Այն բանից հետո, երբ Սերժ Սարգսյանի մամուլի խոսնակը հայտարարեց, որ սահմանադրական բարեփոխումների մասին նրա վերջնական կարծիքը կհնչի փետրվար-մարտ ամիսներին, ոչիշխանական ուժերը շտապեցին հայտարարել, որ Սերժ Սարգսյանը իրենց ճնշման ներքո նահանջել է և կարկամել սահմանադրական բարեփոխումների հարցում: Սերժ Սարգսյանի խոսնակի հայտարարությունն իսկապես վկայում է, որ Սարգսյանը, այսպես ասած, թայմաութ է վերցնում կարևոր որոշումից առաջ, ինչը, իհարկե, հիմք է տալիս կարծելու, որ նա վստահ չէ սահմանադրական բարեփոխումները հաջողելու հարցում, և ժամանակը նրան պետք է հասկանալու համար, թե ինչքանով կարող է առաջ մղել իր մտադրությունը: Եվ այստեղ ոչիշխանական ուժերի դերն իհարկե կարող է լինել, սակայն առավել հավանական է, որ Սերժ Սարգսյանը որոշման համար ժամանակ է շահում ներիշխանական վերադասավորումների նոր փուլի համար, որում ոչիշխանական ուժերը առավելագույնը կարող են նշանակություն ունենալ այնքան, ինչքան որ ապրիլին կառավարության փոփոխության ժամանակ էր: Իսկ ներկայիս վերադասավորումները, այսինքն՝ ապրիլին սկսվածի նոր փուլը, արդեն իսկ մեկնարկել է տարածքային կառավարման նախարար և փոխվարչապետ Արմեն Գևորգյանի հրաժարականով, թեև մեկնարկը, ըստ էության, կարելի է համարել Սյունիքի մարզպետի՝ Լիսկայի խայտառակ վերադարձը:
Այսպիսով, հետաքրքրական գիծ է նշմարվում. նոր փուլը մեկնարկել է միևնույն՝ տարածքային կառավարման ոլորտում երկու առանցքային փոփոխություններով: Այսինքն՝ Սերժ Սարգսյանը ներկայումս կարծեք թե փորձում է ամրանալ տեղերում, ինչը, իհարկե, բոլորովին զարմանալի չէ 2013-ի նախագահական ընտրությունների արդյունքները դիտարկելով, երբ Սերժ Սարգսյանը մի շարք մարզային քաղաքներում պարտություն էր կրել: Չի բացառվում, որ, օրինակ, Արմեն Գևորգյանի հեռացումը պայմանավորված էր հենց դրանով, և Սարգսյանը միայն այսօր նպատակահարմար գտավ հեռացնել նրան:
Այսպես թե այնպես, ակնհայտ է, որ գործ ենք ունենալու ոչ թե մեկ-երկու առանձին նշանակումների հետ, այլ ներիշխանական մի գործընթացի, որը բերելու է նոր առանցքային փոփոխություններ կադրային դասավորվածության առումով: Ըստ էության, հեռացել է մեկ մարդ, սակայն թափուր է մնացել երկու պաշտոն՝ ՏԿ նախարարության ղեկավարի և փոխվարչապետի պաշտոն, ու շատ հավանական է, որ լուծումը լինի արդեն ոչ թե մեկ, այլ երկու մարդով: Այսինքն՝ նշանակվի նոր ՏԿ նախարար, սակայն փոխվարչապետը այլևս լինի մեկ այլ անձ՝ մեկ այլ նախարար: Ըստ որում՝ սա կլինի Սերժ Սարգսյանի կառավարման ոճի մեջ, եթե նկատի առնենք այն, որ նա 2008 թվականից ի վեր, ըստ էության, նախագահում է առավելապես շահերի բախումներ առաջացնելով և բազմազանեցնելով այս իրավիճակը:
Այստեղ անխուսափելի է կառավարությունում ուժերի բալանսի փոփոխությունը, և հարցն այն է, թե ում օգտին է փոխվելու բալանսը՝ Հովիկ Աբրահամյանի՞, թե՞ Սերժ Սարգսյանի: Հովիկ Աբրահամյանի պարագայում այստեղ շրջանակն ավելի լայն է, ներառյալ ոչիշխանական ուժերը, և ինչ-որ առումով նաև Ռոբերտ Քոչարյանը, եթե վերջինիս համար Սերժ Սարգսյանն է հիմնական մրցակից և ոչ Հովիկ Աբրահամյանը:
Շրջանառվում են փոխվարչապետի հավակնորդների անուններ, և՛ Սերժ Սարգսյանի, և՛ Հովիկ Աբրահամյանի վստահելի անձանց շրջանակներից: Եթե նշանակվում է Հովիկ Աբրահամյանի վստահելի անձ, ապա այստեղ փոխվում է ներիշխանական պայքարի տրամաբանությունն ինքնին, և ըստ էության կստացվի, որ Սերժ Սարգսյանը լիովին հանձնում է կառավարությունը և վերացնում Աբրահամյանին հավասարակշռող մեխանիզմները, ինչը պայքարի ծանրությունը թեքում է արդեն Աբրահամյան-Քոչարյան դաշտ: Սակայն, մյուս կողմից, չի բացառվում, որ Սերժ Սարգսյանը գնա նման քայլի՝ իրեն թիրախից որոշակի ժամանակահատված հանելու համար, շախմատային լեզվով ասած, զոհ տալով սահմանադրական բարեփոխումները, սակայն ժամանակ շահելով 2017-18-ին ավելի հանգիստ պատրաստվելու համար, մինչև իր հիմնական մրցակիցները ուժերը կկենտրոնացնեն միմյանց թուլացնելու համար:
