«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է «Ռուսաստանի ձայն» նախագծի մասնակից հայազգի երգչուհի, մոսկվայաբնակ Մարգարիտա Պոզոյանը, ում հետ զրուցեցինք երգչուհու ստեղծագործական գործունեության, հաղորդավարուհու աշխատանքի, հետաքրքիր հոբբիի ու երջանկության մասին:
– Մարգարիտա, ի՞նչ եք կարծում՝ մրցույթները նպաստո՞ւմ են երգչուհու կամ երգչի հայտնի դառնալուն: Կարելի՞ է ասել, որ «Ռուսաստանի ձայնը» նպաստեց ձեր հայտնի դառնալուն, և որ հիմա ավելի պահանջված երգչուհի եք:
– Ամեն ինչ կախված է այն բանից, թե ինչ մակարդակի մրցույթ է: Եթե մենք խոսում ենք Առաջին ալիքով հեռարձակվող «Ռուսաստանի ձայն» մրցույթի մասին, ապա պետք է նկատի ունենանք երկրի գլխավոր ալիքի հեռուստատեսային ելույթները: Իսկ դա ինքնին հսկայական գովազդային կոնտենտ է: Դա այն է, ինչին ձգտում են բազմաթիվ արտիստներ: Իմ կարծիքով՝ մրցույթները, ըստ էության, հարկավոր են: Դա ինչ-որ ժամանակահատվածում արված աշխատանքի ցուցանիշ է Դրան գումարած՝ առողջ մրցակցությունը անհրաժեշտ է արտիստին հետագա ստեղծագործական առաջընթացի համար:
Ինչ վերաբերում է ինձ, ապա Առաջին ալիքի հենց այդ նախագծի ու հենց այդ հեռուստատեսային եթերների շնորհիվ ինձ լսեցին մեծաթիվ մարդիկ, ու ես դարձա պահանջված ու ճանաչված:
– Վերջերս Մոսկվայի «Սուրիկով հոլում» տեղի ունեցավ ձեր համերգը Jazz Parking 2015-ի շրջանակում, որտեղ հատուկ հյուրեր էին ներկա՝ Մարիամ Մերաբովան, Մարտ Բաբայանը, Արծվիկ Հարությունյանը: Ի՞նչ երգեր եք մատուցում համերգներին ձեր հեռուստադիտողին:
– Ինձ համար իմ ամեն մենահամերգը մեծ պատասխանատվություն է իմ երկրպագուների առաջ: Ես ձգտում եմ համերգից համերգ ինչ-որ բանով զարմացնել նրանց, ներկայացնել նոր երգեր, փոխել սիրված կոմպոզիցիաների երաժշտական ձևավորումը: Անփոփոխ են մնում իմ թանկագին ընկերների հետ հիանալի դուետները, որոնք շատ են ուզում լսել համերգին ներկա իմ երկրպագուները: Դա թե՛ Մարտ Բաբայանի հետ «Եղել է, թե ոչ» երգն է, թե՛ Արծվիկի հետ «Քույրեր՝ ոգով» երգն է, «Վարպետն ու Մարգարիտան» դուետը՝ Ալեքսանդր Պանայոտովի հետ: Ես մենահամերգներին մեծամասնությամբ կատարում եմ իմ հեղինակային երգերը, բացառությամբ մի քանի քավեր երգերի, որոնք ես կատարել եմ «Ռուսաստանի ձայնը» մրցույթում:
– Անդրադառնանք Jazz Parking նախագծին: Ինչպես է սկսվել համագործակցությունը այդ նախագծի հետ:
– Իմ ծանոթությունը Jazz Parking-ի հետ սկսվել է Անժելիկա-Ալֆյորովա-Հարությունյանի՝ դրա հիմնադրի հետ ծանոթությամբ: Ընդ որում՝ ծանոթացանք «Օդնոկլասնիկիի» միջոցով: Անժելիկան ինձ հաղորդագրություն ուղարկեց՝ հրավիրելեվ երգել նախագծի համերգին: Ընդ որում՝ նա ինձ երբեք չէր լսել, պարզապես նրան խորհուրդ էին տվել դա: Դե, ինչպես պարզվեց, նրան շատ դուր եկավ իմ երգը: Այդպես ես դարձա նախագծի ռեզիդենտ: Մյուս երգիչ-երգիչուհների՝ Մարիամ Մերաբովայի, Ալեքսանդր Պանայոտովի, Ալեքսեյ Չումակովի, Անժելիկա Ֆրոլովայի հետ միասին ես կանգնած եմ եղել նախագծի ակունքում:
– Հարցազրույցներից մեկում մի անգամ ասել եք, որ չունեք պրոդյուսեր, ու ամեն ինչ ինքնուրույն եք անում:
– Այո, ճիշտ է, ես իսկապես ինքս եմ անում, ու, անկեղծ ասած, դա բացարձակապես հեշտ չէ: Ու թեև այս պահին ես ունեմ բազմաթիվ ընկերներ ու համախոհներ, որոնց կարող եմ դիմել միշտ օգնության կամ խորհրդի կարգով՝ կապված համերգների հետ, սակայն դա չի փոխարինի պրոդյուսերի աշխատանքին: Ինձ շատ է օգնում ընտանիքս: Ես չունեմ հովանավոր կամ բարերար, այդ պատճառով ես ինքս եմ գրում երգեր, ձայնագրում դրանք, նկարահանում տեսահոլովակներ, ինքնուրույն կերտում իմ իմիջը: Իսկ դա շատ բարդ է երիտասարդ աղջկա համար, այդ պատճառով էլ ես միշտ բաց եմ պրոֆեսիոնալների ստեղծագործական համագործակցության առաջարկների առաջ:
– Մարգարիտա, ներկայումս դուք հաղորդավար եք Ռուսաստանում հեռարձակվող ԱրմTV հայկական հեռուստաալիքում, որտեղ վարում եք «Բաց եթեր» («Открытый эфир») հաղորդաշարը: Ինչպե՞ս հայտնվեցիք հեռուստատեսությունում:
– Ես շատ ուրախ եմ, որ հաղորդավարի փորձ ձեռք բերեցի հեռուստատեսությունում: Բացի տաղանդից՝ արտիստը, ըստ իս, պետք է տիրապետի նաև խոսակցական ժանրին: Եվ իմ աշխատանքը անկասկած օգնեց ինձ ավելի անկաշկանդ ու հեշտ շփվել իմ հանդիսատեսի հետ համերգների ժամանակ, գրագետ ներկայացնել իմ մտքերն ու զգացումները հարցազրույցում: Ինձ համար հեշտ չէր համատեղել երգչուհու և հաղորդավարի դերը ուղիղ եթերում, քանի որ ես ինքս էի ընտրում ծրագրի հյուրերին, ինքս պատրաստում հարցերը, զբաղվում նյութի ընտրությամբ: Դա սարսափելի դժվար է, քանի որ չունեմ համապատասխան կրթություն: Այդուհանդերձ, դա ինձ դուր էր գալիս
– Որքան գիտեմ, հիմա աշխատում եք ձեր երկու ալբոմների վրա, որոնք լինելու են ռուսալեզու և անգլալեզու: Ի՞նչ երգեր են ներառվելու դրանցում:
– Իսկապես, հիմա աշխատում եմ երկու ալբոմներիս վրա: Դա երկարատև աշխատանք է, քանի որ ես հյուրախաղերի եմ մեկնում, մշտապես մասնակցում եմ հասարակական կյանքի: Բազմաթիվ երգեր ունեմ, որ ինքս եմ գրում, ուզում եմ դրանցով հաղորդել իմ մտքերն ու զգացմունքները: Հուսամ՝ իմ երգերը տեղ կգտնեն իմ հանդիսատեսի սրտում:
– Ծրագրո՞ւմ եք համերգներով հանդես գալ Երևանում:
– Հիմա բանակցություններ են ընթանում՝ կապված իմ երևանյան համերգի հետ: Մտածում ենք անցկացման վայրն ու ժամանակը, այսինքն՝ դա դեռ քննարկման փուլում է: Սակայն կա միջոցառում, որն արդեն հաստատվել է: Այս տարվա սեպտեմբերին տեղի կունենա Jazz Parking-ի անդամների համերգը: Վտահ եմ՝ դա կլինի անմոռանալի իրադարձություն, որը երկար կհիշվի:
– Մի անգամ ասել եք, որ զբաղվում եք կանացի հագուստի մոդելավորմամբ: Վաղո՞ւց եք զբաղվում հագուստի մոդելավորմամբ:
– Ես իսկապես լավ եմ նկարում ու կարող եմ գաղափարը, հագուստի այս կամ այն ձևը փոխանցել թղթին: Իմ համերգների ու առօրյա զգեստների մի մասը ես կարում եմ իմ էսքիզներով: Մեծ պլաններ ունեմ՝ կապված դրա հետ: Կարծում եմ՝ մոտ ապագայում բազմաթիվ կանայք, այդ թվում՝ նաև հայ կանայք, կկրեն իմ ստեղծած հագուստը: Այնպես որ, սիրելի կանայք, սպասեք:
– Ի՞նչ է պակասում ձեզ կատարյալ երջանկության համար:
– Ես շնորհակալ եմ Աստծուն, որ ունեմ նման ընտանիք, քանի որ նրանցից յուրաքանչյուրը առավելագույնս օգնում է ինձ թե՛ բարոյապես, թե՛ ֆիզիկապես: Ըստ իս՝ երջանկության հարցը հավերժական հարցերից է, նայած թե ինչն ենք համարում երջանկություն: Ինձ համար երջանկությունը ժամանակի կոնկրետ պահին կյանքից ուրախություն քաղելն է, այլ ոչ թե երբ շատ փող կունենաս, կարիերա կկերտես, կամուսնանաս ու երեխաներ կունենաս, այլ հիմա ու հենց այս պահին: Ես երջանիկ եմ, որ գտնում եմ այդ փոքրիկ ու մեծ ուրախությունները իմ կյանքի ամեն օրվա մեջ: