«Լինել հավատարիմ կամ համախոհ Կոմիտասին՝ չի նշանակում նայել նրա երեսին, այլ նայել այն ուղղությամբ, որով ինքը նայում է: Հետևաբար դա ընթացք է, շարժման մեջ գտնվող մի երևույթ: Ինչպես է լինում, որ 500 տարվա դասական երաժշտական կոմպոզիտորական արվեստը մուտք է գործում Հայաստան և դառնում մեզ համար հարազատ օրգանական մի երևույթ: Դրա պատասխանը Կոմիտասն է տվել. նա ասում է, որ մեր ճարտարապետությունն է ահավասիկ ռացիոնալ կառուցողական մտքի արդյունքը»,- այսօր «Թումո» ստեղծարար տեխնոլոգիաների կենտրոնում «Հայկական երաժշտության վերաձևափոխում» թեմայով քննարկմանն ասաց կոմպոզիտոր Տիգրան Մանսուրյանը:
Անդրադառնալով հարցին՝ հայկական մեղեդին ինչո՞ւ է տխուր, Տիգրան Մանսուրյանը մի պատմություն պատմեց. «Փարիզում մի հեռուստահաղորդման հյուր էինք ես և Ազնավուրը: Հայերից այդ հարցը տվեցին, Ազնավուրն ասաց՝ երբ մենք հայերով հանդիպում ենք իրար, ծիծաղում ենք, իսկ երբ օտարների մեջ ենք, լուրջ բաներից ենք խոսում: Այսպես ներկայանալու իմաստը շատ լավ է: Բայց լուրջ լինելու համար մենք երբեմն սիրում ենք տխուր լինել»: