Մոսկվայում Ռուսաստանի և Ադրբեջանի արտգործնախարարների հանդիպման արդյունքում ստորագրվել է առաջիկա երկու տարում երկու երկրների արտաքին քաղաքական խորհրդակցությունների և համագործակցության մասին համաձայնագիր: Սա նշանակում է, որ Ռուսաստանն ու Ադրբեջանը սերտացնում են հարաբերություններն ու աշխատանքները արտաքին քաղաքականության ոլորտում: Այսինքն՝ ռազմա-տեխնիկական սերտ համագործակցությանը, որը, ըստ էության, փորձ էր արվում հայկական դիտողություններից զերծ պահելու համար, այսպես ասած, զուտ բիզնեսի երանգի տակ ներկայացնել, Ռուսաստանն ու Ադրբեջանն անցնում են արտաքին քաղաքական սերտ համագործակցության: Մեղմ ասած, դժվար է այստեղ որևէ բիզնես տեսնելը կամ ցույց տալը, և այս առումով, իհարկե, այս համագործակցությունը պարզորոշ վկայում է, որ Ադրբեջանին միլիարդավոր դոլարների սպառազինության վաճառքը ամենևին էլ բիզնես չէր, այլ մշակված ռազմա-քաղաքական ստրատեգիա, որն իրականացնում էր Ռուսաստանը Բաքվի հանդեպ, և որն այսօր արդեն մտնում է արտաքին քաղաքականության փուլ:
Սա ինչ-որ առումով, իհարկե, տրամաբանական հանգրվանն է այն ռազմա-տեխնիկական համագործակցության, որ իրականացվում էր տարիներ շարունակ: Այդ համագործակցության բուն նպատակը Հայաստանի դեմ սարսափազդու ուժի ձևավորումն էր, որի առաջնային նպատակը պետք է լիներ ոչ թե գործի դրվելը, այլ մանր պրովակացիաներով մթնոլորտը լարելը: Դրանից հետո արդեն ձևավորվում է ռուս-ադրբեջանական արտաքին քաղաքական ալյանսը, ինչի ֆոնին էլ լրիվ այլ լույսի ներքո է երևակվում Ադրբեջանի հարաբերությունների լարումը, ըստ որում՝ աննահանջ լարումն Արևմուտքի հետ:
Ադրբեջանի խրամատներում սպառազինության գերհագեցման առաջնային նպատակը լինելու էր ռուս-ադրբեջանական արտաքին քաղաքական ալյանսի արդյունավետության ապահովումը, այսպես ասած՝ թիկունքի ապահովումը: Բնականաբար, առաջնային թիրախում այն է, որ Հայաստանը, տեսնելով այդ սպառազինությամբ գերհագեցած թիկունքը, պետք է տեղի տա արտաքին քաղաքական ռուս-ադրբեջանական ալյանսին:
Ասել է թե՝ Մոսկվան և Բաքուն ձեռնամուխ են լինում ռազմավարության երկրորդ փուլին: Եվ այս փուլում, բացի իհարկե հարցից՝ Հայաստանը տեղի կտա՞, թե՞ ոչ, առաջանում է նաև մեկ այլ կարևոր հարց՝ ի՞նչ ունեն Բաքուն և Մոսկվան երրորդ փուլի համար, եթե բանն իհարկե հասնի դրան, և Արևմուտքը որևէ քայլով չկտրի ռուսական ռեժիմի անցնող Ադրբեջանին Մոսկվայի հետ իրականացվող ռազմավարությունից, որը տարածաշրջանը հասցրել է պատերազմի շեմին:
