«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է մշակութաբան Վարդան Ջալոյանը։
– Պարոն Ջալոյան, հոկտեմբերի 10-ին Լևոն Տեր–Պետրոսյանը հռչակեց նոր շարժում: Որո՞նք են այս շարժման առանձնահատկությունները:
– Շարժման նպատակն է իշխանափոխությունը ոչ իշխանական ուժերի համախմբման միջոցով: Այդ համախմբումը հույս կառաջացնի զանգվածների մոտ և այլն: Իշխանության գալուց հետո այդ ուժերը կպայքարեն կոռուպցիայի դեմ:
Այսինքն՝ համախմբվում են քաղաքական գործիչները, և քաղաքացիական համախմբումը լռելյայն ենթադրվում է անկարևոր: Իսկ վերջին նախագահական կամ խորհրդարանական ընտրություններից հետո քաղաքացիական հասարակությունը ցույց է տվել իր ներուժը իր բողոքի բազմաթիկ ակցիաներում: Ինչպես արդարացի նշել է Ստեփան Դանիելյանը, բացակայում է հասարակություն-քաղաքական խավ հարաբերությունը: Հասարակությունը պետք է վերահսկի քաղաքական ուժերին, եթե նույնիսկ դա ընդդիմադիր ուժ է, մինչդեռ հակառակն ենք տեսնում:
Կոռուպցիայի դեմ պայքարը. այժմ էլ կոռուպցիայի դեմ պայքար է գնում: Այն շատ հարմար գործիք է՝ ազատվելու անհարմար կադրերից: Այնպես որ՝ այս կոչին կասկածանքով եմ վերաբերվում: Հարկավոր է այլ բան՝ արմատական փոփոխություններ:
– 2008-ին Դուք Ազատության հրապարակում էիք. ի՞նչ տարբերություն կա այսօրվա և այն ժամանակվա պայքարների միջև: Արդյոքպահանջներիդեգրադացիատեղիչի՞ունենում:
– 2008-ին և հետո ԼևոնՏեր-Պետրոսյանըընդդիմադիր այլ ուժերի մեղադրում էր օպորտունիզմի մեջ, օրինակ՝ «Ժառանգությանը», և հիմնականում հենվում էր ժողովրդական մոբիլիզացիայի վրա: Այժմ կարևորություն է տրվում քաղաքական ուժերի համախմբմանը, իսկ ժողովրդական մոբիլիզացիան երկրորդ պլան է մղվել: Քաղաքական ուժերը տարբեր շահեր են հետապնդում, և արդյունքում ունենք զուտ նեգատիվ պահանջ՝ «Սերժիկ հեռացիր»: Եգիպտոսում պահանջում էին՝ «Մուբարաք հեռացիր»: Արդյունքը ակնհայտ է: Հարկավոր են պոզիտիվ պահանջներ:
– Միտքը ի՞նչ տրանսֆորմացիայի է ենթարկվել:
– Մտածողությունը, ըստ պատմաբանների «մենթալիտետի» կամ «անալների» դպրոցի, շատ դժվար է փոխվում, նոր երևույթները հին անուններ են կրում: Մեզ մոտ արդեն «քրեաօլիգարխիկ» համակարգ չէ, ինչպես Ռոբերտ Քոչարյանի տարիներին: Բյուրոկրատիան մեծ ուժ է դարձել Սերժ Սարգսյանի քաղաքականության շնորհիվ: Լավագույն օրինակը Սյունիքի մարզպետն է: Այս պայմաններում նույնիսկ խոշոր բիզնեսի մեծ հատված տուժող կողմ է դարձել: Սա է «նոր շարժման» էությունը: Կրկին ժողովրդական զանգվածները գործիք են մասնավոր շահերի համար:
– Այս համատարած անհուսության մեջ ի՞նչ պետք է անի քաղաքացին, որ ուզում է համակարգային փոփոխություն, ոչ թե քրեաօլիգարխիայի վերահաստատում:
– Պետք է ցանկանա համակարգային փոփոխություններ: Պետք է արմատական փոփոխություններ տեղի ունենան բանկային համակարգում, ֆինանսական օլիգարխիան Սերժ Սարգսյանի հիմնական հենարանն է, պետք է դեմոկրատացվեն կրթության և առողջապահության համակարգերը: Ով խելացի է՝ պետք է սովորի անվճար, ով հիվանդ է՝ պետք է բուժվի անվճար: Հիմարներին պետք է վճարովի ուսուցում տալ, իսկ հարուստ, բայց առողջ մարդիկ թող վճարեն իրենց քմահաճույքի համար: