«Առաջին լրատվական»-ի RealPolitik հաղորդաշարի հյուրն է ԱԺ ՀՀԿ խմբակցության պատգամավոր Սամվել Նիկոյանը:
-Պարո՛ն Նիկոյան, Հայաստանի ներքաղաքական կյանքում բավականին հետաքրքրական իրավիճակ է: Ըստ էության` ՀՀԿ-ն կամ իշխանությունը չունի այնպիսի զսպող հանրային գործիքներ, որ կարողանար կազմակերպել ընդդիմությունը, որն էլ կկարողանար կազմակերպել քաղաքական կյանք ասվածը, կթելադրեր քաղաքական օրակարգը: Հիմա Հանրապետականն ինքն է թելադրում քաղաքական օրակարգ, ինքը երբեմն չի ենթարկվում այդ օրակարգին, և հանրային, հրապարակային գործողությունների իսպառ բացակայությունը ստեղծել է բավականին անհեռանկար իրավիճակ: Իշխանությունը գիտակցո՞ւմ է այս իրավիճակի հետևանքների ողջ դրամատիզմը:
–Ես ձեր գնահատականները չեմ կիսում մի քանի առումներով: Առաջին՝ իշխանությունների խնդիրը չէ կազմավորել, ձևավորել ընդդիմություն, օժանդակել նրան:
–Բայց իշխանությունների խնդիրն է պայմաններ ստեղծել՝ արտահայտվելու…
-Այո, ժողովրդի արտահայտվելու, բայց ոչ թե որևէ ընդդիմադիր քաղաքական ուժի, ընդդիմադիր դաշտի ձևավորման:
-Դուք չեք թողնում` ձևավորվի, դուք նրանց ազատազրկում եք, բերման եք ենթարկում:
-Եթե որևէ քաղաքական ուժի նկատմամբ իշխանությունը վերաբերմունք է որդեգրում, որպեսզի այն կայանա, նա արդեն դառնում է իշխանական ուժ: Ընդդիմադիր քաղաքական ուժն այն է, որն, ինչու չէ, նաև պետք է դիմակայի իշխանության ճնշումներին, ինչպեսև իշխանությունն է դիմակայում ընդդիմության ճնշումներին: Իհարկե, շատ ավելի լավ, եթե դա քաղաքակրթության, օրենքների և Սահմանադրության շրջանակում է: Դա նորմա է, ամբողջ աշխարհում դա այդպես է: Երբեք մի՛ ասեք, որ չկան ընդդիմադիր ուժեր: Սուրբ տեղը թափուր չի մնում, անպայման այդ դաշտը շատ արագ կձևավորվի կամ գոնե հանրության գիտակցության մեջ ձևավորված է:
–Որ ուժը ձեր ենթակայության տակ չլինի, դուք նրան արագ-արագ կոչնչացնեք:
-Եթե կա այլախոհություն քաղաքականության վերաբերյալ՝ արտաքին, ներքին, սոցիալական, իրավական՝ բոլոր-բոլոր այդ հարցերում, ապա, միևնույն է, հանրության մոտ կա այդ տեսակետը, որը նա արտահայտում է մամուլի, սոցիալական ցանցերի միջոցով, որը հիմա շատ հզոր գործիք է: Միշտ էլ կգտնվեն ուժեր, որոնք կփորձեն այդ դժգոհությունը կառավարելի դարձնել: Այդ առումով` իշխանությունները մտահոգվելու բան չունեն, որովհետև ինչ-ինչ՝ Հայաստանում ընդդիմախոսի պակաս չի եղել:
-Օրինակ` Հիմնադիր խորհրդարանի անդամները բողոքի ալիք էին ուզում բարձրացնել, նրանք համաձայն չէին ձեր վարած քաղաքականության հետ, նրանց ժամանակավոր ազատազրկեցիք, հետո բաց թողեցիք…
-Կարծում եմ` մինչ այդ նրանք տարիներ շարունակ ունեցել են հնարավորություն` ամենասուր կերպով, սպառնալիքներով, շանտաժով և այլն: Նրանք կարողացել են իրենց ծրագրերն իրականացնել: Փառք Աստծո, նրանք հիմա ազատ են և կարող են շարունակել:
–Դրանից առաջ էլ Գագիկ Ծառուկյանին այնպես վախեցրիք, որ մարդը հրաժարվեց քաղաքականության մեջ մնալ, այսինքն` դուք ստեղծում եք մի ավանդույթ…
-Եթե Գագիկ Ծառուկյանին վախեցրել են, ապա ավելի շատ դա դուք եք արել, ես դա չեմ արել: Բայց ամեն դեպքում սկսենք նրանից, որ քաղաքական գնահատականներ տալը շուտ է: Դուք վստա՞հ եք, որ Գագիկ Ծառուկյանը քաղաքականությունից հեռացել է: Գագիկ Ծառուկյանն ամեն դեպքում ստեղծել է հանրության մեջ մի կերպար… Իհարկե, այս որոշումից հետո որոշակիորեն այդ կերպարի կամ սպասումների առումով անկում կա, բայց միշտ էլ հարմար պահի ցանկացած մարդ, որ ունի որոշակի ստատուս…
–Պահն էլ դուք եք որոշում…
-Մենք չենք որոշում:
–Այնպես, ինչպես որոշեցիք, որ նա պետք է հեռանա, այդպես էլ կորոշեք, որ նա պետք է վերադառնա:
–Դա որոշվեց, դա հրապարակային էր: Երբ որ նա վերադառնա, հաստատ ո՛չ մենք, ո՛չ դուք, ո՛չ էլ որևէ մեկը դրա մասնակիցը չենք լինի: Եթե որևէ մեկն ունի հանրային ընկալման որոշակի աստիճան, հարմար պահը միշտ էլ կգտնի ու իր խոսքը կասի: