«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է «Այբ» կրթահամալիրի հոգաբարձուների խորհրդի նախագահ Տեր Մեսրոպ քահանա Արամյանը:
-Տեր Մեսրոպ, այս տարի հայրենասիրական ակումբներ են բացվելու դպրոցներում: Ինչպե՞ս եք գնահատում այս գաղափարը և արդյոք դրա անհրաժեշտությունը կար:
Ես ընդհանրապես դա շատ եմ կարևորում դպրոցներում: Իհարկե, շատ կարևոր է, թե դա ինչպես ես անելու: Մենք «Այբ»-ում մեծ ուշադրություն ենք դարձնում դրա վրա, դա և ներծծված է բոլոր առարկաների մեջ, և կազմակերպում ենք տարբեր ֆորմատի աշխարհայացքային քննարկումներ, որտեղ խոսում ենք պատասխանատվության, հայրենասիրության, հայրենիքի հետ կապի մասին և այդ ամենը փորձում ենք շատ ավելի խորքային ներկայացնել, որ երեխաները հասկանան, որ սա իրենց համար կենսական, էկզիստենցիալ մի բան է: Դա պետք է արվի, դա կրթության առաքելությունն է, և կարծում եմ, որ դա շատ բարի ցանկություն է, իհարկե, շատ կարևոր է, թե ով է դա անում և ինչպես է անում: Մեզ համար դա կենսական է, որովհետև մենք հայ մարդ ենք ձևավորում, որը պիտանի կլինի այս երկրին, այլապես ինչի համար ենք չարչարվում:
-Նկատի ունեմ՝ հայրենասիրական դաստիարակությունը չպիտի՞ գա ընտանիքից, մանկապարտեզից: Այսինքն` դա ոչ թե առանձին առարկա պետք է լինի, այլ ամեն առարկայում դա պիտի լինի:
-Երբ ասում ենք առանձին առարկա, դա չի դատարկվում որպես այնպիսի առարկա, ինչպես հայոց լեզուն է կամ մաթեմատիկան: Բնականաբար, հայրենասիրությունը կա, և հայոց լեզվի մեջ և մաթեմատիկայի ուսուցիչը պիտի այդ կերպարը լինի, որ հայրենասիրություն ներշնչի: Դա ոչ թե հիմնական առարկաներին փոխարինելու միտումն ունի, այլ կարող է դառնալ միջառարկայական կոորդինացիա, որը շատ կարևոր է: Մենք դա դպրոցներում չունենք, եթե ուզում ենք դպրոցներում ինչ-որ արժեք սերմանել, պարզ չէ, թե ինչպես պետք է դա սերմանենք, և ինչպես է տեղի ունենում այդ միջառարկայական կոորդինացիան: Դա կարող է լինել էլեկտիվ, ակումբային մի կուրս, երբ երեխաներ հավաքվում ու հետաքրքիր թեմաներ են քննարկում, խոսում են իրենց հերոսների, իրենց պատմության և այլնի մասին: Պետք է այդ հարթակները ստեղծել: Ես լավ ծանոթ չեմ, թե ինչպես դա պիտի արվի, բայց ողջունելի է, որ մենք ուզում ենք նոր սերնդի մեջ ինչ-որ բարի բաներ սերմանել: Հավանաբար կգտնվեն այն ճիշտ մեխանիզմները, որ հետո մեկը չգա ասի՝ ես հայրենասիրությունից 5 եմ ստացել, մեկը չգա հոգևոր դասից ասի՝ «Հայր մեր»-ից 5 եմ ստացել և այլն: Այլ լինի այնպիսի բան, որ աշակերտը վերցնում ու հասկանում է, որ սա իրենն է և կարողանում է իրեն պրոյեկտել այդ արժեքների մեջ:
Ավելին` տեսանյութում:
