ԱԺ պատգամավոր Նիկոլ Փաշինյանը խորհրդարանի ոչիշխանական խմբակցություններին է ներկայացրել Սերժ Սարգսյանի իմպիչմենտի գործընթացի նախաձեռնությունը, որով արտահերթ նիստ հրավիրելու համար պետք է 44 ստորագրություն: Եթե ոչիշխանական ուժերը միանան, ապա 44 ստորագրության հարցը լուծելի է:
Ոչիշխանական ուժերը պաշտոնապես չեն արձագանքել, ինչը, բնականաբար, պայմանավորված է նրանով, որ պաշտոնապես նոր են միայն ստացել նախաձեռնության մասին տեղեկությունը: Սակայն ոչպաշտոնական, անհատական մակարդակով արձագանքներից արդեն կարելի է ասել, որ նրանք մտադիր չեն միանալ նախաձեռնությանը՝ ՀԱԿ-ի, ԲՀԿ-ի, ՕԵԿ-ի և ՀՅԴ-ի մասով առնվազն: Առայժմ հստակ է միայն, որ նախաձեռնությանը միանում է «Ժառանգություն» խմբակցությունից Զարուհի Փոստանջյանը:
Ոչիշխանական ուժերն արդեն, ըստ էության, շրջանառության մեջ են դրել նաև մեկնաբանություն-բացատրություններ, թե ինչու չեն միանա իմպիչմենտի նախաձեռնությանը: Նրանք նշում են, որ միևնույն է՝ չկա պահանջվող 66 ձայն, որը հաջողության հեռանկար կբացեր նախաձեռնության համար, և հետևաբար անիմաստ է նման նախաձեռնություն անելը: Սակայն ոչիշխանական ուժերի այս բացատրությունը, մեղմ ասած, քննադատության չի դիմանում, քանզի նրանք իրենք են հաճախ հանդես եկել 44 ստորագրությամբ արտահերթ նիստերի նախաձեռնությամբ, այն դեպքում, երբ հստակ է եղել, որ ՀՀԿ-ն չի միանում, և նախաձեռնությունը տապալվելու է: Սակայն նման դեպքերի համար ոչիշխանական ուժերը անիմաստ չեն համարել 66 ձայնի բացակայության դեպքում գնալ արտահերթ նիստեր նախաձեռնելուն: Հետևաբար ակնհայտ է, որ Փաշինյանի նախաձեռնության դեպքում նման պատճառաբանությամբ ստորագրությունից հրաժարվելը զուտ քաղաքական դիրքորոշման հարց է:
Նիկոլ Փաշինյանի նախաձեռնությունն էլ, իհարկե, զուտ քաղաքական հարց է, և կասկածից վեր է, որ Փաշինյանը նման նախաձեռնությամբ հանդես է եկել ոչ թե իմպիչմենտի գործընթացի հաջողության հանդեպ անմնացորդ հավատով, այլ որպես քաղաքական ակտ, որին առաջարկում է միանալ Սերժ Սարգսյանի հրաժարականի կամ պաշտոնանկության կողմնակից խորհրդարանական բոլոր ուժերին: Հայտնի է նաև, թե ինչ պայմաններում է Փաշինյանը հանձն առել հանդես գալ նման նախաձեռնությամբ. պարզելու համար, թե արդյոք ոչիշխանական ուժերը կիմանա՞ն իրեն և կպահանջե՞ն Սերժ Սարգսյանի հրաժարականը: Եվ առավել ևս տարօրինակ կլինի, եթե անգամ այս՝ ըստ էության զուտ քաղաքական ակտին ոչիշխանական ուժերը չմիանան, այն դեպքում, երբ հավաստիացնում են, որ իրենց նպատակը իշխանափոխությունն է: Ի վերջո, այդ ուժերից, այսպես ասած, հասնում է ընդամենը ստորագրել, քանի որ նախաձեռնության համար պատասխանատվությունը Փաշինյանի վրա է:
Եվ ահա այս պայմաններում անգամ ստորագրությունից հրաժարումը վկայում է, որ ոչիշխանական ճամբարում խնդիր կա անգամ նման՝ իրավականորեն որևէ հետևանք չներկայացնող փաստաթղթով Սերժ Սարգսյանի հրաժարական պահանջելու հարցում, ուր մնաց՝ պահանջել, այսպես ասած, իրական հրաժարական:
Այս տեսանկյունից՝ իմպիչմենտի նախաձեռնված գործընթացը ինչ-որ իմաստով լյուստրացիոն բնույթ է ստանում ներքաղաքական գործընթացների համար և այս տեսանկյունից հասարակական փոքրիշատե էֆեկտ իհարկե կունենա: Բայց, ընդհանուր առմամբ, ստեղծված իրավիճակը մեծ հաշվով խոսում է Հայաստանում ներքաղաքական գործընթացում էֆեկտիվության հսկայական դեֆիցիտի մասին:
Լուսանկարը՝ armtimes.com-ի
