Շիրակի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանում Հարություն Մովսեսյանի նախագահությամբ ավարտվել է Արթուր Մանուկյանի գործի դատական քննությունը:
Գյումրիում տնակային պայմաններում ապրող 24-ամյա Արթուրը ծնվել է Վրաստանի Հանրապետությունում: Դատական ակտում Արթուրը նշված է որպես քաղաքացիություն չունեցող անձ, բացատրված է, որ նա անձնագիր «չի հանել»:
Արթուրը մեղադրվել է աղջկա բացահայտ առևանգման համար՝ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 131 հոդվածի 2-րդ մասի 1-ին կետով:
Ըստ մեղադրանքի՝ Արթուր Մանուկյանը 2014 թվականի հունիսի 26-ին, ժամը 13-ի սահմաններում իր բարեկամ Գոչայի հետ Մոնա (անունը փոխված է) Պ.-ին առևանգելու նպատակով անհայտ մակնիշի ու պետհամարանիշի մեքենայով մոտեցել է Գյումրի քաղաքի Հաղթանակի պողոտան հատել ցանկացող աղջկան ու նրա ընկերուհուն:
Արթուրը հետևից մոտեցել է Մոնային, բռնություն գործադրելով՝ մի ձեռքով բռնել է աղջկա ուսից, մյուս ձեռքով՝ գոտկատեղից, մոտեցրել է մեքենայի հետևի աջ դռանը:
Գոչան, ով նստած է եղել մեքենայի հետևի նստատեղին, բռնել է Մոնային, քաշել է մեքենայի մեջ:
Ինքնությունը չպարզված վարորդի օժանդակությամբ բացահայտ առևանգել են աղջկան, տեղափոխել նրա կամքին հակառակ:
Առևանգումն ավարտվել է Արթուրի համար անհաջողությամբ: Աղջիկը դիմադրել է, մեքենայից չի իջել, ստիպված են եղել նրան վերադարձնել տուն:
Արթուրի հանցընկեր Գոչայի նկատմամբ հայտարարվել է հետախուզում:
Արթուր Մանուկյանը դատարանում իրեն մեղավոր չի ճանաչել ու հրաժարվել է ցուցմունքներ տալուց:
Նա պնդել է նախաքննական ցուցմունքները, որոնցում հայտնել էր, թե Գյումրիում ապրում է իր ընտանիքի հետ, իր «ՎԱԶ-2106» մեքենան ծառայեցնում է որպես տաքսի:
2014 թվականի ապրիլին մեքենայով երթևեկելիս նկատել է Մոնային, հավանել է, ցանկացել է շփվել հետը:
Մայիսին Գյումրիի «Տարտու» վաճառակետի մոտ սպասել է Մոնային, հանդիպել է ու առաջարկել է ծանոթանալ ու շփվել:
Մոնան մերժել է իր առաջարկը: Պատճառաբանել է, թե սովորում է, դեռ ամուսնության նպատակ չունի:
Ինքը հետևել է Մոնային, երկու անգամ մոտեցել է նրան, ծաղիկներ ու փափուկ խաղալիք է նվիրել:
Հունիսին իր տատիկին ասել է, որ մի աղջկա է հավանել, ուզում է նրա հետ ամուսնանալ, առաջարկել է, որ գնան աղջկա տուն և խնդրեն նրա ձեռքը:
Տատիկը զանգել է Վրաստանում ապրող ազգականուհուն՝ Կարինեին, ով Գյումրի է եկել որդու՝ Գոչայի հետ:
Իրենք գնացել են Մոնայի տուն, խնդրել են նրա ձեռքը, բայց աղջկա ծնողները մերժել են, պատճառաբանել են, թե իրենց դուստրը դեռ փոքր է, սովորում է քոլեջում, դեռ նրան ամուսնացնելու ժամանակը չէ:
Դեպքի օրը՝ հունիսի 26-ին, Գյումրիի կենտրոնական շուկայի մոտ ինքը հանդիպել է Գոչային: Ասել է, թե ուզում է Մոնային մի տեղ տանել, խոսել ամուսնության մասին: Գոչան պատրաստակամություն է հայտնել մասնակցելու:
Գնացել են քոլեջի մոտ, սպասել են Մոնային:
Ժամը 13-ի սահմաններում Մոնան ընկերուհու հետ դուրս է եկել քոլեջից, գնացել են դեպի Վարդանանց հրապարակ:
Գորկու փողոցում Գոչան ինչ-որ տեղ է գնացել, իսկ ինքը շարունակել է հետևել Մոնային:
Այդ ընթացքում ինքը զանգել է Գոչային ու խնդրել է մի պատահական տաքսիով մոտենալ իրեն:
Գոչան «Օջախ» վաճառակետի դիմացից տաքսի է վարձել ու Հաղթանակի պողոտայում մոտեցել է իրեն:
Ինքը նստել է մեքենայի հետնամասում, Գոչան՝ վարորդի կողքին:
«Պուրակ» քաղցրավենիքի վաճառակետի խաչմերուկը չհասած՝ նկատել է Մոնային ու նրա ընկերուհուն:
Մեքենան կանգնեցրել է Մոնայի կողքին, մեքենայից իջել է, մոտեցել է աղջկան ու առաջարկել է իր հետ մի տեղ գնալ ու զրուցել իրենց ամուսնության մասին:
Մոնան մերժել է, ասել է, թե ոչ մի տեղ չի գնա:
Ինքը համոզել է նրան, նստեցրել է մեքենա, միասին գնացել են Երազգավորս գյուղ: Ինքն առաջարկել է, որ Մոնան իջնի մեքենայից, շփվի իր հետ, բայց նա մեքենայից հրաժարվել է իջնել:
Ինքը զանգել է իր տատիկին, հայտնել է կատարվածի մասին, կանչել է գյուղ:
Տատիկն ու Գոչայի մայրը եկել են Երազգավորս: Բոլորը միասին փորձել են համոզել, որ Մոնան իջնի մեքենայից, բայց նա չի իջել:
Համոզվելով, որ Մոնան չի ցանկանում իր հետ շփվել, նույն տաքսիով նրան վերադարձրել են Գյումրի՝ տուն:
Արթուրը պնդել է, թե ինքը Մոնային չի առևանգել, նրա նկատմամբ բռնի գործողություն չի կատարել:
Տուժող աղջիկը հայտնել է, որ ինքը մի քանի անգամ մերժել է Արթուրի առաջարկները, չի ցանկացել նրա հետ շփվել, ամուսնանալ:
Դեպքի օրը, երբ ինքն ընկերուհու հետ դուրս է եկել քոլեջից, Արթուրն ու մի տղա հետևել են իրենց:
Ճանապարհին մի սպիտակ մեքենա կանգնել է իր կողքին, Արթուրն իջել ու մոտեցել է իրեն: Առաջարկել է մեքենա նստել, ինքը մերժել է: Նա իր գոտկատեղից բռնելով՝ իր կամքին հակառակ իրեն տարել է դեպի մեքենան:
Ընկերուհին այդ ընթացքում քաշել է Արթուրի վերնաշապիկից, պահանջել է, որ նա իրեն բաց թողնի, բայց՝ ապարդյուն:
Մեքենայի հետևի նստատեղին նստած տղան օգնել է Արթուրին, իրեն մտցրել են մեքենա: Շարժվել են Գյումրիի ավտոկայանի ուղղությամբ:
Ընթացքի ժամանակ Արթուրի հետի տղան տեղափոխվել, նստել է վարորդի կողքին: Ինքը անծանոթ վարորդին խնդրել է կանգնեցնել մեքենան կամ իրեն տուն տանել, բայց վարորդը ոչինչ չի խոսել, շարունակել է մեքենան վարել:
Գնացել են իրեն անծանոթ մի գյուղ: Մի անծանոթ տան մոտ կանգնել են: Արթուրը սկսել է համոզել, որ ինքն իջնի մեքենայից, շփվի հետը, ամուսնանան, բայց ինքը մերժել է:
Քիչ անց եկել են Արթուրի տատն ու մի անծանոթ կին: Նրանք էլ են փորձել իրեն համոզել: Ինքը բոլորին մերժել է, մեքենայից չի իջել:
Նույն մեքենայով, որով առևանգել էին, Արթուրի տատն ու բարեկամուհին իրեն տուն են տարել:
Տուժողը հայտնել է, որ բողոք ու պահանջ չունի: Նա իր ցուցմունքը պնդել է Արթուրի հետ առերես հարցաքննության ժամանակ:
Արթուր Մանուկյանը մեղավոր է ճանաչվել տուժող աղջկա բացահայտ առևանգման համար՝ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 131հոդվածի 2-րդ մասի 1-ին կետով:
Նա դատապարտվել է 4 տարի ազատազրկման: Պատժի սկիզբը՝ 2014 թվականի հոկտեմբերի 11-ից: