Էրեբունի և Նուբարաշեն վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարանում Վարդան Գրիգորյանի նախագահությամբ սկսվեց Մհեր Վարդանյանի և Արսեն Գրիգորյանի գործի դատական քննությունը:
Տավուշի մարզի բնակիչներ, 27-ամյա Մհեր Վարդանյանը և 36-ամյա Արսեն Գրիգորյանը մեղադրվում են խմբի կազմում, առողջության համար վտանգավոր բռնություն գործադրելով, անչափահաս՝ 1996 թվականի օգոստոսի 19-ին ծնված աղջկա՝ Աննայի (անունը փոխված է) առևանգման համար՝ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 131 հոդվածի 2-րդ մասի 1-ին, 2-րդ և 4-րդ կետերով:
Ըստ մեղադրանքի՝ Մհեր Վարդանյանը 2012 թվականին տեսել է անչափահաս Աննային ու հավանել է: Նա խոսել է աղջկա հետ, առաջարկություն է արել, բայց անչափահաս աղջիկն ասել է, որ իր համար դեռ վաղ է, երիտասարդը պիտի սպասի:
2014 թվականի հունվարին Մհերը արտագնա աշխատանքի է մեկնել Մոսկվա: Այնտեղից պարբերաբար զանգահարել է Աննային: Աղջիկն ասել է, թե նրան չի հավանում ու խնդրել է այլևս չզանգել:
Մհերի մտադրությունն այս պատասխանից չի փոխվել: Նա վճռել է հասնել իր ուզածին: Դրա համար որոշել է առևանգել Աննային:
Իր մտադրության մասին Մհերն ասել է Մոսկվայում գտնվող բարեկամին՝ Արսեն Գրիգորյանին: Վերջինս, Մհերից ավելի տարիքով լինելով, ոչ միայն նրան հետ չի պահել, այլև համաձայնել է ինքն էլ մասնակցել անչափահաս աղջկա առևանգմանը:
Համաձայնության գալով՝ Մհերն ու Արսենը 2014 թվականի հունիսին Մոսկվայից ժամանել են Հայաստան, ժամանակավոր բնակություն են հաստատել Աբովյանում:
Նրանք՝ երկու չափահաս տղամարդիկ, տաքսի ծառայությունից օրավարձով մեքենա են վերցրել և սկսել են հետևել Երևանում բժշկական քոլեջում սովորող ու Արցախի փողոցի շենքերից մեկում վարձակալությամբ բնակվող Աննային:
Դեպքի օրը՝ հունիսի 19-ին, Մհերն ու Արսենը մեքենայով կանգնած են եղել աղջկա շենքի մոտ: Տեսել են, որ նա դուրս եկավ տնից, երթուղային տաքսի նստեց:
Իրենց վարձակալած մեքենայով Մհերն ու Արսենը հետևել են երթուղայինին: Աննան իջել է Միքայելյանի անվան հիվանդանոցի մոտ, մտել է հիվանդանոց:
Մհերն ու Արսենը կանգնել են հիվանդանոցի մոտ: Նրանք որոշել են հենց այդ օրը, երբ աղջիկը տուն վերադառնա, առևանգել նրան:
Որոշել են նաև «օգնական ուժ» ներգրավել: Զանգել են Արսենի եղբոր ընկերներից մեկին, առաջարկել են միանալ իրենց ու Մհերի համար աղջիկ փախցնել:
Այս երրորդ անձը գործով այդպես էլ մնացել է չպարզված: Այդ հանգամանքը հետագայում դեր է խաղալու այս գործի քննության գործում:
Համաձայնելով օգնել Մհերին ու Արսենին՝ չպարզված անձը տաքսի ծառայության մեքենա է նստել ու հասել Միքայելյանի հիվանդանոցի մոտ:
Ժամը 14-ի սահմաններում Աննան դուրս է եկել հիվանդանոցից, նստել իրեն տուն տանող երթուղային տաքսին ու ճանապարհվել դեպի Արցախի փողոց:
Մհերն ու Արսենը իրենց վարձակալած մեքենայով, իսկ չպարզված անձը տաքսիով ավելի արագ են հասել աղջկա շենքի մոտ:
Արսենն ու չպարզված անձը Աննային սպասել են մուտքի մոտ: Նրանք դերաբաշխում են կատարել, յուրաքանչյուրն իմացել է իր անելիքը:
Երբ Աննան մոտեցել է մուտքին, չպարզված անձը, ըստ մեղադրանքի, գրկել է աղջկան, նրա կյանքի և առողջության համար վտանգավոր բռնություն է գործադրել ու նրա կամքին հակառակ նստեցրել է մեքենա: Արսենը բացել է մեքենայի դուռը, օգնել է, որ դիմադրող աղջկան մեքենա նստեցնեն:
Մեքենայի մեջ Արսենը բռնել է աղջկա ձեռքերից, որ նա դուրս չնետվի:
Անչափահաս աղջկան այսպես բացահայտ առևանգել ու տեղափոխել են Գրիգորյանի ծանոթին պատկանող շինությունը՝ Շիրակի փողոցում:
Չպարզված անձը հեռացել է:
Իսկ շինությունում աղջկա գտնվելու մասին ստացված օպերատիվ տեղեկությամբ ոստիկանները վրա են հասել ու ազատել առևանգվածին:
Մհեր Վարդանյանի ու Արսեն Գրիգորյանի խափանման միջոց է ընտրվել կալանավորումը:
Դատական նիստը սկսվելուց հետո ամբաստանյալներ Վարդանյանն ու Գրիգորյանը միջնորդեցին, որ իրենց գործը քննվի արագացված կարգով: Նրանք հայտնեցին թե հասկանում են՝ ինչի համար են մեղադրվում, իրենց լիովին մեղավոր են ճանաչում:
Տուժող աղջիկը՝ Աննան, Մհերի կատարած հանցավոր արարքից հետո արդեն իր կամքով ամուսնացել է իր սրտի ուզած երիտասարդի հետ, ընտանիք է կազմել, ըստ դատարանում հնչած տեղեկության՝ արդեն բալիկի է սպասում և այս գործով դատական նիստերին չի ներկայանում:
Աննան նախապես դատարանին դիմում է հղել՝ հայտնելով, թե ընտանիք է կազմել, ամբաստանյալներ Մհեր Վարդանյանին ու Արսեն Գրիգորյանին էլ ներել է, խնդրում է նրանց ազատազրկման չդատապարտել: Տուժողը չի առարկել նաև դատաքննության արագացված կարգ կիրառելու դեմ:
Մնում էր, որ այդ կարգի դեմ չառարկեր մեղադրող Ռ. Երիցյանը, ով մեղադրական եզրակացությունը հաստատելիս առարկել էր արագացված կարգի կիրառման դեմ: Սակայն պրակտիկայում նման դեպքերում, երբ դատարանում ամբաստանյալներն իրենց մեղավոր են ճանաչում, տուժողն էլ չի առարկում արագացված կարգի դեմ, մեղադրողները հաճախ փոխում են իրենց դիրքորոշումը:
Կարծես թե նույն սցենարը կարող էր լինել նաև այս գործով: Եվ գործի դատական քննությունը արագացված կերպով կավարտվեր:
Սակայն ի զարմանս կողմերի՝ մեղադրող Երիցյանն առարկեց արագացված կարգի կիրառման դեմ:
Մեղադրողն իր առարկությունը հիմնավորեց հետևյալ կերպ. Մհերն ու Արսենը իրենց մեղավոր են ճանաչում անչափահասի նկատմամբ կատարված մի արարքի համար, որին նրանց հետ միասին մասնակից է եղել ևս մեկը, ում անձը գործի նախաքննության ընթացքում այդպես էլ մնացել է չբացահայտված: Գործից մաս է անջատվել, չբացահայտված անձի վերաբերյալ դեռ քննություն կատարվում է, սակայն մեղադրողը հույս հայտնեց, որ ներկա գործի դատական լիարժեք քննության ընթացքում էլ ինքը հնարավորություն է տեսնում, որ բացահայտվի հանցագործության երրորդ մասնակիցը:
Մհերն ու Արսենը պատճառաբանել են, թե չգիտեն՝ ով է եղել երրորդ անձը, բայց մեղադրողը այդ պատճառաբանությունն անարժանահավատ համարեց, որովհետև անծանոթի հետ աղջիկ առևանգելու չեն գնում, և անծանոթն էլ դժվար թե միանար իրեն անհայտ երիտասարդների բռնած հանցավոր գործին:
Մեղադրողի առարկությունը հիմք է, որ գործը արագացված ընթացակարգով չքննվի:
Նախագահողը, հետևաբար, մերժեց ամբաստանյալների միջնորդությունը՝ դատաքննության արագացված կարգ կիրառելու վերաբերյալ:
Գործի քննությունը կընթանա սովորական կարգով: Կհետազոտվեն ապացույցները, կհարցաքննվեն կողմերը:
Դատարանը ապացույցների հետազոտման կարգ սահմանեց. կհարցաքննվեն տուժող Աննան, վկաները, ամբաստանյալները, կհետազոտվեն գործում առկա մյուս ապացույցները:
Տուժողի բացակայության պատճառով դատական նիստը հետաձգվեց:
Դատարանը միջոցներ ձեռք կառնի տուժողի և վկաների ներկայությունը հաջորդ դատական նիստին՝ դեկտեմբերի 1-ին ապահովելու համար: