Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինի մամուլի քարտուղար Դմիտրի Պեսկովը չի բացառել, որ այդ երկրի նախագահը ներկա կգտնվի Բաքվում հունիսին կայանալիք առաջին Եվրոպական խաղերի բացմանը: Պեսկովն ասել է, որ իրենք ստացել են Բաքվի հրավերը: «Չի կարելի բացառել, որ նախագահի այցը կկայանա»,- ասել է Պեսկովը:
Այս հայտարարությունը կարևոր է այնքանով, որ մի քանի օր առաջ նույն Պեսկովը հայտարարել էր, որ Վլադիմիր Պուտինը ապրիլի 24-ին ժամանելու է Հայաստան` մասնակցելու Ցեղասպանության 100-ամյա տարելիցին նվիրված միջոցառումներին: Պուտինի այս որոշումը դժգոհություն էր առաջացրել ադրբեջանցիների շրջանում, ովքեր բողոքում էին, որ չնայած իրենց նվիրվածությանը, չնայած այն հանգամանքին որ միջազգային ատյաններում ադրբեջանական պատվիրակությունները պաշտպանում են ռուսական մոտեցումները, Ռուսաստանի նախագահը ավելի շատ ուշադրություն է դարձնում Հայաստանին, քան Ադրբեջանին: Եվ ահա Ռուսաստանի արձագանքը չուշացավ:
Ռուսաստանի իշխանությունները ուզում են ցույց տալ, որ իրենց համար Հայաստանը ավելին չէ, քան Ադրբեջանը, որ չնայած Հայաստանը ՀԱՊԿ անդամ երկիր է, միացել է ԵՏՄ-ին, ինչն Ադրբեջանը համռորեն չի անում և բազմիցս հայտարարել է, որ իր ծրագրերի մեջ ԵՏՄ-ին անդամակցելը չի մտնում, Ռուսաստանի իշխանությունները ամեն ջանք գործադրում են ոչ միայն Ադրբեջանին չնեղացնելու, ավելին` սիրաշահելու համար:
Ինչո՞ւ է Ռուսաստանը, իր կայսերական վեհությունից իջնելով, փորձում հավասարություն պահել կողմերի միջև:
Ռուսների համար Հայաստանը ոչ մի արժեք չունի, և նրանք համարում են, որ Հայաստանից ստացել են այն ամենը, ինչ հնարավոր է: Հիմա նրանց Հայաստանը պետք է որպես Ադրբեջանին պատժելու կամ Ադրբեջանին վախեցնելու գործիք: Օրինակ` եթե Պուտինը չգար Հայաստան, ադրբեջանցիներն անտարբեր կլինեին Պուտինի Բաքու կատարելիք այցի նկատմամբ: Բայց քանի որ նա գալիս է Հայաստան, ապա նրանք շտապել են Պուտինին հրավիրել իրենց մայրաքաղաք, և հիմա ՌԴ իշխանությունները ձև են անում ցույց տալու համար, որ իրենք դեռ մտածում են` գնալ, թե չգնալ, փորձելով թանկացնել իրենց ու իրենց այցի արժեքը:
Ադրբեջանցիներին թվում է, որ միայն Ռուսաստանի հետ բարեկամության միջոցով իրենք կկարողանան վերադարձնել Ղարաբաղը: Բայց ռուսներին պետք չէ որևէ երկրի, այդ թվում և` Ադրբեջանի բարեկամությունը: Նրանց պետք է ամբողջական և անվերապահ ենթակայություն: Ռուսները չեն համարում, որ Ղարաբաղը Ադրբեջանինն է կամ Հայաստանինը, նրանք Ղարաբաղը համարում են իրենցը, ինչպես Ղրիմը, Ուկրաինան, Հայաստանը կամ Ադրբեջանը, կամ իրենց կայսրության մյուս տարածքները: Իսկ հակամարտություները պետք են, որպեսզի իրենք կարողանան վերականգնել իրենց վերահսկողությունը այն ամենի նկատմամբ, ինչ կորցրել են նախկինում: