիական լինել, և 21-րդ դարում կարելի է նաև գտնել կրեատիվ տարբերակներ` համաշխարհային նոր սերնդի ուշադրությունը հայկական հին խնդրի վրա բևեռելու համար: Բայց, նոր մոտեցումներն ու զավեշտը տարբեր բաներ են:
Մնում է, որ Հայաստանի արտգործնախարարությունը հայտարարությամբ հանդես գա Քիմի լուսանկարի կապակցությամբ: Քիմն իհարկե կարող է հզոր զենք լինել թուրքերի դեմ պայքարում, հայկական հարցի կողմնակիցների բանակը համալրելով իր մարմնի միլիոնավոր երկրպագուներով, սակայն դա Քիմի անելիքն է, իր մարմնի շրջանակում, իսկ ամերիկահայ լոբբին ամենևին հարկավոր չէ մտնել Քիմի և նրա երկպրագուների արանքը կամ Քիմի ու թուրքերի արանքը, քանի որ դրանով նրանք ընդամենը Քիմի արած գործը կփչացնեն: Չէ որ ամերիկահայ լոբբի խնդիրը պետք է լինի ոչ թե պահանջատիրության բարդ գործընթացից հաճույք, այլ արդյունք ստանալը: