ՀՀ ԳԱԱ Արվեստի ինստիտուտի տնօրեն, արվեստագիտության դոկտոր, պրոֆեսոր Արարատ Աղասյանի կարծիքով՝ անկախության տարիներին արվեստի ասպարեզում ձեռքբերումներ ունեցանք, քանի որ, գաղտնիք չէ, խորհրդային շրջանում, հատկապես 30-40-ական թվականներին, արվեստագետները համեմատաբար կաշկանդված էին:
Այժմ անկախության շրջանում և՛ նկարիչները, և՛ թատրոնի, կինոյի գործիչները, և՛ երաժիշտները ավելի ազատ են իրենց ստեղծագործության մեջ, ավելի շատ են շփումները արևմտյան արվեստի ներկայացուցիչների հետ, ինչը նպաստում է արվեստի արդիականացմանը, ժամանակի հետ համընթաց քայլին: Նրա դիտակմամբ, սակայն, արվեստի, նաև գրականության ասպարեզներում նկատվում է ընդհանուր գեղարվեստական որակի, գեղարվեստական լեզվի, արտահայտչամիջոցների անկում:
Նրա խոսքով՝ արվեստը բարգավաճում, ծաղկում է այն հասարակության մեջ, որը հասել է բարեկեցության որոշակի աստիճանի, իսկ քանի որ մեր ժողովուրդը շատ պրոբլեմներ ունի, արվեստը երկրորդ պլան է մղվում:
Արարատ Աղասյանն այն կարծիքին է, որ անկախության շրջանի արվեստը դեռ ձեռք չի բերել իր շեշտված ազգային դիմագիծը: Դրա համար, ըստ նրա, ժամանակ է պետք:
Որպես ինստիտուտի տնօրեն՝ նա մեծ խնդիր է համարում գիտության աշխատակիցների ցածր աշխատավարձը, ինչպես նաև արտագաղթը:
«Մի թիվ կարող եմ բերել՝ մեր ինստիտուտը 1989-90թթ. ուներ 120 աշխատակից, իսկ ներկայում՝ 70: Այս խնդիրը վերաբերում է բոլոր ինստիտուտներին»,-նշեց արվեստաբանը:
Երիտասարդների հոսքը դեպի գիտություն նվազել է, գիտությունը գնում է դեպի ծերացում: Սակայն մյուս կողմից, ինստիտուտի տնօրենի դիտարկմամբ, վերջին տարիներին Արվեստի ինստիտուտում ընդունել են նաև մինչև 35 տարեկան երիտասարդ արվեստաբանների:
Ավելին՝ տեսանյութում:
