«Առաջին լրատվական»-ի Realpolitik հաղորդաշարի հյուրն է Հայաստանի Պահպանողական կուսակցության առաջնորդ Միքայել Հայրապետյանը:
– Այն, ինչ տեղի է ունենում Ազատության հրապարակում և այն ուղերձները, որոնք հնչում են հրապարակի հարթակից, Ձեզ համար որքանո՞վ են հասկանալի, ընկալելի և ընդունելի: Դուք կարողացե՞լ եք ամբողջությամբ յուրացնել այն, ինչ հրամցվում է հասարակության այն հատվածին, ովքեր իրենց տեսնում են այդ հրապարակում և այդ հրապարակում հնչող տեսակետների, ուղերձների կրողներն ու իրացնողներն են:
– Սկսենք այնտեղից, թե ինչքանով է հետաքրքիր: Ճիշտն ասած` քանի որ հստակ պատկերացնելի է, թե ինչ պետք է լինի, ինչի համար է դա արվում, ինչ ակնկալիքներ կան, արդեն իսկ անհետաքրքիր է խաղը: Դրա համար փորձագետի մանրակրկիտությամբ չենք հետաքրքրվում: Նույնիսկ երեկվա հանրահավաքի ելույթներին ծանոթ չեմ: Հանրահավաքի ընթացքում լսում էի Պուտինի խոսքը, դա երևի ավելի կարևոր էր Հայաստանի ապագայի համար, քան այն բանականության սիմֆոնիան, ինչը օպերայում էր:
– Իսկ նպատակների առումո՞վ: Դուք նշեցիք, որ գիտեք նպատակները, դրանք որքանո՞վ են ներքին սպառման համար, որքանո՞վ են ուղղորդված դրսից:
– Չէ՞ որ դրսից ուղղորդված են՝ կասկած չկա:
– Դրսից, որտեղի՞ց:
– Անշուշտ Ռուսաստանից, որովհետև Հայաստանի մետրոպոլիան Ռուսաստանն է: Պարզապես այնտեղ մի փոքր զավեշտ կա: Կհիշեք «Ռուսական կայսրության թագը». այնտեղ մի քանի հոգի վիճում էին` խփելով սեփական գլխին և ասելով, որ այստեղ պետք է լինի կայսրության թագը: Ինձ վրա այս տպավորությունն է թողնում, որ այսօրվա Հայաստանում վերակացուն ոչ թե Սերժն է, այլ մենք ենք՝ ներքին սպառման համար: Արտաքին ուղերձն էլ այն էր, որ մենք ավելի Սերժ կլինենք, քան Սերժն է: Բնականաբար, դա Ռուսաստանին էլ ձեռնտու է: Ռուսաստանն ինքը ուղղորդում է, Ռուսաստանն ինքը կազմակերպում է:
– Իշխանությանն ավելի իր կրունկի տակ պահելու:
– Այո, որպեսզի ասի գործող իշխանությանը` հանկարծ մի փոքր քո երկրի շահը հետապնդվեց, փոխարինողները կան, տես` ոնց են գզվռտվում, տես` ինչի են ընդունակ: Այնպես որ, տեղդ ճանաչի, Սերժ, կկատարես այն, ինչ մենք կասենք: Այս թատրոնն է իրականացվում, և բառերը մաշվում են:
– Դուք չեք լսել հանրահավաքի ելույթները, բայց մեջբերեմ հանրահավաքում Լևոն Տեր-Պետրոսյանի ելույթից մի շատ կարևոր հատված. նա ԵՏՄ-ին Հայաստանի անդամակցությունը մինչ այդ համարել էր անշրջելի, իսկ հիմա ասում էր, որ ընդհանրապես պետք չէ ողբալ: Հայաստանը կարող է մարդու ազատությունների, խղճի, խոսքի ազատությունների երկիր դառնալ նույնիսկ ԵՏՄ կազմում, և եթե այստեղ վճռորոշ դերակատարում ունի Ռուսաստանը, մենք նույնը պետք է արձանագրենք ԵՄ դեպքում, որտեղ իրենց խոսքն են ասում ԵՄ այնպիսի դերակատարներ, ինչպիսիք են Գերմանիան, Ֆրանսիան, ուստի ինքնիշխանության կորստի մասին զառանցանքները պետք չէ ուշադրության արժանացնել և այլն: Նման համեմատություն, որն ըստ էության վտանգավոր է:
– Ձեր մեջբերմամբ, ես հիմնադիր նախագահի խոսքը լսեցի: Ողնաշարն, այո, դասականորեն ընդունելի է ինձ համար: Դասական պահպանողական մոտեցում է: Ողբերգություն սարքել պետք չէ և դրան դեմ գնալու համար, եթե գինը շատ թանկ է, բնականաբար դա մեր խնդիրը չէ: Մենք տեսնում ենք աշխարհակարգի փոփոխության խնդիր է դրված: Մենք այնտեղ մատյան գո՞ւնդ ենք կազմում որևէ խրամատի կողմից, թե՞ ոչ: Եթե մատյան գունդ ենք կազմում որևէ խրամատի կողմից` լինի դա արևմտյան կամ հետամնաց ռուս-թաթարական, ղազախ-բելառուսական, որևէ մեկի համար չարժե: Մենք այդ գինը վաղուց ավանսով վճարել ենք 100 տարի առաջ: Եվ եթե դա պետք է մի փոքրիկ Ուկրաինա արժենա, անգամ մեզ համար, այո, ես որպես դասական պահպանողական, որպես ՀՀ քաղաքացի, այո, պատրաստ եմ սպասելու, կրճտացնող ատամներով սպասելու: Ես պատրաստ չեմ այդ գինը վճարելու, մատաղ անելու հերթական անգամ: Մի անգամ այդպիսի մատաղ արեցինք: Առաջին համաշխարհային պատերազմում Անգլիան՝ հաղթող կողմը, այնքան զոհ չտվեց, ինչքան փոքրիկ դաշնակից Հայաստանը տվեց: Երկրորդ համաշխարհայինում ԱՄՆ-ն այնքան զոհ չտվեց, ինչքան պետություն չունեցող հայ ժողովուրդը տվեց: Այդ մասով պարոն նախագահը հրաշալի է ասել, իսկ մնացած էպիտետային մասը խոստանում եմ կարդալ և պատկերացում կազմել:
Հարցազրույցն ամբողջությամբ` տեսանյութում:
