Ոչիշխանական եռյակի այսօր տեղի ունենալիք հանրահավաքը սպասվում է առաջին հերթին այն առումով, որ եռյակը խոստացել է հանրահավաքում ներկայացնել գործողությունների ծրագիր, այսպես ասած, ճանապարհային քարտեզ, որն էլ պետք է ներկայացնի ԲՀԿ առաջնորդ Գագիկ Ծառուկյանը: Ասել են, որ նա ծրագրային ելույթ է ունենալու:
Նախօրեին եռյակի ներկայացուցիչները հայտարարել էին, որ համաձայն չեն Հայաստանում կառավարման ճգնաժամ չլինելու մասին Հովիկ Աբրահամյանի հայտարարություններին, և քանի որ ՀՀԿ-ն տապալել է այդ հարցը խորհրդարանում քննարկելու իրենց նախաձեռնությունը, իրենք կառավարման ճգնաժամի հարցը կքննարկեն Ազատության հրապարակում: Այս փաստն ինքնին, այսինքն՝ այն, որ ՀՀԿ-ն խորհրդարանում քննարկումը տապալել է, և ոչիշխանական ուժերը հայտարարում են, թե այդ դեպքում կքննարկեն հրապարակում, շատ խոսուն է ընդհանրապես ներքաղաքական իրավիճակի առումով: ՀՀԿ-ն խորհրդարանում ունակ է և տապալում է ցանկացած նախաձեռնություն, որն իրեն պետք չէ: ՀՀԿ-ի բացարձակ մեծամասնությունը դա թույլ տալիս է: Այդ մեծամասնությունը ձևավորվել է 2012 թվականի խորհրդարանական ընտրությունների արդյունքում, և ոչիշխանական ուժերը առանց որևէ բողոքի ընդունել են այդ արդյունքները: Այսինքն՝ նրանք, ըստ էության, ընդունել են այն խաղի կանոնները, որոնցով այսօր խաղում է ՀՀԿ-ն: Եվ առնվազն տարօրինակ է, որ այսօր նրանք դժգոհում են այդ կանոններից, սակայն ոչ մի քայլ չեն անում դրանք փոխելու ուղղությամբ:
«Ժառանգություն» խմբակցության ներկայացուցիչ Ռուբիկ Հակոբյանը հայտարարում է, որ եռյակը պետք է ուժ ունենա տղամարդավարի հայտարարելու իշխանափոխության մասին: Ենթադրենք՝ հայտարարվեց, հետո՞ ինչ: Իշխանափոխության մասին հայտարարությունները հասցվել են որոշակի չափանիշի, նշաձողի մակարդակի, ինչը, ըստ էության, գործընթացը վերածում է խաբկանքի, որովհետև հայտարարությունները չեն կարող լինել նշաձող կամ չափանիշ: Չափանիշ կարող են լինել գործողությունները, գործողությունների պլանը, առաջարկները, որ կհնչեն ի լուր հասարակության և նույնիսկ իշխանությունների:
Այստեղ պետք է լինեն նշաձողներն ու չափանիշները, որոնք, սակայն, չկան: Եվ չեն էլ կարող լինել, որովհետև հասարակության դերակատարումը հասցված է նվազագույնի, զրոյի: Հասարակությանը հրահանգված է լինել զուսպ, ինքնագործունեություն չծավալել և ենթարկվել լիդերների որոշումներին: Իսկ լիդերները չափանիշների հարցում բացարձակապես շահագրգռված չեն, որովհետև նրանց մեջ կան անհաղթահարելի տարակարծություններ և՛ պատերացումների, և՛ նպատակների ու մտադրությունների հարցում: Եվ նշաձողերի բացակայությունը նրանց հնարավորություն է տալիս շրջանցել այդ տարաձայնությունները ինչքան հնարավոր է երկար ժամանակով ու խուսափել պատասխանատվության բեռի ծանրացումից՝ գործընթացը պահելով դեկլարացիաների շրջանակում և պահպանելով կուլիսային մանևրի հնարավորություններն իրենց համար:
