«Ժողովուրդ» թերթը գրում է. «2015թ. հունվարի 19-ին` կեսգիշերին մոտ, Երևանի Աբելյան փողոցում սպանություն էր եղել: Կրծքավանդակի, թիկունքի և դեմքի շրջանում ստացած դանակի հարվածներից մահացել էր ՀՅԴ Աջափնյակի կոմիտեի անդամ, Բաշինջաղյան փողոցի բնակիչ, 27-ամյա Վազգեն Դալլաքյանը: Դեպքի հաջորդ օրը Արաբկիր և Քանաքեռ-Զեյթուն վարչական շրջանների քննչական բաժին էր մեղայականով ներկայացել 27-ամյա Գագիկ Աբրահամյանը: Փաստի առթիվ հարուցված քրեական գործի նախաքննությունը շարունակվում է:
Կատարվածի վերաբերյալ ոստիկանությունը հաղորդագրություն էր տարածել, որի համաձայն` այդ օրը Աբելյան փողոցի շենքերից մեկում երկու հարբած երիտասարդ դռնեդուռ էին ընկել, ինչ-որ մեկին էին փնտրում: Երրորդ հարկում էլ մի դուռ էին թակել, ու տան տիրոջ հետ կռիվ էր սկսել, որն ավարտվել էր դանակահարությամբ:
Մարմնական վնասվածք ստացողներից մեկի՝ Արմանի ձախ ձեռքն էր վնասվել: Նա այդ օրը Կապանից Վազգենենց տուն հյուր էր եկել: Ճաշել էին, օղի խմել, հետո Վազգենն առաջարկել էր տնից դուրս գալ և գնալ մեկ այլ շենքում գտնվող մի աղջկա տեսնելու: Արդյունքում տեղի էր ունեցել վերը նշվածը:
Դեպքից անցել է ավելի քան մեկ ամիս. սպանվածի հարազատներին հանգիստ չեն տալիս տարածված լուրերն այն մասին, թե Վազգեն Դալլաքյանը կարող էր այն աստիճան հարբել, որ կռվի բռնվեր, արդյունքում էլ նման ողբերգություն տեղի ունենար: «Ժողովուրդ»-ի հետ զրույցում Վազգենի հորաքույրը` Անահիտ Դալլաքյանը, հայտնեց, որ իր եղբորորդին առիթից առիթ էր ալկոհոլ օգտագործում, այն էլ քիչ չափաբաժնով: «Վազգենի հայրը զոհված ազատամարտիկ է: Եղբորս մահից հետո կնոջ մոտ քաղցկեղ առաջացավ ու վեց տարի առաջ մահացավ: Վազգենին նրա տատն է մեծացրել, դաստիարակել: Այնքան խելացի, զուսպ, համեստ ու կրթված երիտասարդ էր, որ երբևէ որևէ մեկի մտքով չէր կարող անցնել, որ ծնողազուրկ էր ու կյանքի դժվար պայմաններում էր ապրում»,- հուզված պատմեց մեր զրուցակիցը:
Տուժողի իրավահաջորդ ճանաչված Անահիտ Դալլաքյանի խոսքով՝ Վազգենի տատիկը պատմել է, որ դեպքի օրը ոչ թե Վազգենն է կապանցի բարեկամին առաջարկել դուրս գալ, այլ հակառակը:
Ի վերջո, երիտասարդներն ալկոհոլի ազդեցության տակ են եղել, թե ոչ, պարզ կդառնա դատաբժշկական փորձաքննության արդյունքներից, սակայն «Ժողովուրդ»-ի հետ զրույցում այդ հանգամանքը բացառեցին նաև Վազգենի մտերիմ ընկերը՝ Դավիթը, և նրա վարպետության դասախոսը՝ Ռոբերտ Մինասյանը: Դավիթը վստահեցրեց, որ ընկերոջը ճանաչելու յոթ տարիների ընթացքում նրան երբեք հարբած կամ ագրեսիվ վիճակում չի տեսել: «Վազգենը համակուրսեցիս էր. նրան վաղուց եմ ճանաչում: Մեզ համար շատ տարօրինակ է, թե նա ինչու պետք է գիշերվա ուշ ժամի այդ շենք գնար: Երբեք չի ասել, որ այնտեղ ծանոթ աղջիկ կա: Նույնը նրան սպանողի մասին կասեմ. երբ նկարը տեսա, զարմացա, երբեք նրան Վազգենի կողքին չեմ տեսել: Չեմ ճանաչել ու համոզված եմ՝ Վազգենն էլ չի ճանաչել: Վազգենը խաղաղասեր մարդ էր, միշտ համախմբում էր բարեկամներին: Հարազատներից ով ինչ խնդիր ունենում էր, Վազգենին էր դիմում»,- պատմեց Դավիթը:
Ռոբերտ Մինասյանի խոսքով՝ Վազգենին ճանաչում է այն ժամանակվանից, երբ նա դեռ 5 տարեկան էր: «Միշտ էլ ինձ վրա լավ տպավորություն է թողել: Տատն անձնազոհաբար խնամում էր նրան: Վազգենը շատ կիրթ, հավաքված երիտասարդ էր: Անգամ այն ժամանակ, երբ մայրը քաղցկեղից մահացավ, Վազգենը կարողանում էր դիմակայել դժվարություններին: Իհարկե, շատ հավանական է, որ կյանքի նման հարվածներից հետո մարդը ջղային ու ագրեսիվ դառնա, բայց Վազգենի մոտ նման վիճակներ, առավել ևս՝ ալկոհոլի ազդեցության տակ գտնվելու, չեմ տեսել»,-սպանվածին բնութագրեց Ռ. Մինասյանը:
Մանրամասները՝ թերթի այսօրվա համարում։