Կարևոր է, որ Ալիևն ու Սարգսյանը շփվեցին Փարիզում և ոչ ավելին: Այս մասին այսօր «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց ՌՊՀՀ տարածաշրջանի և արտաքին քաղաքականության ամբիոնի դոցենտ, Միջազգային հարաբերությունների ռուսական խորհրդի փորձագետ, պատմական գիտությունների թեկնածու, հեղինակավոր ռուսաստանցի սյունակագիր Սերգեյ Մարկեդոնովը՝ անդրադառնալով Փարիզում Ֆրանսիայի նախագահ Ֆրանսուա Օլանդի կողմից կազմակերպված Ալիև-Սարգսյան հանդիպման արդյունքներին:
Ռուսաստանցի միջազգայնագետը նշեց, որ Փարիզում հանդիպելով՝ Սերժ Սարգսյանն ու Իլհամ Ալիևը փորձեցին ևս մեկ անգամ խթանել Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության խաղաղ կարգավորման գործընթացը: Սակայն, նրա գնահատմամբ, հանդիպումը լավատեսական գնահատականներ և կանխատեսումներ անելու հիմք չի տալիս: Առավել ևս, Մարկեդոնովի խոսքով, ԼՂ հակամարտության խաղաղ կարգավորման բանակցություններում բեկման մասին խոսելը ծիծաղելի է նույնիսկ ապագայի համար:
«Խոսվում է բեկման մասին, այնինչ դա հիմնավորված չէ ոչնչով, ոչ մի բացատրություն չկա դրա համար: Բեկումն այն է, երբ երկու կողմերը պատրաստ են այդ բեկմանը, արդեն ունեն որոշակի համաձայնություն, որը ձեռնտու է և Երևանին, և Բաքվին: Եթե ամենացավոտ հարցերի վերաբերյալ Երևանն ու Բաքուն չունեն կոնսենսուս, ապա մնացած ամեն ինչ ենթադրություն է»,- ասաց փորձագետը՝ շարունակելով, որ կարևոր է հենց փարիզյան հանդիպման փաստը, այսինքն՝ այն, որ կայացավ նախագահական մակարդակով հանդիպում: Նրա գնահատմամբ՝ ԼՂ հակամարտության գոտում ժամանակ առ ժամանակ բռնկվող լարվածությունները վերահսկելու և թուլացնելու տեսանկյունից նախագահական մակարդակով հանդիպումները ծայրաստիճան կարևոր են: Մարկեդոնովի կարծիքով՝ կարևոր է, եթե չկա առաջընթաց, գոնե իրավիճակը պահպանվի այնպիսին, ինչպիսին այսօր կա:
Որպես բացասական գործոն՝ փորձագետը նշեց, որ ուկրաինական ճգնաժամի ֆոնին ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահ երկրները սկսում են գործել առանձին-առանձին՝ զբաղվելով ինքնագործունեությամբ:
«Ամերիկացիներն՝ առանձին, ֆրանսիացիներն՝ առանձին, իսկ ռուսներն՝ առանձին այն դեպքում, երբ այս երեք կողմերը համանախագահներ են, նրանք ունեն ընդհանուր սոլիդար պատասխանատվություն, հանձնառու են միասին աշխատել հակամարտությունը կարգավորելու համար: Նրանք պետք է ապացուցեին, որ, չնայած ուկրաինական ճգնաժամին, չնայած դժվարագույն հարաբերություններին Ռուսաստանի և Արևմուտքի միջև, այս հակամարտության կարգավորման գործընթացի շրջանակում իրենք կարողանում են համագործակցել և աշխատել միասնաբար: Սա հիանալի ազդակ կլիներ: Բայց ես այլևս խիստ կասկածներ ունեմ, որ սա կհաջողվի անել ապագայում:
Եթե շեշտադրումներով առանձնացնենք, ապա բեկում չկա, չկա համաձայնություն Բաքվում և Երևանում, չկա զիջման գնալու ցանկություն ոչ Բաքվում, ոչ Երևանում, հիմքեր չկան նույնիսկ դրա համար, սակայն որպես դրական հանգամանք կնշեմ այն, որ հակամարտող երկրների ղեկավարները հանդիպում են, հանդիպումների ընթացքում շփվում և դա կարևոր է, դա արդեն դրական է»,- մեկնաբանեց Սերգեյ Մարկեդոնովը:
Խոսելով Ֆրանսիայի նախագահ Ֆրանսուա Օլանդի հայտարարությունից, թե կողմերը համաձայնել են աշխատել մեծ խաղաղ պայմանագրի վրա՝ ասաց, որ դա ոչինչ չի նշանակում: Նա հորդորեց այլևս չքննարկել արտահայտություններ, որոնք ապարդյուն քննարկվել են բազմիցս։ «Կողմերը համաձայնել են ամեն ինչի շուրջ, բացի Ղարաբաղի կարգավիճակից և փախստականների հարցերից, կան ինչ-ինչ հարցերում փոքրիկ համաձայնություններ, բայց ոչ ամենագլխավորի շուրջ, և սա է ամենաէականը»,- ասաց Սերգեյ Մարկեդոնովը:
Հիշեցնենք, որ օրերս Փարիզում անցկացվեցին Ֆրանսիայի նախագահ Ֆրանսուա Օլանդի նախաձեռնությամբ հոկտեմբերի 27-ին ԼՂ հիմնահարցի կարգավորմանն ուղղված բանակցությունները: Ֆրանսիայի նախագահի հետ առավոտյան կայացած առանձնազրույցներից հետո Հայաստանի և Ադրբեջանի նախագահները բանակցություններ վարեցին ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահների և ԵԱՀԿ գործող նախագահի անձնական ներկայացուցիչ Անջեյ Կասպրշչիկի մասնակցությամբ, ապա տեղի ունեցավ Սերժ Սարգսյանի և Իլհամ Ալիևի առանձնազրույցը: Բանակցությունների արդյունքներն ուշ երեկոյան ամփոփվեցին նախագահներ Ֆրանսուա Օլանդի, Սերժ Սարգսյանի, Իլհամ Ալիևի և ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահներ Իգոր Պոպովի (Ռուսաստան), Ջեյմս Ուորլիքի (ԱՄՆ), Պիեռ Անդիոյի (Ֆրանսիա) և ԵԱՀԿ գործող նախագահի անձնական ներկայացուցիչ Անջեյ Կասպրշչիկի համատեղ հանդիպման ժամանակ:
Խաղաղ բանակցություններում առաջընթաց արձանագրելու համար հանդիպման մասնակիցները կարևորել էին ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահության շրջանակներում երկխոսության շարունակումը և վստահության ամրապնդման ուղղությամբ ջանքերը: Ընդգծվել է հակամարտության խաղաղ կարգավորման այլընտրանքի բացակայությունը: Պայմանավորվածություն է ձեռք բերվել կողմերի միջև շարունակել բարձր մակարդակի բանակցությունները:
