– Ուրեմն, Ֆերդինանդին սպանեցին,- ասաց Շվեյկին պանի Մյուլերովան՝ հայտարարելով Համաշխարհային պատերազմի սկիզբը: Նեմցովի սպանությամբ Պուտինը հայտարարեց Ռուսաստանի դեմ պատերազմի նոր փուլը:
Սպանելով Նեմցովին՝ Պուտինը փորձում է լուծել մի շարք խնդիրներ, և դրանցից ամենակարևորն այն է, որ իրեն գյադու տեղ չդնեն: Ցավոք, ինքը ամեն ինչ արել է գյադայանալու համար և ստիպել, որ իրեն այլ կերպ վերաբերվել, խոստովանենք, դժվար է:
Բորիս Նեմցովը ժամանակակից Ռուսաստանի հիմնադիրներից էր: Նրա անունը, թերևս, կարելի է գրել Պետրոս Առաջինի, Ալեքսանդր Կերենսկու, Միխայիլ Գորբաչովի հետ նույն շարքում: «Մաչո-քաղաքական գործչի», անվախ ու անզիջում տղայի նրա կերպարը մեծ չափով է նպաստել Ռուսաստանում ոչ պուտինյան տրամադրությունների գոյատևմանը:
Արդեն տարբեր լրատվամիջոցներ ու համացանցը փորձում են զուգահեռներ անցկացնել Կիրովի սպանության հետ, սակայն եկենք խոստովանենք, որ այս դեպքում ստալինյան տրամաբանությունը ամբողջապես չի աշխատի: Սպանելով Կիրովին՝ Ստալինը հայտարարեց համազգային տեռորի մասին, սարքեց ԳՈՒԼԱԳներ ու սկսեց փոքր-ինչ դույզն խոսքը ուղարկել այնտեղ, որպեսզի երկրում տիրի միասնական իր կարծիքը.
Հիմա իրավիճակն այլ է, դժվար է, տրակտորիստին ու հանցագործին պետք է բացատրել, որ Նեմցովին սպանել են ժողովրդի թշնամիները, որ երկրում՝ հանուն ժողովրդավարության և բազմակարծության, անհրաժեշտ է կարգուկանոն հաստատել: Չնայած արդեն լուրեր կան, որ Մոսկվայում դիրքավորվում են ՌԴ ներքին զորքերը:
Նեմցովի սպանությունը 100%-ով հարիր է Պուտինի ռեժիմի ցինիզմին: Սա հոկտեմբերի 27 է Ռուսաստանում՝ կառավարման մոդուսի փոփոխման հայտարարություն: Պուտինի համար պատերազմը Ուկրաինայում բավարար չէ, անհրաժեշտ է սկսել պատերազմ նաև Ռուսաստանում: Այսինքն՝ իրականում Ուկրաինայում պատերազմը լռվել-մնացել է, և դրա համար անհրաժեշտ է թշնամիներ ստեղծել Ռուսաստանում: Պարզ է, որ երկրի 2-3 տասնյակ բացախոսների մի մասը վախենալով ակնհայտ տեռորից՝ կլռի, մյուս մասը կարտագաղթի, և Պուտինի ռեյտինգը դրանով 84-ից կդառնա 84,5 տոկոս:
Մարդկային առումով Նեմցովը բաց էր և անզիջում: Նրա սպանությամբ Ռուսաստանի ընդդիմությունը լուրջ կորուստ կրեց, քանի որ հիմա այնտեղ ինստիտուտներ չկան, և այնպիսի վիճակ է, որ յուրաքանչյուր անհատ անփոխարինելի արժեք է:
Հիմա վերադառնանք Հայաստան՝ մեզ ի՞նչ: Կարծում եմ՝ կարևոր է, որ Ռուսաստանի նախկին փոխվարչապետը և նահանգապետը այդպես էլ օլիգարխ չդարձավ: Նրան սպանեցին փողոցով քայլելու ժամանակ՝ առանց ջիպերի, թիկնապահների ու առյուծների պաշտպանության:
Իսկ ի՞նչ ունեինք մենք, երբ մեր գլխավոր ընդդիմադիր-օլիգարխը գտնվում էր այդ պատնեշների ետևում. ոչինչ, ընդամենը անհրաժեշտ էր մի փոքր ձայնը բարձրացնել այդ «պաշտպանների» վրա, և նրանք անմիջապես հանձնվեցին:
Արդյոք կարելի՞ է ժամանակային զուգահեռներ անցկացնել Ծառուկյանին քաղաքականությունից դուրս մղելու և Նեմցովի սպանության միջև. կարծում եմ, որ ոչ: Նեմցովի սպանությանը ավելի կարևոր զուգահեռ է Ռուսաստանի Դաշնության Խորհրդի միջազգային կոմիտեի ղեկավար Կոնստանտին Կոսաչևի հայտարարությունն առ այն, որ Հայաստանում գրանցված 350 ՀԿ-ները խանգարում են Պուտինին:
«Ով Պուտինի հետ չէ, մեր դեմ է» քաղաքականությունը Նեմցովի սպանությունից հետո սկսվող տեռորի պայմաններում էապես կազդի նաև Հայաստանում ձևավորվող նոր ընդդիմության օրակարգի վրա, պետք է ենթադրել, որ այն նույնպես կվախենա հակապուտինյան լինել:
Որ Ռուսաստանը Հայաստանից ևս պահանջելու է ավելի կոշտ ներքին քաղաքականություն վարել՝ կասկած չի հարուցում, պարզ է նաև, թե ինչքան է պահանջելու ձգել պնդօղակները՝ մինչև վերջ, մինչև անկախության կորուստ:
Թե Հայաստանի ռեժիմը և ընդդիմությունը ինչքանով են ունակ դրան դիմագրավելու՝ պարզ դարձավ Ավետիսյանների ընտանիքի սպանության գործից: Հայաստանի անվտանգության ու անկախության պահպանման հիմնական գործոն է մնում այն, ինչը Ուկրաինայի ու հիմա նաև՝ Եվրոպայի անվտանգության հիմնահարցն է. թե ինչքան կգոյատևի Պուտինը: