«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է «Նոր ժամանակներ» կուսակցության նախագահ Արամ Կարապետյանը:
-Պարո’ն Կարապետյան, մարտի 1-ին ՀԱԿ-ն առանց ԲՀԿ-ի և «Ժառանգության» հանրահավաք անցկացրեց: Ի՞նչ տեսակետ ունեք Լևոն Տեր-Պետրոսյանի «կոդավորված» ելույթի վերաբերյալ: Հիմա պայքարն ինչի՞ շուրջ է ընթանում:
–Սովորական հանրահավաք ու Լևոն Տեր-Պետրոսյանին բնորոշ ելույթ, առանձնապես մեկնաբանելու հարց չկա: Ինչքան ես գիտեմ՝ մարդիկ այնքան էլ շատ չէին, ինչը հասկանալի է:
–Հայտնի իրադարձություններից հետո ընդդիմության դաշտում լիդերության պայքար չե՞ք տեսնում:
–Այդպիսի տպավորություն չստացա հանրահավաքից, բայց հարցը շատ ճիշտ է: Ընդհանրապես, աշխարհում քաղաքականության մեջ մարդիկ ձգտում են լինել առաջինը երկրում, լինել իշխանություն: Քաղաքական պայքարի մեծ մասը իշխանություն ձեռք բերելն է: Մեզ մոտ շատ հաճախ պայքարում են առաջինը ընդդիմության մեջ լինելու համար: Ես խորհուրդ կտայի իմ ընդդիմադիր գործընկերներին` ոչ թե իրար հետ կռվել, իրար անվանարկել, իրար հետ հաշիվներ պարզել, այլ, ընդհանրապես, պայքարել իշխանության դեմ, իշխանության համար և առաջինը լինել իշխանության մեջ։ Թող իրար հետ կռվելու փոխարեն իշխանության դեմ կռվեն ու լինեն առաջինը:
–Հասկանալի է, որ ԲՀԿ-ի նահանջից հետո տևական ժամանակ այդ պայքարը չի լինի: Ինչ–որ չափով քաղաքական դաշտն ակտիվացավ եռյակի գործողություններով, բայց հիմա ո’չ կտրուկ պահանջներ են հնչում, ո’չ էլ կտրուկ գործողությունների մասին է խոսվում:
–Ձեր ասածի շատ տիպիկ օրինակն է Մոսկվան: Հիմա ամեն ինչ համեմատաբար նորմալ է Մոսկվայում: Պուտինը մինչև 85 տոկոս վարկանիշ ունի, և կարծես, պայքարն անիմաստ է: Ինչ-որ առումով հասարակական զանգված կա` Պուտինի ետևում կանգնած, և նույնիսկ պայքարի տենչ առաջացնելն է անիմաստ թվում։ Բայց, արի ու տես, Կրեմլի ճանապարհին ուղղակիորեն չորս կրակոցով սպանում են Բորիս Նեմցովին, ով ընդդիմության առաջնորդներից մեկն է: Հետաքրքիր բան է, բա չե՞ք մտածում, որ եթե պայքարն անիմաստ է, ինչո՞ւ են գնդակահարում: Ուրեմն գնդակահարողները կամ նրա ետևում կանգնողները մինիմում մի բան գիտեին, որ կա’մ թվերն այնպիսին չեն, ինչպիսին ասվում են, կա’մ իրավիճակն այդպիսին չէ: Իրավիճակն այնպիսին է, որ նույնիսկ 8 տոկոս չհավաքող մարդն այնպիսի գործոն կարող է դառնալ, որ նրանից պրծնելու միակ ձևը գնդակահարելն է:
–Սարգսյան-Ծառուկյան հաշտեցման մեջ էական դեր խաղաց ռուսաստանաբնակ հայ գործարար Սամվել Կարապետյանը: Սա կարո՞ղ էր առանց Մոսկվայի մանդատի լինել:
–Մենք հիմա քննարկում ենք միջնորդների դերը, այնինչ` պետք է քննարկել կողմերի դերը։ Կարող էր լինել նա, կարող էին լինել և ուրիշները: Կողմերն իրար հետ պայմանավորվեցին, իսկ կողմեր ասելով` ես նկատի չունեմ միայն Սերժ Սարգսյան ու Գագիկ Ծառուկյան, նրանք չեն կողմերը։ Կողմերի մի կարևոր ու ամենալուրջ հատվածը Մոսկվայում է: Համակարգի գլուխն այնտեղ է, ո՞ւմ հետ պայմանավորվեցին:
Հիշո՞ւմ եք Աբաշիձեին, որ պետք է տանեին՝ Իգոր Իվանովը եկավ, տարավ, հիմա այս դեպքում էլ եկավ Սամվել Կարապետյանը: Ուզում եմ ասել, որ միջնորդների դերն էական չէ, թե ինչ կստանան նրանք սրա դիմաց, դա էլ էական չէ:
Մի բան էլ ավելացնեմ՝ շատ են խոսում, թե Սերժ Սարգսյանը հաղթանակ տոնեց: Բայց հաղթանակը` ոչ միայն քաղաքականության մեջ, տոնում են պայքարում։ Եթե պայքար չկա, մարդիկ դաշտը լքում են, դրա հաղթանակը ո՞րն է: Սերժ Սարգսյանը երբեք էլ հաղթանակ չի տոնելու, որովհետև նրան դեմ է ոչ թե Լևոն Տեր-Պետրոսյանը կամ ես և Դուք, այլ ամբողջ հասարակությունը, և նրան հաղթելն անհնար է: Ընդդիմադիր է Հայաստանի հասարակության 90 տոկոսը, ես համոզված եմ դրանում, հետևաբար` Սարգսյանը հաղթել չի կարող: