Պետք է խոստովանել, որ գյուղական ընտանիքի նահապետի և հարսի սեռական մտերմությունը XIX դարի վերջում և XX-ի սկզբում Ռուսաստանի գյուղերում բացառություն չէր համարվում:
Գյուղացիների համար դա մեղք էր, սակայն ոչ հանցագործություն:
Գյուղացիական կենցաղում սեռական բավարարման այս միջոցի պատճառները տարբեր էին, որոնցից առաջինը վաղ տարիքում ամուսնություններն էին: Հայրերը գիտակցաբար իրենց դեռահաս 16-17 տարեկան որդիներին ամուսնացնում էին 13 տարեկան աղջնակների հետ` նրանց անփորձությունից օգտվելու համար:
Մյուս պատճառն այն էր, որ երիտասարդ ամուսինները մեկնում էին արտագնա կամ հեռավոր մի վայր աշխատանքի և իրենց կանանց տեսնում տարին մի քանի անգամ: Իսկ տանն էր լինում սկեսրայրը:
Հարսանպղծության համակարգը շատ պարզ էր: Օգտվելով որդու բացակայությունից, երբեմն էլ անտեսելով ներկայությունը` սկեսրայրը հարսին ստիպում էր սեռական մերձեցում ունենալ իր հետ: Դրա համար սկեսրայրը հարսին համոզում էր, նվերներ տալիս, հեշտ աշխատանքներ առաջարկում: Իսկ եթե հարսը չէր համաձայնում, ապա նրա կյանքը դժոխքի էր վերածվում:
Երբեմն նման կապերը նաև ողբերգությամբ են ավարտվել: Հաճախ է պատահել, երբ սկեսուրը, իմանալով հարսնապղծության մասին, սպանել է ամուսնուն, հարսին կամ էլ ինքնասպան է եղել:
