Մայրության նպաստները կրճատելու մտադրությունը, որ արդեն հասցրել է հարուցել աշխատող հղի կանանց դժգոհությունը և դարձել մի շարք բողոքի ցույցերի պատճառ, Հայաստանի կառավարությունը պատճառաբանում է ոլորտում կոռուպցիոն ռիսկով, կոռուպցիոն սխեմաների առկայությամբ:
Ինչպես գիտենք, կառավարությունը մտադիր է օրենքի նախագիծ մշակել և ընդունել տալ Ազգային ժողովում, ըստ որի կկրճատվի աշխատող մայրերի նպաստի չափը, դրա փոխարեն նպաստ կստանան նաև չաշխատող մայրերը: Մի կողմից քայլ է չաշխատող մայրերի ուղղությամբ՝ ողջունելի քայլ, մյուս կողմից` այդ քայլն արվում է աշխատող մայրերի հաշվին, այսինքն` կառավարությունն, ըստ էության, կոնֆլիկտ է առաջացնում հասարակության միևնույն սեգմենտի մաս հանդիսացող սոցիալական շերտի միջև: Իհարկե, ի տարբերություն կառավարության, ապագա մայրերն ունեն բավարար գիտակցություն խնդրի էությունը հասկանալու և միմյանց չքարկոծելու համար:
Բայց, միևնույն ժամանակ, կառավարությունը կրճատումները պատճառաբանում է ոչ թե չաշխատող մայրերին էլ ինչ-որ նպաստ սահմանելու հանգամանքով, այլ աշխատողների պարագայում կոռուպցիոն սխեմաների առկայության: Ըստ կառավարության` շատերը ֆիկտիվ աշխատավարձեր կամ ընդհանրապես ֆիկտիվ աշխատանք են ցույց տալիս, և իրականում լինելով չաշխատող` ստանում են բարձր փոխհատուցումներ: Ասել, որ այս խնդիրը չկա և կառավարությունը չափազանցնում է` սխալ կլինի: Իհարկե, կա խնդիրը: Թե ինչքան է այն տարածված` դժվար է ասել: Բայց որ գայթակղիչ է, և հնարավորություն ունեցողները կօգտվեն, անկասկած է: Եվ անկասկած է նաև, որ ինչպես ցանկացած կոռուպցիոն երևույթի դեմ, այս դեպքում էլ պետք է գործնական պայքար: Սակայն երկու ցցուն նկատառում:
Միգուցե չաշխատող մայրերին նպաստ տալու և ընդհանրապես պետական գումարները խնայելու համար կառավարությունը գործնական ռևիզիայի ենթարկի ոչ թե հղի կանանց գրպանը, այլ առավել լայն և խոշոր կոռուպցիոն սխեմաների մեջ ներգրավված պաշտոնյաների, այդ թվում և` բարձրաստիճան պաշտոնյաների գրպանները: Միգուցե հղիների դեմ կոռուպցիոն սուր ճոճելուց առաջ արժե մի քիչ էլ «հղի» տղամարդկանց դեմ ճոճել այդ սուրը, մասնավորապես բարձրաստիճան գործընկերների, թեկուզ իրենք իրենց, այլ տարատեսակ պաշտոնյաների, որոնք այնքան ճոխ և կուշտ են ապրում ինչ-որ անբացատրելի հնարքով, քանի որ նրանց աշխատավարձերը ոչ մի կերպ չեն համապատասխանում ունեցվածքին ու կենսակերպին, որ նրանց կազմվածքը հղիություն է հիշեցնում:
Որևէ կերպ չի կարող հավատ ընծայել այն, որ այդ կոռուպցիոն սխեմաները պակաս վնաս են հասցնում պետական բյուջեին և պետության հնարավորություններին, քան հղիների ֆիկտիվ աշխատանքի կամ աշխատավարձի հավանականության խնդիրը: Եթե այդտեղ կա կոռուպցիա, ապա այն ընդամենը կաթիլ է Հայաստանի իշխանական կոռուպցիայի ծովում: Հետևաբար, երբ կառավարությունը հսկա ծովը թողած, ինչ-որ փոքր առվակի հետևից է ընկել «ջրի հարց» լուծելու համար, դա առնվազն ծիծաղելի և զավեշտալի է:
Երկրորդ` կառավարությունը կոռուպցիայի դեմ պայքարի հետաքրքիր տարբերակ է գտել: Ասում են, որ մայրերը երբեմն ֆիկցիայի են դիմում աշխատանքի ու աշխատավարձի մասով, հետևաբար պետք է կրճատել նրանց հատկացվող գումարները: Եվ կրճատում են բոլորինը: Դա մոտավորապես նույնն է, երբ ասենք` կառավարությունում մեկը գողություն անի (հասկանալի է, որ իրականում հակառակն է, և երևի թե մեկն է, որ գողություն չի անում), և այդ մեկին հայտնաբերելու ու պատժելու փոխարեն, գողությունը վերացնելու համար ամբողջ կառավարությանը բանտ նստացնեն: Հազիվ թե կառավարության անդամները, մասնավորապես այս մտադրության հեղինակներն ու ջատագովները այդպիսի մոտեցումը ողջունեն և սկսեն իրենց բանտ նստելը հիմնավորել այնպիսի խելոք դեմքով, ինչպես հիմա փորձում են անել աշխատող մայրերի նպաստները կրճատելու մտադրության մասով:
Հայաստանի իշխանությունը այդ առումով կոռուպցիայի դեմ պայքարի հետաքրքիր ոճ է ընտրել: Ինչպես ստվերի դեմ պայքարում՝ մանր առևտրականներին ստիպում էին գնալ և խոշորից թուղթ բերել` ասելով, թե իրենց խնդիրը, այսինքն` կառավարության խնդիրը խոշորին վերահսկելն է, փոքրերի հետ գործ չունեն: Եթե խոշորն է ձեր խնդիրը, ապա գնացեք և բացահայտեք խոշորին, ինչո՞ւ եք ձեր խնդիրը բարդում փոքր ու միջին բիզնեսի ուսերին, երբ այդ ուսերը անկասկած չունեն այդպիսի խնդիրներ տանելու այնպիսի լծակներ, որպիսին ունի կառավարությունը` ի դեմս իրավապահ հսկա համակարգի, հարկային ու մաքսային հսկա գերնախարարության: Մինչդեռ այս ամենը գործի դնելու փոխարեն կառավարությունը բեռը դնում էր փոքր ու միջին առևտրականների ուսերին:
Այս դեպքում էլ կառավարությունն իր հսկա, հարկատուների հաշվին պահվող իրավապահ և իրավապահպան, հարկային վարչարարության ապարատները գործի դնելու և կոռուպցիոն դեպքերը կոնկրետ, թիրախավորված բացահայտելու և պատասխանատվության համակարգի ձևավորման արդյունքում կոռուպցիայի դեմ պայքարելու փոխարեն, պայքարում է աշխատող հղիների դեմ ընդհանրապես: Նկատի ունենալով այս դեպքում թիրախի տակ հայտնված շերտի ֆիզիկական վիճակը` կարող ենք ասել, որ կառավարության գործողությունները, ի տարբերություն առևտրականների խնդրի, հակասության մեջ են ոչ միայն տրամաբանության, այլ նաև բարոյականության հետ: