ԱՄՆ նախագահ Բարաք Օբաման իրեն պահում է կողմնակի դիտորդի նման, երբ խոսքը նրա վարչակազմի սխալների ու հաշվարկների մասին է՝ The Washington Post-ում գրում է քաղաքական մեկնաբան Չարլզ Կրաուտհամերը:
Պետության ղեկավարի նման վարքը տարածվում է ամերիկյան գերատեսչություններին վերաբերող ցանկացած սկանդալի կամ տհաճ իրավիճակի վրա: Եվ եթե նույնիսկ սկզբում ԱՄՆ նախագահը սկսում է մոլեգնել, այնուհետև արագ հանգստանում է: Այդպես է եղել և 2013-ի Հարկային վարչությունում բռնկված սկանդալի հետ, և առողջապահական բարեփոխման, և վետերանների, և այժմ դա կրկնում է Էբոլա վիրուսի դեմ պայքարին առնչվող իրավիճակում՝ կարծում է հոդվածագիրը:
Նա գրում է, որ կանխամտածված զայրույթի այդ դրսևորումները, իսկ հետևաբար՝ հեռավորությունը, դառնում են ոչ միայն պարզապես անհամոզիչ, այլև անհետաքրքիր: «Մեր համակարգում նախագահը և´ պետության ղեկավարն է, և´ կառավարության ղեկավարը: Օբամային դուր է գալիս կատարել միապետական պարտականություններ, սակայն երբ գործը հասնում է իրական ղեկավարմանը, նա դրսևորում է քիչ հետաքրքրություն և ավելի քիչ ունակություն դրա հանդեպ»,- գրում է Չարլզ Կրաուտհամերը:
Սարսափելին այն է, որ Օբաման ներկայացնում է ոչ թե կառավարության ինչ-որ մաս, այլ ողջ գործադիր իշխանությունը: Նրա կարծիքով՝ ԱՄՆ նախագահը չափազանց թյուր պատկերացում ունի այն մասին, թե ինչ է մենեջմենթը, և երբ պարզվում է, որ պետական ապարատն ունակ չէ լուծել բնակչության խնդիրները, Օբաման դիմում է ցասկոտ արտահայտությունների և փորձում համակարգային ձախողումները ներկայացնել որպես ցնցող անոմալիաներ:
«ԱՄՆ քաղաքացիների մոտ զգացողություն է առաջանում, թե ոչ ոք չի կառավարում երկիրը, նույնիսկ ստվերից»,- գրում է տեսաբանը:
«Քաղաքացիները Սպիտակ տնից ակնկալում են ոչ թե հրաշք, այլ կոմպետենտություն»,- գրում է նա:
