Ոչ իշխանական եռյակի օրակարգում ոչ պաշտոնապես ներառված կարելի է համարել արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունների պահանջը: Այդ պահանջը ուղղակի հնչեցնող չկա, սակայն արդեն իսկ եռյակի որոշ ներկայացուցիչներ, առավելապես, իհարկե, ԲՀԿ-ից, խոսում են նման պահանջի հնարավորության մասին:
Ըստ որում` հետաքրքրական մի բան էլ. ռուսական մամուլում արդեն հայտնվում են տեղեկություններ, որ եռյակը շատ մոտ ապագայում իշխանություններին ներկայացնելու է նման պահանջ: Եվ նույնիսկ ժամկետներ են նշվում՝ 2015 թվականի ամառ:
Եռյակի օրակարգում նման պահանջի ի հայտ գալը անսպասելի կամ զարմանալի բան չի լինի: Շատ էական է, թե ինչ շեշտադրումով է նման պահանջը դրվում: Օրինակ` արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունների պահանջ դրել է նաև ՀԱԿ-ը, մինչև իշխանությունների հետ երկխոսությունը, սակայն չի ունեցել, այսպես ասած, պլան «Բ», թե որն է հաջորդ քայլը պահանջը չկատարելու դեպքում:
Այսօր ունի՞ պլան «Բ» ոչ իշխանական եռյակը: Նման պլանի մասին ակնարկում է ԲՀԿ առաջնորդ Գագիկ Ծառուկյանը իր հարցազրույցում, որ երեկ տվել է յուրային լրատվամիջոցին: Ծառուկյանն ասում է, որ իրենց հռչակած շարժման մարզային շտաբների խնդիրն է լինելու անհրաժեշտության դեպքում կազմակերպել հոծ հանրահավաքներ ոչ միայն Երևանում, այլ ըստ էության` հենց տեղերում: Այսինքն` ԲՀԿ-ն իշխանություններին սպառնում է համատարած հանրահավաքներով, ինչը, իհարկե, իրականանալիության պարագայում բավական աշխատող և զգալի ազդեցություն ունեցող գործիք կարող է լինել:
Կասկած չկա, որ ԲՀԿ-ն ունի բավարար մարդկային ռեսուրս տարբեր տեղերում համաժամանակյա հանրահավաքներ անցկացնելու համար, և Ազատության հրապարակում հավաքվող ռեսուրսը ԲՀԿ-ի հնարավորությունների եզրագիծը չէ: Սակայն պլան «Բ»-ն էլ, բնականաբար, չի կարող եզրագծվել լոկ մարզային հանրահավաքներով, որովհետև այդ հանրահավաքներն էլ ինքնին կմարեն, եթե զուտ հանրահավաք են և չեն ենթադրում այլ մոտեցումներ: Սակայն այս մասով գործողությունների մասին ազդարարման բացակայությունը բոլորովին չի խոսում անպայմանորեն դրանց բացակայության մասին էլ:
Ակնհայտ է, որ հետագա գործողությունների մասին ԲՀԿ-ն այսօր չի բացահայտի: Սակայն նույնքան ակնհայտ է նաև, որ իրենց գործողությունների մասին բացահայտորեն չեն հայտարարի նաև ՀՀԿ-ականները, և միամտություն կլինի կարծել,թե նրանք հակաքայլեր չունեն: ԲՀԿ-ն էլ անկասկած գիտի այդ մասին, այդ պատճառով էլ ԲՀԿ առաջնորդը հերթական անգամ շեշտում է, որ կառավարման համակարգում թշնամիներ չունեն, և աշխատողները հիմնականում ազնիվ են:
Այսինքն` ԲՀԿ-ն այդ վերաբերմունքը պետական ապարատի հանդեպ արտահայտում է նաե հենց նման հակաքայլերի հավանականությունը նկատի առնելով, և հենց այս պատճառով է, որ «Բարգավաճ Հայաստանի» հռչակած շարժման համար կարևոր է պետական ապարատն իր կողմը գրավելը` ՀՀԿ-ին կամ Սերժ Սարգսյանին հակաքայլերի հնարավորությունից զրկելու համար: Այսինքն, ըստ էության, պայքար է միևնույն գործիքի շուրջ, ասել է թե` ԲՀԿ-ն ունենալով մեծ ռեսուրսներ, այնուամենայնիվ, վճռորոշ գործիքի առումով տարբերակներ չունի և առանցքայինը, ճակատագրականը լինելու է պետական ապարատը, իր հարակից սեգմենտներով, և ով տնօրինում է այդ ապարատը, նա էլ ըստ էության իրավիճակն է տնօրինում:
Այս հանգամանքը կարևոր դերակատարում է ունենալու արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունների պահանջի ձևակերպման առումով: Խնդիրը, սակայն, ունի նաև իրավական կամ պրոցեդուրալ կողմ: Խորհրդարանը լուծարելու հիմքերը շատ հստակ են գործող Սահմանադրությամբ և լուծարել հնարավոր է միայն խորհրդարանի, այսպես ասած, անաշխատունակության պարագայում: Իսկ եթե այնտեղ ՀՀԿ-ն ունի բացարձակ մեծամասնություն, ապա անաշխատունակություն կարող է լինել միմիայն այն դեպքում, եթե ՀՀԿ-ն կամենա: Եվ վերստին իրավիճակը հանգում է պետական ապարատին` այս գործոնի առավել լայն իմաստով, մինչև խորհրդարանական մեծամասնություն:
Այսինքն` խորհրդարանի անաշխատունակության և ըստ այդմ լուծարելու սահմանադրական հիմքերի ապահովման համար ՀՀԿ-ական մեծամասնությունը պետք է սաբոտաժի ենթարկի խորհրդարանական աշխատանքները կամ այլ կերպ ասած` պետք է անցնի ԲՀԿ-ի կողմը: Հետևաբար` ԲՀԿ-ն կամ պետք է գնա արդեն ոչ սահմանադրական որևէ ճանապարհով, կամ` եթե սահմանադրական ճանապարհն է մնում, ապա խորհրդարանի լուծարման սահմանադրական հիմքերն ապահովելու, պահպանելու համար պետք է իր կողմը գրավի ՀՀԿ-ականների մի մասին, որպեսզի ներկայիս մեծամասնությունն այլևս չկարողանա բացարձակ մեծամասնություն լինել, և խորհրդարանական աշխատանքները տապալվեն:
Ամենայն հավանականությամբ, արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունների պահանջի, այսպես ասած, պաշտոնական ձևակերպում կարող է լինել միմիայն այս հեռանկարի կապակցությամբ քիչ թե շատ որոշակի ուրվագծի պայմաններում:
Լուսանկարը՝ Photolure-ի