Ոչ իշխանական ուժերի մասնակից, «Ժառանգության» ներկայացուցիչ Արմեն Մարտիրոսյանը «Ազատություն» ռադիոկայանի հետ զրույցում ասել է, որ Սերժ Սարգսյանը խորհրդարանական կառավարման է ուզում անցնել, որովհետև գիտի՝ ով էլ լինի Հայաստանի նոր նախագահ, նախկին պայմանավորվածությունները չի պահելու:
Հետաքրքիր բան է ասում Արմեն Մարտիրոսյանը: «Նախկին պայմանավորվածությունները» Հայաստանի իշխանական համակարգի և ներքաղաքական հարաբերությունների կամ, ավելի շուտ, ներիշխանական հարաբերությունների հիմքերի հիմքն են: Ամեն ինչ սկսվում է պայմանավորվածությունների խախտումից, ավարտվում նոր պայմանավորվածություններով: Պայմանականորեն սա կարող ենք բնորոշել ցիկլերով՝ նախընտրական և հետընտրական ցիկլեր: Ներկայիս ցիկլի սկիզբը կարելի է համարել 2008 թվականի համար Ռոբերտ Քոչարյանի և Սերժ Սարգսյանի պայմանավորվածությունները, որոնք, սակայն, ակնհայտորեն ինչ-որ պահից խախտվել են: Թե ով է հատկապես եղել խախտողը՝ շատ դժվար է ասել, որովհետև այդ պայմանավորվածությունները չեն կնքվել հասարակության առաջ, բայց ըստ էության կնքվել են հասարակության արյամբ՝ Մարտի 1-ով:
Սերժ Սարգսյանն ու Ռոբերտ Քոչարյանը իրար են մեղադրում պայմանավորվածությունների խախտման մեջ՝ առայժմ, իհարկե, ակնարկներով, ոչ բացահայտ: Եվ քանի որ առայժմ նոր պայմանավորվածություններ չկան, Հայաստանում ընդհանուր առմամբ առկա է ներհամակարգային պայքար տարբեր բևեռների միջև: Օրինակ՝ ակնհայտ է, որ սահմանադրական փոփոխությունները Ռոբերտ Քոչարյանը դիտարկում է որպես պայմանավորվածությունների խախտում: Սերժ Սարգսյանը փաստորեն չի ցանկանում իշխանությունը հետ փոխանցել կամ փոխանցել Քոչարյանի լիազորված անձին:
Հասարակությանը անհայտ է նաև, թե ով է ոչ միայն առաջինը խախտել այդ պայմանավորվածությունները, այլ նաև՝ ինչո՞ւ է խախտել:
Սակայն այս ամենը խոշոր հաշվով հասարակությանը հետաքրքիր չէ, որովհետև հանրության հետ ոչ ոք չի փորձում պայմանավորվել: Իսկ եթե չեն փորձում հասարակության հետ պայմանավորվել, ուրեմն չկա քաղաքականություն, որովհետև քաղաքականությունը հասարակության հետ պայմանավորվելու համար հրապարակային մրցակցությունն է, և քաղաքականության սուբյեկտները ըստ էության կարող են միմյանց հետ պայմանավորվածությունների գալ լոկ հասարակության հետ պայմանավորվելու ռազմավարության հարցում՝ միանալ կամ բաժանվել այդ ստրատեգիայում: Այլ ստրատեգիաների առկայությունը, ելակետում այլ մոտեցումների և մոտիվների առկայությունը քաղաքականությունը հանգեցնում է կուլիսային բնույթի, ըստ որում, երկու կողմից էլ՝ և՛ իշխանությունների, և՛ ընդդիմությունների:
Այդ բնույթն է այն կարևոր հանգամանքը, որ Հայաստանում ինչ արժեքներով, ինչ մոտեցումներով ու գաղափարներով քաղաքական պայքար ու գործընթաց էլ որ սկսվում է, այն անպայմանորեն ավարտվում է իշխող վարչակարգի վերարտադրությամբ, քանի որ կուլիսային բնույթի գործընթացը այլ կերպ չի կարող ավարտվել: Ով էլ հաղթի կուլիսներում՝ կուլիսային հաղթանակը ձևավորելու է միևնույն ստվերային համակարգը: Իսկ կուլիսից դուրս գալու համար պետք է հրապարակել, թե ով, երբ, ինչ պայմանավորվածություններ է ձեռք բերել Սերժ Սարգսյանի հետ, և ինչն է, որ պատրաստվում են խախտել:
Հանրային քաղաքականության ֆունկցիան այս իրավիճակում՝ եթե հայտարարվում է, որ Սերժ Սարգսյանը պայմանավորվածությունների խախտման դեմ է փոխում Սահմանադրությունը, այդ գործողությունների դեմ արդյունավետ պայքար կարող է լինել միայն այդ պայմանավորվածությունների հստակ, ուղիղ, անվանական վերհանումը, սուբյեկտների մատնանշումը:
